Wiara – dzieciom

Grupa docelowa: Młodzież Rodzaj nauki: Katecheza Tagi: Chrzest, Prawdy wiary, Świadectwo wiary

1. Przekaz

WSTĘP

Wcześniej czy później przyjdą na świat dzieci wasze lub bliskich wam osób z waszego pokolenia. Gdy będą miały kilka tygodni – zostaną przyniesione do kościoła, aby udzielić im chrztu świętego. Zostaną małymi chrześcijanami. Będą dorastały jako ludzie i jako chrześcijanie.

AKTYWIZACJA

Praca indywidualna. Formularz – miarka.[1] Zadanie: poszukujemy odpowiedzi na pytania: jak wyobrażasz sobie rozwój duchowy swojego przyszłego dziecka? Na skali wzrostu wypisujemy oczekiwane kolejne etapy rozwoju duchowego dziecka, zaznacz też obok oczekiwania wobec rozwoju duchowego w małżeństwie…

Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.

PYTANIA DO DYSKUSJI

  1. Czy będziesz w swoim wobec niego postępowaniu naśladować swoich rodziców?
  2. Czy dasz mu swobodę wyboru?
  3. Czy życie religijne będzie istotną częścią wychowania, czy raczej nie?
  4. Będziecie przymuszali, przekonywali, nakazywali, nakłaniali do praktyk religijnych?
  5. Czy dzieci będą mogły liczyć na wasze świadectwo wiary?
  6. Jak się przygotować do życia religijnego w przyszłym małżeństwie?
  7. Jak się mają te wyobrażenia do postępowania twoich rodziców i ich stylu wychowania? Będziesz powtarzać ich błędy, czy wręcz przeciwnie – naśladować ich decyzje?

PUENTA

KKK 2225 Przez łaskę sakramentu małżeństwa rodzice otrzymali zadanie i przywilej ewangelizowania swoich dzieci. Możliwie jak najwcześniej powinni wprowadzać swoje dzieci w tajemnice wiary, której są dla nich „pierwszymi zwiastunami”. Od wczesnego dzieciństwa powinni włączać je w życie Kościoła.

Rodzinny styl życia może rozwijać zdolność do miłości, która na całe życie pozostanie autentycznym początkiem i podporą żywej wiary.

KKK 2226 Rodzice powinni rozpocząć wychowanie do wiary od wczesnego dzieciństwa. Zaczyna się ono już wtedy, gdy członkowie rodziny pomagają sobie wzrastać w wierze przez świadectwo życia chrześcijańskiego zgodnego z Ewangelią. Katecheza rodzinna poprzedza i ubogaca pozostałe formy nauczania wiary i towarzyszy im.

Zadaniem rodziców jest nauczyć swoje dzieci modlitwy oraz pomóc im odkryć powołanie jako dzieci Bożych.

Parafia jest wspólnotą eucharystyczną i ośrodkiem życia liturgicznego rodzin chrześcijańskich; jest ona podstawowym miejscem katechezy dzieci i rodziców.

KKK 2227 Z kolei dzieci przyczyniają się do wzrostu swoich rodziców w świętości. Wszyscy razem i każdy z osobna powinni wielkodusznie i niestrudzenie udzielać sobie nawzajem przebaczenia, jakiego domagają się zniewagi, kłótnie, niesprawiedliwości i zaniedbania. Sugeruje to wzajemna życzliwość. Wymaga tego miłość Chrystusa

 

2. Świadectwo wiary

WSTĘP

Rodzice przekazują dzieciom to, co uważają za najcenniejsze. Jedni uczą wrażliwości, inni – sprytu. Jedni miłości do muzyki, inni – radzenia sobie z problemami. Są i tacy, którzy niczego dzieci nie uczą i nic im nie przekazują. Ale to także jest jakiś przekaz wobec dzieci…

Wiara i religijność różnie jest traktowana w rodzinach. Różnie też jest przekazywana. Różne są także motywy jej przekazywania…

AKTYWIZACJA

Praca na forum. Dyskusja metodą 2-4-8. Zadanie jest następujące: poszukujemy odpowiedzi na pytanie: dzięki czemu rodzice będą mogli najlepiej wypełnić swoje obowiązki wobec Boga, Kościoła i dzieci? Prezentacja na forum.

PYTANIA DO DYSKUSJI

  1. Jakiej pomocy rodzice oczekują ze strony Pana Boga?
  2. Jaka siła płynie ze spełniania swoich obowiązków?
  3. Osobista wiara – pomaga czy przeszkadza?
  4. Jak przetrwać próby i niepowodzenia?
  5. Obowiązki rodziców wobec Boga?
  6. A jeśli całe staranie pójdzie na nic?

PUENTA

KKK 166 Wiara jest aktem osobowym, wolną odpowiedzią człowieka na inicjatywę Boga, który się objawia.

Wiara nie jest jednak aktem wyizolowanym. Nikt nie może wierzyć sam, tak jak nikt nie może żyć sam. Nikt nie dał wiary samemu sobie, tak jak nikt nie dał sam sobie życia. Wierzący otrzymał wiarę od innych, dlatego powinien ją przekazywać innym.

Nasza miłość do Jezusa i ludzi skłania nas do mówienia innym o naszej wierze.

Każdy wierzący jest jakby ogniwem w wielkim łańcuchu wierzących. Nie mogę wierzyć, jeśli nie będzie mnie prowadziła wiara innych, a przez moją wiarę przyczyniam się do prowadzenia wiary innych

 

[1] Można wykorzystać tu miarkę do mierzenia wzrostu dzieci, którą przykleja się na ścianie, drzwiach lodówki czy innym miejscu – z polami do wpisów.