Niedziela Świętej Rodziny

HOMILIA 1

1. Kiedy dziecko przychodzi na świat, powoli rośnie i zaczyna gaworzyć, to rodzice czekają, jakie pierwsze słowo ich dziecko wypowie. Tata marzy, aby było to słowo „tata”, mama – oczywiście „mama”. Ksiądz proboszcz – „szczęść Boże”. Handlowcy – „do Lidla”.

2. Nie wiemy, jakie były pierwsze słowa wypowiedziane w dzieciństwie przez Pana Jezusa, ale w dzisiejszej Ewangelii napotykamy pierwsze słowa Jezusa zanotowane w Ewangelii wg św. Łukasza.

3. Są to dwa pytania skierowane do jego rodziców. Na dodatek Maryja i Józef nie zrozumieli, o co chodzi Jezusowi. Nie zrozumieli tych pytań.

4. Jak to? Nie takie rzeczy ogarnęli w życiu, a tu prostych pytań nie zrozumieli?

5. Maryja i Józef nie są aniołami, które łapią wszystko w lot. Są zwyczajnymi ludźmi, którzy potrzebują czasu, aby pewne rzeczy zrozumieć. To jest bardzo ludzkie, i jednocześnie bardzo Boże.

6. Skoro Bóg przychodzi w czasie, skoro do nas przychodzi w życiu, również w sytuacjach, których nie rozumiemy, to w życiu Maryi i Józefa było podobnie.

7. Czas jest tez Bożym darem. Do nas należy naśladowanie Maryi, która wszystko „rozważała w sercu”.

Polanica, Święto Świętej Rodziny, 30 grudnia 2018, rok C, 1 Sm 1, 20-22. 24-28; Ps 84; 1 J 3, 1-2. 21-24; Łk 2, 41-52

HOMILIA 2

1. Życie rodzinne rozumiemy jako relacje, codzienność, pracę, troskę – to wszystko w gronie rodzinnym. Rodzice, dzieci, dziadkowie, dalsza i bliższa rodzinka. Także przyjaciele domu i bliscy – w dalszym znaczeniu. Zwierzęta również.

2. Jakość życia rodzinnego jest uzależniona od tych relacji – rozmów, komunikacji niewerbalnej, wymagań, oczekiwań, planów, kłopotów… Takich impulsów można tu sporo wymienić…

3. Jakość życia rodzinnego chrześcijańskiego zależy jednak od dużo ważniejszej relacji – od relacji każdego z członków rodziny z Bogiem. Wszystko inne jest pochodną tej więzi – przez wiarę, modlitwę, cześć Bogu – osobistą i we wspólnocie Kościoła.

4. Możemy się modlić o zgodę, powodzenie, pracę, za zmarłych – prośmy dzisiaj także o więź z Bogiem – żywą i decydującą. Żeby św. Józef nie wychodził na dziwaka, bo anioł mu kazał coś zrobić…

Polanica, OSU, 29 grudnia 2019, Rok B, Syr 3, 2-6. 12-14; Kol 3, 12-21; Mt 2, 13-15.19-23

HOMILIA 3

1. W jednej z piosenek zespołu DŻEM słyszymy refren: w życiu piękne są tylko chwile… dlatego czasem warto żyć… dzisiaj w Ewangelii słyszymy o takiej chwili w życiu świętej Rodziny, dla której warto żyć… Rodzina przychodzi do świątyni, aby oddać Pierworodnego Bogu…

2. Na tę wyjątkową chwilę czekali także Symeon i Anna… w jego życiu spełni się obietnica Boga, ona będzie rozgłaszała Jego chwałę przychodzącym do świątyni…

3. Te dwie postacie – Symeon i Anna są dzisiaj dla nas wskazówką, jak Bóg działa w rodzinie – jest to miejsce spełniania się Bożych obietnic, a także – głoszenia Jego chwały

4. Dzisiaj możemy MU podziękować za te chwile, które sobie wymodliliśmy, wyprosiliśmy, za różne łaski i dary, które w naszych rodzinach otrzymaliśmy, które może dostrzegliśmy po czasie…

5. Dzisiaj możemy Boga prosić o odwagę, aby w naszych rodzinach i przez nasze rodziny była głoszona jego chwała i miłość!

6. Jak to zrobić? Przede wszystkim mieć otwarte oczy na Boże dary, a także nie bać się być świadkiem wiary

7. Nawet jeśli codzienne życie w większości wygląda ono jak, szary, deszczowy dzień, to każdy z nich jest doskonałą okazją do Bożego działania… ON będzie przychodził i rozjaśniał je pięknymi chwilami… i dla nich właśnie warto żyć…

Poznań, po powrocie z DE, Święto Świętej Rodziny 2011

HOMILIA 4

1. Pamiętam rozmowę ze starszą panią, dawno temu. Ja byłem młodym księdzem, ona babcią, która często chodziła do kościoła.

2. Pewnego dnia zapytała mnie w rozmowie: czy to wszystko prawda? Że jest Pan Bóg, Maryja, że Bóg stworzył świat, że niebo i piekło, Pan Jezus…

3. Całe życie trzymała się tego, czego nauczyła się w domu, w szkole, słuchała w kościele.

4. Była dobrym człowiekiem. Wierzyła, że jest Bóg. Tak przeżyła całe swoje życie. Pod koniec życia postawiła pytanie: czy to wszystko prawda?

5. Skąd takie pytanie? nie wiem, ale ta scena przypomniała mi się, gdy rozważałem te czytania, a potem wyszedłem przed dom i zobaczyłem niebo i gwiazdy.

6. Tak jak Abraham w dzisiejszym I czytaniu. Co on miał, że dał radę czekać tyle lat na upragnionego syna? Wierzył Bogu. Uwierzył Jego obietnicy. 20 lat czekania…

7. Koniec roku, święta Rodzina – to dobry moment, aby zapytać o wiarę. Jaka jest? Czy wierzysz tylko w Boga, czy także Bogu?

  • czy twoja wiara jest świadectwem o Bogu bliskim, Jego miłości, która jest w Kościele?
  • czy to tylko słowa, czy także konkretne czyny,
  • czy pytasz się Boga o Jego wolę, gdy podejmujesz decyzje, wybory na co dzień?

8. II czytanie. „Godny zawierzenia jest ten, który udzielił obietnicy”. Obietnicy nieskończonej miłości i miłosierdzia. niech kartki nowego kalendarza będą ich świadkami.

Polanica, 31 grudnia 2017, rok A,

HOMILIA 5

1. Święty Józef na pierwszy rzut oka wygląda na świętego pierdołę.

2. Zaczynając od szopek, w których stoi trochę na boku, w cieniu Jezusa i Maryi. Jest ustawiany, prawie jak tło. Jest ustawiany! Aż do dzisiejszej Ewangelii, w której Bóg trzy razy mówi, co ma robić. To Józef sam nie wie, co ma robić?

3. Nie wie, jak i my nie wiemy, co czasem robić. Wtedy trzeba pokornie prosić Boga o radę, natchnienie, wskazówki.

4. Bóg doradzi, ale niczego za mnie nie zrobi. Bóg oddał pod opiekę dwa najcenniejsze swoje skarby: Jezusa i Maryję. Tak samo w rodzinach swoje skarby daje pod opiekę ojcu i mężowi.

5. No i przecież w modlitwie „Ojcze nasz” tyle razy mówimy „bądź wola Twoja…”

6. W takim razie pierdołą nie jest ten, kto słucha Boga, ale ten, kto Go nie słucha…

Polanica, Święto Świętej Rodziny, 30 grudnia 2016, rok C, Mt 2, 13-15

HOMILIA 6

1. Piosenką na dziś jest „Stary Abraham” Arki Noego z refrenem: „Jeśli Bóg coś obiecuje – uje! Zawsze słowa dotrzymuje – uje!”

2. Bóg dotrzymał obietnicy złożonej Abrahamowi. Po 20 latach oczekiwania urodził się jego syn Izaak. Po 20 latach oczekiwania! Patrzenia w gwiazdy, liczenia ziaren piasku na brzegu morza czy rzeki.

3. My patrzymy na upływ czasu… Bóg patrzy na relację.

4. Słowo Boże mówi nam dzisiaj, że jakoś życia rodzinnego zależy od podstawowej relacji każdego z członków rodziny z Bogiem. Dlatego dbajmy o nią. Aby i nasze życie rodzinne było świadectwem, że jeśli Bóg coś obiecuje…

Wiktorówki, Niedziela Świętej Rodziny, 27 grudnia 2020

HOMILIA 7

1. Niedziela Świętej Rodziny i możliwość odnowienie przysięgi małżeńskiej to dobra okazja, aby przypomnieć sobie w skrócie, co właściwie przysięgają sobie małżonkowie wobec Boga i Kościoła.

2. Św. Jan w swoim Liście pisze o miłości, którą obdarzył nas Ojciec. Taką miłość ślubują sobie małżonkowie. Miłość, czyli postawę „ja chcę dla ciebie prawdziwego dobra”. Nie jest to ani samo uczucie, ani oczarowanie, lecz decyzja woli – na całe życie, niezależnie od uczuć, sytuacji, przyszłości. Miłość Boża w sakramencie małżeństwa usprawnia, wspiera i oczyszcza miłość ludzką.

3. Ślubowanie wierności to decyzja na nieustanne pogłębienie więzi, słuchania, wspólne rozwiazywanie trudności. To także postawa „zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co się Jemu podoba”. Czyli – w problemach, rozczarowaniu przechodzę test wierności, własnej dojrzałości i chcę być zawsze gotowy do poszukiwania porozumienia.

4. Uczciwość to życie w prawdzie, wyznanie sobie nawzajem przeszłości, zamknięcie jej faktycznie, trzymanie się podjętych decyzji, lojalność, wsparcie, dyskrecja, szukanie pomocy na zewnątrz tylko za obopólną zgodą i postanowieniem.

5. Nie opuszczę cię aż do śmierci – żeby opuścić człowieka, nie trzeba się wyprowadzać. Można wycofać uczucia, nie mieć czasu dla kogoś, także uwagi czy szacunku. Ślubowanie wytrwania w związku oznacza, że nie odwrócę się w stronę innej osoby, w stronę kariery, hobby, pracy, ambicji, uzależnienia. Oznacza, że będę kierował się w życiu kompasem wartości – poczuciem odpowiedzialności za związek. Konsekwencja!

6. Z podobną konsekwencją Anna przyprowadziła małego Samuela, wyproszonego i wymodlonego, do świątyni, i oddała go Panu na służbę.

7. Maryja uczciwie i szczerze wyznaje, że szukali Jezusa „z bólem serca” – bez cukierkowatości i naiwności. Jako Rodzina, choćby święta, uczą się siebie nawzajem i pokonują problemy.

8. Aby śpiewać: „Szczęśliwi, których moc jest w Tobie…”

ODNOWIENIE PRZYRZECZEŃ MAŁŻEŃSKICH, 2021.

Radonie, Niedziela Świętej Rodziny, 26 grudnia 2021, rok C, 1 Sm 1, 20-22. 24-28; Ps 84; 1 J 3, 1-2. 21-24; Łk 2, 41-52

HOMILIA 8

WSTĘP

Powierzajmy Bogu nasze rodziny, dziękujmy za siebie nawzajem takich, jakimi jesteśmy. Bóg w taki właśnie sposób nas kocha – jakimi jesteśmy. 

HOMILIA

  1. Dzieci z Arki Noego od lat śpiewają piosenkę, której refren brzmi tak: Jeśli Bóg coś obiecuje, ujeeee, zawsze słowa dotrzymuje, uuujeeee…
  2. Dzisiejsza Ewangelia jest tego dowodem – nieprzypadkowo autor powtarza, że to wszystko się dzieje, aby się wypełniło to, co Bóg kiedyś obiecał narodowi wybranemu przez proroków.
  3. Słowa dotrzymuje, chociaż czasem trzeba sobie szerzej oczy otworzyć, aby to zobaczyć. Na przykład w tych dramatycznych wydarzeniach dostrzec Boże prowadzenie…
  4. Otworzyć oczy to także zobaczyć, jak zmieniło się znaczenie snów – dla nas są tylko wytworem fal mózgowych, niezależne od świadomości, nie warto do nich zbyt mocno wagi przywiązywać, natomiast w Biblii są znakiem Bożego działania, głosu, spotkania. Dla nas też mogą, gdy prowa-dzą do pokoju i zgody.
  5. Czas jest tutaj ważny również – dla Boga on jest działaniem, pasem transmisyjnym dla faktów. Dla nas bywa tylko jałowym oczekiwaniem na coś, czego pragniemy. Czas jest ważnym historia jest ważna, ponieważ Bóg się nią posługuje, aby nas prowadzić.
  6. Rozsądek Józefa i słuchanie i wypełnianie poleceń Boga jest tutaj kluczowe. Czasami mamy wrażenie, że Bóg milczy, że zapomniał, że się odwrócił. A co zrobiliśmy z tym wszystkim, co do nas wcześniej mówił? Może czeka, aż to podejmiemy i zrealizujemy?
  7. Podsumowując – Bóg jest wierny, spełnia swoje obietnice, posługuje się czasem wydarzeniami – niekoniecznie miłymi – aby być w naszym życiu, oczekuje rozsądku z naszej strony i wsłuchania w Jego głos, no i spełniania Jego poleceń.
  8. Jeśli Bóg coś obiecuje, zawsze słowa dotrzymuje. Ale wie w tym wszystkim, jak wiele zależy od człowieka…

Poznań, Niedziela Świętej Rodziny, 29 XII 2013,

HOMILIA 9

1. Z przekąsem mówimy czasami, że z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciu.

2. Daj nam, Boże, kiedyś w niebie stanąć razem ze Świętą Rodziną – niekoniecznie do zdjęcia, ale po to, aby wielbić i błogosławić Boga!

Radonie, święto Świętej Rodziny, 30 grudnia 2022, czytania z szóstego dnia oktawy BN: Syr 3,2-6.12-14 lub Kol 3,12-21; Ps 28; Mt 2,13-15.19-23

HOMILIA 10

1. Niby młodzi ludzie powinni trzymać się z młodymi, lecz w dzisiejszym słowie Bożym Jezusowi z Maryją i Józefem wychodzą naprzeciw dwie pary seniorów: Symeon i Anna oraz Abram i Sara.

2. W Izraelu seniorzy, zwłaszcza z ogromnym doświadczeniem życiowym, mądrością, pamięcią, wartościowym życiem moralnym, stanowili wyjątkowy skarb, zwornik rodziny i klanu.

3. Skoro ich obecność w czytaniach ogarnia młodych, to przyjrzyjmy się, czego młodzi ludzie mogą zaczerpnąć od seniorów:

  • nauczyć się patrzenia w gwiazdy – oderwać wzrok od telefonu, podnieść głowę, wyciszyć się; poczuć potęgę Boga, Jego wielkość, niezmierzone dzieła; On jest Panem tego świata, a stworzył go dla nas – w darze!
  • nauczyć się żywego dialogu z Bogiem – Abram milczy pod gwiazdami, ale wcześniej, w namiocie, ma obiekcje i żal do Boga; „na cóż mi ta nagroda…” – on myślał jedynie o synu, a na zdrowy rozsądek 100-letni facet ma na to małe szanse; żywy dialog z Bogiem to szczerość, nazywanie rzeczy po imieniu; to również wiara w szczerość Boga, Jego wierność,
  • wyruszyć w drogę – wyruszyć i wytrwać, a potem być dumnym! o Sarze pisze autor Listu do Hebrajczyków: „uznała bowiem  za godnego wiary Tego, który udzielił obietnicy”; dlatego została matką, a jej macierzyństwo pod Bożą opieką wcale nie było miłe i fiołkami pachnące,
  • uwierzyć – w języku hebrajskim wiara ma wspólne korzenie, rdzeń, ze słowami i znaczeniami, które mówią „być dobrze osadzonym”, „uważać coś za prawdziwe”, oznacza stałość i solidność… zatem: nie epizod, zwyczaj czy tradycja, lecz stała tendencja, postawa życiowa! dlatego Symeon wraca codziennie do świątyni, dlatego Anna stale tam przebywa – ufać Bogu, sławić Go – to dobry sposób na ocalenie wiary w czasie wątpliwości i próby.

4. A dzisiejszy psalm jest w istocie hymnem pochwalnym, ale mógłby służyć jako… życzenia z okazji ślubu… Wyobraźmy sobie, że stoimy w kolejce gości, z kopertą i prezentami, podchodzimy do Państwa Młodych i mówimy im nasze życzenia: „Sławcie Pana, wzywajcie Jego imienia, głoście wśród narodów Jego dzieła…”

Radonie, święto Świętej Rodziny, 31 grudnia 2023, Rdz 15,1-6; 21,1-3; Hbr 11, 8.11-12.17-19; Łk 2,22-40

POMYSŁ DO REALIZACJI

Czytania
Rdz 15,1-6; 21,1-3; Hbr 11, 8.11-12.17-19; Łk 2,22-40

Symeon

  • Sprawiedliwy, pobożny, oczekujący pocieszenia Izraela, Duch Święty spoczywał na nim.
  • HFA: Er lebte nach Gottes Willen, hatte Ehrfurcht vor ihm und wartete voller Sehnsucht auf den Retter Israels. Der Heilige Geist ruhte auf Simeon,
  • Einh: Er war gerecht und fromm und wartete auf die Rettung Israels und der Heilige Geist ruhte auf ihm

Pomysł

Duże serce pocięte na 4 kawałki, na każdym z nim napisana jedna cecha z w/w fragmentu. Rozmowa z dziećmi i rodzicami na te tematy. Złożenie kawałków w jedno serce. Puenta: możemy pięknym sercem rozpoznawać obecność Jezusa w naszym życiu, gdy będziemy sprawiedliwi, pobożni, otwarci na Boże natchnienia i poddani Duchowi Świętemu.