Oto Baranek Boży

HOMILIA 1

1. Jan Chrzciciel i Pan Jezus byli kuzynami. W tradycji żydowskiej – braćmi. Tam nie było i nie ma nowoczesnych określeń. Czas spędzali razem, gdy tylko się spotykali.

2. Jan Chrzciciel wskazał na Jezusa jako Baranka Bożego. Te słowa powtarza kapłan w czasie Mszy św. „Oto Baranek Boży” ukazując wiernym Ciało Pańskie pod postacią Chleba.

3. Uczniowie Jana poszli za Jezusem, przyciągnęli następnych.

4. To jest w pewnym sensie istota chrześcijańskiej wiary – „pozostać” – stać się domownikiem Jezusa i przyciągać innych, choćby przez modlitwę i przykład życia.

5. Dom Jezusa to także dom Maryi – to gidelskie sanktuarium. Czujmy się tutaj jak w domu u kochającej Matki.

Gidle, 4 stycznia 2020, 1 J 3,7-10; Ps 98: J 1,35-42

HOMILIA 2

1. Jest takie powiedzenie: „Lepszy przykład niż wykład”. Św. Jan oddał istotę i treść tego powiedzenia stawiając przed oczami czytelnika Jezusa, który jest sprawiedliwy.

2. Skoro Jezus jest sprawiedliwy, podobnie jest z każdym, który pozostaje w jedności z Nim.

3. Kto przywiązany jest do grzechu, ten do Jezusa nie należy – współpracuje ze złem. Krótko, konkretnie i na temat.

4. Do tego Jezusa, naszego Pana i Króla, przychodzimy i zostańmy, aby czynił cuda w naszych sercach.

Radonie, 4 stycznia 2022, 1 J 3, 7-10; Ps 98; J 1, 35-42

HOMILIA 3

1. Oto Baranek Boży…

• baranki składano rano i wieczorem w ofierze w świątyni, aby przebłagać Boga za obrazę,
• Jezus – Baranek jest nową, doskonałą ofiarą, inne już nie są potrzebne,
• coroczna celebracja Paschy, spożywanie zabitego baranka,
• Jezus – nowy Baranek paschalny, oddał życie, gdy w świątyni zabijano właśnie baranki na ofiarę, On jest  naszą Paschą!
• nawiązanie do cierpiącego Sługi Jahwe z Iz, którego prowadzą na cierpienie, On cierpliwie to znosi… to jest obraz cierpiącego Jezusa.

2. On wziął na siebie całe zło i grzech świata. Także nasz grzech. Chwała Tobie Panie!

Polanica, 4 stycznia 2017, rok A, 1 J 3,7-10; Ps 98: J 1,35-42

HOMILIA 4

1. Przy wjeździe na teren klasztoru stoi drewniany słupek z daszkiem i tabliczką: „Ul. Widokowa 4, Klasztor sióstr dominikanek”.

2. Słupek stoi i się patrzy na przejeżdżające samochody. Niczym niewzruszony, czasem podkopywany przez kreta.

3. I to jest idealny symbol Św. Jana Chrzciciela z dzisiejszej Ewangelii. Jan stoi i się patrzy. A Pan Jezus oraz inne postaci są w ruchu, jak samochody na ul. Widokowej…

4. Jezus jest w ruchu. Przechodzi. Dla czytającego to normalne. Ale dla komentatorów to okazja do postawienia pytania: jaki jest głębszy sens tego chodzenia?

5. Dla jednych Jezus idzie do Jana przyjąć chrzest. Dla innych – Jezus trzyma dystans wobec Jana lub rozpoczął powoływanie uczniów. Ktoś mówi: Jezus krąży po okolicy, w sferze, w której króluje „grzech świata”, tam szykuje uczniów do głoszenia Ewangelii.

6. Nie wiadomo konkretnie, skąd Jezus przychodzi, dokąd zmierza. Uczniowie Jego stają się świadkami, a o kreciku… powstało sporo fajnych bajek na dobranoc.

Radonie, 4 stycznia 2023, 1 J 3,7-10; Ps 98: J 1,35-42

HOMILIA 5

1. Idziemy w tym tygodniu po śladach 1 Listu św. Jana. Te ślady prowadzą do nas tak:

• słuchanie słowa Bożego jest jak namaszczenie – słowo wnika do serca, przemienia je,
• przyjęcie słowa i przemiana czyni nas podobnymi do tego, którego słuchamy – Ojca niebieskiego,
• podobieństwo mobilizuje nas, abyśmy byli godni miana dzieci Bożych i żyli wg tej godności – unikali grzechów.

2. Dziś w Ewangelii słyszymy o tym, jak zaczęła się przygoda 3 uczniów – przygoda spotkania ze Słowem Ojca – Synem Bożym. Dwóch uczniów poszło za Mistrzem, Szymona Piotra przyprowadził brat.

3. Przed nimi podobny proces: słuchania, przyjęcia, przemiany, godnego życia, głoszenia.

4. I tylko pytanie Pana: „Czego szukacie?” na zawsze pozostanie żywe, wciąż z nowymi odpowiedziami w historii naszego życia.

Radonie, 4 stycznia 2024, 1 J 3,7-10; Ps 98: J 1,35-42