Przymierze na Synaju
1. Zasady przyjaźni
WSTĘP
Słowo „przyjaźń” jest bardzo cenione między ludźmi. A jeszcze bardziej – sama przyjaźń. Jakkolwiek słowo to wypowiedzieć można szybko i bez problemów, to jednak na przyjaźń trzeba zapracować. Popularnie mówi się, że z przyjacielem trzeba zjeść beczkę soli.
AKTYWIZACJA
Praca w grupach. Formularz – beczka. Zadanie jest następujące: rysujemy klasyczną, drewnianą beczkę z klepkami, następnie na nich wypisujemy konkretne sytuacje, o których można powiedzieć „tak, wtedy razem spróbowaliśmy soli i nasza przyjaźń się sprawdziła”. Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję. Rysunek może być inny. Może dać wolną rękę uczniom?
PYTANIA DO DYSKUSJI
- Czy przyjaźń w naszych czasach jest możliwa?
- Co musi się stać, aby ktoś został moim przyjacielem?
- Kwestia czasu czy innych uwarunkowań?
- Przyjaźń – spłycone pojęcie czy jednak nie?
PUENTA
- Czy wśród wypisanych sytuacji dotyczących hartowania się przyjaźni jest także mowa o szanowaniu zasad lub wyznaczeniu pewnych zasad, których trzeba przestrzegać?
- Jak się mają wypisane przez was zasady do przykazań Bożych?
2. Dopasowanie
WSTĘP
Przykazania są jak klepki w beczce – dopasowane do siebie idealnie. Nie ma mowy o tym, że znajdą się między nimi jakieś szczeliny, przez które zawartość będzie się ulatniała.
AKTYWIZACJA
Praca na forum. Metoda – dyskusja, burza mózgów. Zadanie: poszukujemy powiązań między przykazaniami Bożymi. Można je wypisać na tablicy.
PUENTA
KKK 2069 Dekalog stanowi organiczną całość. Każde jego „słowo” odsyła do każdego z pozostałych i do wszystkich razem; wszystkie wzajemnie się warunkują.
Dwie tablice Dekalogu wyjaśniają się nawzajem; stanowią one organiczną jedność. Przekroczenie jednego przykazania jest naruszeniem wszystkich pozostałych. Nie można okazywać czci drugiemu człowiekowi i zarazem nie czcić Boga, jego Stwórcy. Nie da się wielbić Boga, nie miłując wszystkich ludzi, Jego stworzeń. Dekalog łączy życie teologalne i społeczne człowieka.
3. Dekalog przyjaźni
WSTĘP
Na górze Synaj Bóg zawarł przymierze z ludem wybranym. Można powiedzieć, że wyraził im swoją miłość, więź wierności i przyjaźni. Pokazał jednak pewne warunki kształtowania tej przyjaźni, aby się nie zmarnowała, lecz aby rozkwitała i była coraz piękniejsza.
AKTYWIZACJA
Praca w grupach. Formularz – kwiatowy dekalog. Zadanie jest następujące: poszukujemy odpowiedzi na pytanie: w jaki sposób przykazania sprzyjają rozwojowi przyjaźni między człowiekiem i Bogiem? Sposoby te ukazujemy pod postacią kolejnych kwiatów, które wyrastają z danego przykazania – ziarenka. Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.
PUENTA
KKK 2060 Dar przykazań i Prawa stanowi część zawartego przez Boga Przymierza z Jego ludem. Według Księgi Wyjścia objawienie „dziesięciu słów” dokonuje się między zapowiedzią Przymierza a jego zawarciem, po tym, jak lud zobowiązał się „uczynić” wszystko, co Pan powiedział, i „być posłusznym” (Wj 24, 7). Dekalog jest przekazywany po przypomnieniu Przymierza („Pan, 62 Bóg nasz, zawarł z nami przymierze na Horebie” – Pwt 5, 2).
KKK 2061 Przykazania nabierają pełnego znaczenia w ramach Przymierza. Według Pisma świętego, moralne działanie człowieka osiąga swój pełny sens w Przymierzu i przez Przymierze. Pierwsze z „dziesięciu słów” przypomina o uprzedzającej miłości Boga do swego ludu:
Ponieważ człowiek, ponosząc karę za grzech, przeszedł z raju wolności do niewoli tego świata, dlatego też pierwsze zdanie Dekalogu, to znaczy pierwsze słowa przykazań Bożych, mówią o wolności: „Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli” (Wj 20, 2; Pwt 5, 6).
KKK 2062 Przykazania w sensie ścisłym pojawiają się na drugim miejscu; wyrażają one konsekwencje przynależności do Boga, która została ustanowiona przez Przymierze. Życie moralne jest odpowiedzią na inicjatywę miłości Pana. Jest wyrazem wdzięczności, hołdem składanym Bogu i dziękczynieniem. Jest współdziałaniem z zamysłem, który Bóg przeprowadza w historii.
KKK 2063 O przymierzu i dialogu między Bogiem a człowiekiem świadczy ponadto fakt, że wszystkie zobowiązania są wyrażone w pierwszej osobie („Ja jestem Pan…”) i skierowane do pojedynczej osoby („ty”). We wszystkich przykazaniach Bożych właśnie zaimek osobowy w liczbie pojedynczej wskazuje na adresata. Bóg daje poznać swoją wolę całemu ludowi, a zarazem każdemu z osobna:
(Pan) nakazywał miłość względem Boga i uczył sprawiedliwości w stosunku do bliźniego, by człowiek był sprawiedliwy i godny Boga. Przez Dekalog przygotowywał człowieka do przyjaźni ze sobą i do zgody z bliźnim… Prawdy te trwają niezmiennie również i w naszych czasach, bo przyjście Boga w ciele wypełniło je tylko i rozwinęło, nic w nich nie zmieniając.