Czy przykazania są nudne?

Grupa docelowa: Młodzież Rodzaj nauki: Katecheza Tagi: Dekalog, Nuda, Przykazania nudne

1. Sens przykazań

WSTĘP

Z nowym rokiem zmieniają się często przepisy dotyczące różnych spraw. W związku z tragedią w Limie[1], prezydent ogłosił, że zabroni produkcji i używania fajerwerków. Zmieniają się także przepisy drogowe (min. foteliki dla dzieci do skończenia 12 lat lub o wzroście mniejszym niż 150 cm). Czasami zmieniają się przepisy dotyczące prawa bankowego, finansów i inne. Z dniem 1 stycznia walutą obowiązującą w większości krajów Europy jest EURO, to również pociąga za sobą konsekwencje prawne. Z drugiej strony wiadomo, że części tych przepisów wiele osób nie przestrzega i nie zamierza się dostosować. Dlaczego, z jakich powodów „olewa” się różne przepisy?

AKTYWIZACJA

Praca w grupach. Metoda – formularz „Mannekin Pis” (atrakcja turystyczna Brukseli).[2] Zadanie do wykonania: wypisujemy odpowiedź na pytanie: Dlaczego, z jakich powodów „olewa” się różne przepisy?

Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.

PYTANIA DO DYSKUSJI

  1. Łamać – nawet czyniąc komuś lub sobie krzywdę?
  2. Co mi daje łamanie zasad i norm?
  3. Jak to widzę po upływie dłuższego czasu?
  4. Jak się mają korzyści z przestrzegania lub łamania norm?

PUENTA

  1. Dlaczego o to pytam? Ponieważ wśród ogólnie krytykowanych i kwestionowanych „przepisów” umieszcza się przykazania Boże. A wśród pytań do wywiadu z Panem Bogiem, które napisaliście na początku roku szkolnego, znalazłem dwa, które zwróciły moją uwagę i na które wspólnie poszukamy dzisiaj odpowiedzi.
  2. Pierwsze brzmi następująco: „Czy nie uważasz, Panie Boże, że trzeba by trochę zmienić przykazania, aby przyciągnąć uwagę szczególnie młodzieży”? Drugie jest takie: „Jaki jest sens przykazań, skoro i tak większości z nich nikt ich nie przestrzega”?

2. Atrakcyjność Dekalogu?

WSTĘP

  1. „Czy nie uważasz, Panie Boże, że trzeba by trochę zmienić przykazania, aby przyciągnąć uwagę szczególnie młodzieży?”
  2. Wychodzi zatem na to, że Pan Bóg nie umie przyciągać uwagi młodzieży, może przykazania nadają się trochę dla starszych lub małych dzieci. Żeby je pozmieniać, trzeba wiedzieć, jakie są zainteresowania młodzieży. Zatem – jakie one są? W którym kierunku idą?

AKTYWIZACJA

Praca na forum. Wypisujemy na tablicy przykazania. Zadanie do wykonania: poszukujemy „zamienników” dla wypisanych przykazań.

Czas na wykonanie zadania. Czas na dyskusję.

PYTANIA DO DYSKUSJI

  1. Jak to jest – wymyślać przykazania?
  2. Osobne reguły dla grupy wiekowej? Różnych stanów?
  3. Wolność – odrzucenie przykazań?
  4. Jak się zorientować, co właściwie jest dobre, a co złe?

PUENTA

  1. Przykazania są darem, jakiego Bóg udzielił grzesznemu człowiekowi, kiedy go postanowił szukać jako Zbawca… Za pomocą przykazań Bóg Zbawca chce nam pomóc rozpoznać prawidłowo to prawo, które nosimy w sobie jako Jego stworzenie…
  2. Wskutek grzechu pierworodnego stały się jednak dwie straszne rzeczy. Po pierwsze czynione przez nas dobro nigdy już ? bez specjalnej Bożej pomocy ? nie osiągnie takiej intensywności i czystości, która by je wzniosła ponad doczesność i uczyniła nas godnymi życia wiecznego. Nosimy w sobie nie tylko pragnienie dobra, ale niestety również skłonność do zła, zaś dobro, jakie czynimy, odzwierciedla w sobie wiele z naszej małości, a nawet grzeszności. Otóż tej rany przykazania Boże zupełnie w nas nie uleczą. Tylko moc Syna Bożego może uzdrowić całkowicie nas i nasze dobro, i uczynić nas godnymi życia wiecznego.
  3. Przykazania leczą drugą ranę, również bardzo groźną. Mianowicie wypaczeniu uległo nasze naturalne rozeznanie dobra. U wielu ludzi wypaczenie to jest prawie niezauważalne, ale nawet wówczas jest ono bardzo groźne. Polega ono na przykrawaniu prawdy i dobru i złu na miarę naszej ludzkiej ułomności?.[3]

 

[1] Przed końcem roku 2001 odpalenie petardy w sklepie z fajerwerkami spowodowało ogromny pożar, który pochłonął kilkadziesiąt istnień ludzkich.

[2] Rysunek można ściągnąć do wykorzystania bez problemu z turystycznych stron internetowych.

[3] Jacek Salij OP, Dekalog, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań 1988, s.8.