Co ma wspólnego lustro z Wielkanocą?
1. Mapa wędrówki
WSTĘP
Męka i śmierć Jezusa to nie wszystko. Męka Chrystusa i Jego śmierć na krzyżu nie są ostatnim akordem dramatu, jaki rozegrał się na Golgocie dla naszego odkupienia. Tym samym Wielki Piątek, choć nawet najbardziej obojętnych skłania do upokorzenia się przed majestatem śmierci samego Boga, nie jest jednak najważniejszy z punktu widzenia historii zbawienia. To, co się wtedy wydarzyło jedynie zanurza nas w śmierć Chrystusa, po to, abyśmy w wielkanocny poranek z radością i entuzjazmem powstali do nowego życia razem ze zmartwychwstałym Chrystusem.
My razem z Jezusem. Z Listu św. Pawła do Kolosan: „Jeśliście więc razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale. Zadajcie więc śmierć temu, co jest przyziemne w waszych członkach” (Kol 3, l).
Znaczenie słowa PASCHA – PRZEJŚCIE. Hebrajskie słowo „pascha” (pesah) oznacza przejście i przywołuje na pamięć przede wszystkim przejście narodu wybranego przez Morze Czerwone podczas wyjścia z czterechsetletniej niewoli egipskiej do Ziemi Obiecanej. Jak mówią znawcy Pisma Świętego, to wydarzenie zbawcze ma znaczenie typiczne dla chrześcijańskiej duchowości. Oznacza to, że za pomocą bardzo bogatej symboliki zapowiada – i w jakimś sensie kształtuje – wszystkie późniejsze temu podobne wydarzenia, zwłaszcza w życiu pojedynczych osób.
Tak więc czym była dla Izraelitów niewola egipska, tym dla ochrzczonych jest (daleko bardziej upokarzająca) niewola grzechu; wody Morza Czerwonego, przez które przeszli w sposób cudowny Izraelici, to zapowiedź wody chrzcielnej; dramatyczna czterdziestoletnia wędrówka całego narodu po pustyni, to obraz naszego błądzenia po manowcach życia, gdzie czyhają jadowite węże grzechu i liczne pokusy.
Wiele innych symboli i porównań można doszukać się między historią wyjścia Żydów z Egiptu i naszym osobistym życiem. Bo czyż i nam nie zdarzyło się choć raz w jakiś sposób upodobnić się do Izraelitów w ich niewierności pomimo zawartego przymierza chrztu świętego? Oni zaledwie otrzymali kamienne tablice Bożych przykazań, a już powrócili do pogańskich kultów złotego cielca; choć byli już całkowicie wolni, to jednak w trudnych sytuacjach, jakie niósł pobyt na pustyni, z tęsknotą wspominali rzekome wygody czasu niewoli.
AKTYWIZACJA
Praca w grupach. Metoda – moje miejsca na mapie wędrówki. Zadanie jest następujące: zapoznajemy się z mapą wędrówki Izraelitów z niewoli egipskiej do ziemi obiecanej. Następnie poszukujemy odpowiedzi na pytanie: które momenty tej wędrówki znajdują analogie w naszym codziennym życiu. Uzupełniamy mapę o te analogie. Czas a wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.
PYTANIA DO DYSKUSJI
- Trudno czy łatwo było się odnaleźć w paschalnych wydarzeniach?
- Co nowego może nas nauczyć przemyślenie życia w kontekście Paschy Izraela?
- Czujesz się częścią nowego ludu wybranego?
- Co o Kościele mówi porównanie do wyjścia Izraela z Egiptu?
- Co może się jeszcze zdarzyć na naszej drodze paschalnej w przyszłości?
PUENTA
Celebracja Wigilii Paschalnej. Z uwagi na tę niezwykłą analogię historii narodu wybranego i naszą osobistą, Kościół w Wielką Sobotę, w uroczystej i przepięknej wieczornej celebracji Wigilii Paschalnej na nowo odczytuje te teksty i rozważa je. Jakże wtedy nie puścić wodze fantazji i nie zobaczyć wewnętrznym wzrokiem namacalne dowody Bożej czułości i troski dla swoich wybrańców?
Jesteśmy wybrańcami. Takimi wybrańcami jesteśmy my – Kościół święty, my w Kościele – lud Boży Nowego Wiecznego Przymierza.
2. Obraz – definicja
WSTĘP
Paschalny charakter życia duchowego. Całe życie duchowe, czyli ta ścisła współpraca z Duchem Świętym, ma wybitnie paschalny charakter. Co to znaczy? Raz jeszcze przywołajmy słowa św. Pawła o tym, że przez chrzest zostaliśmy zanurzeni w śmierć Chrystusa. Dokonało się nasze przejście z niewoli grzechu i śmierci do życia. Umarł „stary człowiek” z bolesnym dziedzictwem grzechu pierworodnego, aby odtąd stale odradzał się „nowy człowiek”, ukształtowany na wzór Chrystusa.
Paschalny charakter chrześcijańskiej duchowości oznacza, że choć jest ona zakorzeniona w doczesności, to jednak mocno wychylona ku przyszłości, więcej nawet – ku wieczności i nieskończoności. Ostatecznym celem chrześcijanina nie jest więc tylko doczesne szczęście, ale pełnia szczęścia w niebie. Stąd płynie chrześcijańska nadzieja i radość, której nie potrafią zrozumieć ci, którzy Chrystusa nie uczynili swoim Panem i Zbawicielem.
AKTYWIZACJA
Praca indywidualna. Metoda – plastyka. Zadanie jest następujące: ukazać pod postacią ilustracji ww. określenie paschalnego wymiaru chrześcijańskiej duchowości. Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.
PYTANIA DO DYSKUSJI
- Na czym polega wychylenie się naszego życia ku przyszłości?
- Jak daleko sięga to „wychylenie”?
- W jakim sensie nasze życie ma odniesienie aż do wieczności?
- Co daje człowiekowi wybrania Jezusa za Pana i Zbawiciela?
- Jak Wielkanoc wpłynęła na przeżywanie waszego życia teraz?
PUENTA
Pascha – trud przekraczania siebie.
Osobista pascha każdego z ochrzczonych jest nieustannym trudem przekraczania siebie i odnoszenia zwycięstwa w walce duchowej razem ze zmartwychwstałym Chrystusem. To nieustanne przechodzenie od tego, co zamazuje w człowieku „obraz i podobieństwo” do kontemplacji Oblicza Jezusa, o czym tak mocno przypomniał Jan Paweł II w Liście o różańcu Dziewicy Maryi (por. RVM l).
Wpływ Wielkanocy na życie
Skoro więc duchowość chrześcijańska odznacza się taką dynamiką rozwoju ku nieskończoności i pełni, to zbliżające się święta wielkanocne, które chętnie nazywamy świętami paschalnymi, stanowią szczytowy moment formacji duchowej w ciągu całego roku liturgicznego. A zatem to, jak i w jakim nastawieniu przeżywać będziemy bliską już Wielkanoc, świadczyć będzie o naszej duchowości, o tym, że obudzeni z duchowego letargu wkraczamy w nowe życie, jakim obdarowuje nas Zmartwychwstały.
Z Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym „Gaudium et spes” Soboru Watykańskiego II: „Chrześcijana przynagla z pewnością potrzeba i obowiązek walki ze złem wśród wielu utrapień, nie wyłączając śmierci, lecz włączony w tajemnicę paschalną, upodobniony do śmierci Chrystusa, podąży umocniony nadzieją ku zmartwychwstaniu. Dotyczy to nie tylko wiernych chrześcijan, ale także wszystkich ludzi dobrej woli, w których sercu działa w sposób niewidzialny łaska. Skoro bowiem za wszystkich umarł Chrystus i skoro ostateczne powołanie człowieka jest rzeczywiście jedno, mianowicie boskie, to musimy uznać, że Duch Święty wszystkim ofiaruje możliwość dojścia w sposób Bogu wiadomy do uczestnictwa w tej paschalnej tajemnicy” (GS 22).