Czym jest wiara?
1. Definicja
WSTĘP
Wyznajemy naszą wiarę w czasie liturgii w kościele, powtarzamy Credo w pacierzu, rozmawiamy o wierze, jesteśmy ludźmi wierzącymi w jakiejś mierze, mamy kryzysy wiary, wierzymy w Kogoś, Komuś… Wiele razy posługujemy się słowem WIARA. Czym ona właściwie jest? Jak rozumieć to pojęcie?
AKTYWIZACJA
Praca w grupach. Metoda – identyfikator człowieka wierzącego. Zadanie: wykonujemy prosty identyfikator dla człowieka wierzącego, który ma np. wziąć udział w jakimś szkoleniu, kongresie, spotkaniu większej grupy ludzi. Można wymyślić inną konwencję, np. spotkanie wierzących, ateistów, agnostyków, niedowiarków… Może to być naklejka na samochód (coś w stylu popularnej „rybki) lub inny pomysł. Warto zdać się na wyobraźnię uczniów. Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.
PYTANIA DO DYSKUSJI
- Na co wskazują nasze prace?
- Jakie elementy są dominujące?
- Czy wiara rzeczywiście wpływa na nasze życie, czy to tylko deklaracja?
- Po czym można poznać człowieka wierzącego?
- Skąd właściwie wiemy, że Bóg istnieje?
- Łatwo jest poddać Mu swój rozum i wolę?
- W jaki sposób Bóg porozumiewa się z człowiekiem?
- Jaką rolę w tym porozumieniu odgrywa Kościół i Biblia?
- Czy ludziom wierzącym chce się zaprzyjaźnić z Bogiem?
- Gdzie przydają się ludzkie siły w wierze, a gdzie się kończą i nie wystarczają?
PUENTA
KKK 50 Za pomocą rozumu naturalnego człowiek może w sposób pewny poznać Boga na podstawie Jego dzieł. Istnieje jednak inny porządek poznania, do którego człowiek nie może dojść o własnych siłach; jest to porządek Objawienia Bożego. Na mocy swego całkowicie wolnego postanowienia Bóg objawia się i udziela człowiekowi. Czyni to, objawiając swoją tajemnicę, swój zamysł życzliwości, który odwiecznie przygotował w Chrystusie dla dobra wszystkich ludzi. Objawia w pełni swój zamysł, posyłając swego umiłowanego Syna, naszego Pana Jezusa Chrystusa, i Ducha Świętego.
KKK 142 Przez swoje Objawienie „Bóg niewidzialny w nadmiarze swej miłości zwraca się do ludzi jak do przyjaciół i obcuje z nimi, by ich zaprosić do wspólnoty z sobą i przyjąć ich do niej”. Adekwatną odpowiedzią na to zaproszenie jest wiara.
KKK143 Przez wiarę człowiek poddaje Bogu całkowicie swój rozum i swoją wolę. Całą swoją istotą człowiek wyraża przyzwolenie Bogu Objawicielowi. Pismo święte nazywa odpowiedź człowieka objawiającemu się Bogu „posłuszeństwem wiary„.
KKK 150 Wiara jest najpierw osobowym przylgnięciem człowieka do Boga; równocześnie i w sposób nierozdzielny jest ona dobrowolnym uznaniem całej prawdy, którą Bóg objawił.
Jako osobowe przylgnięcie człowieka do Boga i uznanie prawdy, którą On objawił, wiara chrześcijańska różni się od wiary w osobę ludzką. Jest więc słuszne i dobre powierzyć się całkowicie Bogu i wierzyć w sposób absolutny w to, co On mówi. Byłoby rzeczą daremną i fałszywą pokładać taką wiarę w stworzeniu.
2. Sprawa prywatna?
WSTĘP
Czy wiara to rzeczywiście sprawa prywatna? Szczególnie w naszym zindywidualizowanym świecie?…
AKTYWIZACJA
Praca na forum. Metoda – dyskusja. Zadanie jest następujące: poszukujemy odpowiedzi na pytanie o prywatność wiary, o jej obecność w życiu publicznym, rolę w życiu osobistym i społecznym.
Czas na dyskusję.
PYTANIA DO DYSKUSJI
- Czujemy się częścią wspólnoty Kościoła w wyznawaniu wiary?
- Kiedy przychodzi największa pokusa indywidualizacji wiary?
- Wyznawanie wiary indywidualne jest łatwiejsze czy trudniejsze?
- Na ile powinna być obecna wiara w życiu publicznym?
- idą do pracy wiarę powinniśmy zostawić w domu?
- Życie społeczne powinno być wolne o wyrazów wiary i religijności?
PUENTA
KKK 166 Wiara jest aktem osobowym, wolną odpowiedzią człowieka na inicjatywę Boga, który się objawia. Wiara nie jest jednak aktem wyizolowanym. Nikt nie może wierzyć sam, tak jak nikt nie może żyć sam.
Nikt nie dał wiary samemu sobie, tak jak nikt nie dał sam sobie życia. Wierzący otrzymał wiarę od innych, dlatego powinien ją przekazywać innym. Nasza miłość do Jezusa i ludzi skłania nas do mówienia innym o naszej wierze. Każdy wierzący jest jakby ogniwem w wielkim łańcuchu wierzących. Nie mogę wierzyć, jeśli nie będzie mnie prowadziła wiara innych, a przez moją wiarę przyczyniam się do prowadzenia wiary innych.
KKK 167 „Wierzę” – to wiara Kościoła wyznawana osobiście przez każdego wierzącego, przede wszystkim w chwili chrztu. „Wierzymy” – to wiara Kościoła wyznawana przez biskupów zgromadzonych na soborze lub, bardziej ogólnie, przez zgromadzenie liturgiczne wierzących. „Wierzę” – mówi także Kościół, nasza Matka, który przez swoją wiarę odpowiada Bogu i który uczy nas mówić: „Wierzę”, „Wierzymy”.
Komentarz rysunkowy.
