25 niedziela zwykła, rok C

WSTĘP

1. Eucharystia to dziękczynienie. Za tydzień, za bliskich, za wiarę, za kolejne życiowe doświad-czenia. Także za talenty, stan konta, za to, co mamy. Dziękujemy Ci, Panie, za Twoje dary. Za to, co można kupić, i czego kupić nie można.
2. O to zapyta nas dzisiejsza Ewangelia…

HOMILIA

1. W życiu jest tak: jak w życiu jest dobrze, to przychodzi nuda. Jak przychodzą próby, to wtedy smęcimy, że jest trudno, czekamy, żeby było dobrze…
2. W życiu duchowym jest bardzo podobnie. Błogostan – jakkolwiek go czujemy – rzadko kiedy mobilizuje nas do rozwoju. Trza kryzysu? NIE!
3. Nie trzeba kryzysu. Jeśli już to PRÓBY.
4. Przed taką próbą staje zarządca z dzisiejszej Ewangelii. Zostaje oskarżony. Nie wiemy, czy jest winny, czy nie. Zwolnienie być wtedy kaprysem pana. Ewidentna próba.
5. Zamiast jęczeć księdzu w konfesjonale szuka sposobu na to, aby tej próbie zaradzić.
6. Sposób znajduje. Rezygnuje z części swojej doli, która mu się należała za prowadzenie biznesu pana.
7. To jest dla nas nauka, aby w życiu duchowym w wierze nie pękać, jak będzie trudno. Będzie tak i tak. Żadna nowość.
8. Sposób warto znaleźć i na nudę, i na próbę.
9. Marzy mi się, aby w rozmowie usłyszeć nie o problemach z modlitwą, wiarą, Internetem, ale słowa dziękczynienia za dar sprytu, który pomógł mi te problemy przezwyciężyć.

Poznań, 25 niedziela zwykła, rok C, 22 września 2013,