Wiara wolna i rozumna

1. Pole minowe

WSTĘP

Wyobraźmy sobie, że na nasze spotkanie przychodzi człowiek, który uznaje się za niewierzącego oraz chce się w życiu kierować po prostu rozumem. I właśnie pod kątem samego rozumu przygląda się naszej wierze.

Poszukuje problemów, dogmatów, spraw, które są niezgodne ze zdrowym rozsądkiem. Zachowuje się niczym saper na polu pełnym min. Ma specjalny i niezawodny wykrywacz, którym jest rozum.

Mówi: Brak rozumu działa na człowieka zgubnie. Jak możecie wierzyć w takie nieracjonalne rzeczy? Co wam to daje? Dlaczego rezygnujecie z kierowania się rozumem? Zaraz wskażę wam miny, po których stąpacie. Rozbroję je, abyście mogli się uwolnić i żyć w zgodzie z rozumem i w pokoju dożyć końca…

AKTYWIZACJA

Praca w grupach. Metoda – pole minowe. Zadanie: jakie zastrzeżenia może mieć wobec naszej wiary, jej zasad, dogmatów, prawd wiary, człowiek kierujący się rozumem? Rysujemy „pole minowe” z zaznaczonymi sprawami, wobec których ludzie kierujący się rozumem mają zastrzeżenia.

Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.

PYTANIA DO DYSKUSJI

1. Ludzie wierzący mają się czego wstydzić?
2. Komu potrzebny jest saper? Miałby dużo roboty?
3. Rozum pozwala ominąć miny?
4. Miny sprawiają, że wierzący wyłącza rozum?

DYSKUSJA

Pytania do dyskusji:

1. Skoro wierzymy w rzeczy nieracjonalne ? czy można nas nazwać ludźmi nierozsądnymi?
2. Czy wiara oznacza, że nie kierujemy się rozumem?
3. Na czym ostatecznie opiera się nasza wiara, skoro jest w niej tyle spraw niepojętych dla ludzkiego rozumu?
4. Czy człowieka wierzącego można nazwać ?racjonalistą? w klasycznym rozumieniu tego słowa?

PUENTA

KKK 56 Racją wiary nie jest fakt, że prawdy objawione okazują się prawdziwe i zrozumiałe w świetle naszego rozumu naturalnego. Wierzymy z powodu „autorytetu samego objawiającego się Boga, który nie może ani sam się mylić, ani nas mylić”.

„Aby jednak posłuszeństwo naszej wiary było zgodne z rozumem, Bóg zechciał, by z wewnętrznymi pomocami Ducha Świętego były połączone także argumenty zewnętrzne Jego Objawienia”.

Tak więc: cuda Chrystusa i świętych, proroctwa, rozwój i świętość Kościoła, jego płodność i trwałość „są pewnymi znakami Objawienia, dostosowanymi do umysłowości wszystkich”, są „racjami wiarygodności”, które pokazują, że „przyzwolenie wiary żadną miarą nie jest ślepym dążeniem ducha”.

KKK 157 Wiara jest pewna, pewniejsza niż wszelkie ludzkie poznanie, ponieważ opiera się na samym słowie Boga, który nie może kłamać.

Oczywiście, prawdy objawione mogą wydawać się niejasne dla rozumu i doświadczenia ludzkiego, ale „pewność, jaką daje światło Boże, jest większa niż światło rozumu naturalnego”.

„Dziesięć tysięcy trudności nie powoduje jednej wątpliwości”.

2. Dziesięć tysięcy na jednego

WSTĘP

Czy to prawda? „Dziesięć tysięcy trudności nie powoduje jednej wątpliwości”…

AKTYWIZACJA

Praca na forum. Dyskusja. Zadanie jest następujące: poszukujemy odpowiedzi na pytanie: dlaczego tak łatwo w naszym życiu trudności jednak przekładają się na wątpliwości?

PUENTA

KKK 158 „Wiara szuka rozumienia”: jest charakterystyczne dla wiary, że wierzący pragnie lepszego poznania Tego, w którym złożył swoją wiarę, i lepszego zrozumienia tego, co On objawił; głębsze poznanie będzie domagać się z kolei większej wiary, coraz bardziej przenikniętej miłością.

Łaska wiary otwiera „oczy serca” (Ef 1, 18) na żywe rozumienie treści Objawienia, czyli całości zamysłu Bożego i tajemnic wiary, ich związku między sobą i z Chrystusem, który stanowi centrum Tajemnicy objawionej.

Aby „coraz głębsze było zrozumienie Objawienia, tenże Duch Święty darami swymi wiarę stale udoskonala”. W ten sposób, według powiedzenia św. Augustyna, „wierzę, aby rozumieć, i rozumiem, aby głębiej wierzyć”.