Świątynia

1. Bóg bliski

WSTĘP

Pan Bóg ma problem, ponieważ nie obejmie Go ani niebo, ani ziemia, ani nic innego. A chce koniecznie mieszkać bardzo blisko człowieka… Chce być Emmanuelem – Bogiem z nami. Człowieka nie można nawet porównać z Panem Bogiem, takie nic, taki pyłek na tym świecie, a jednak Bóg chce być blisko tego „pyłku”… Gdzie znaleźć dla Niego miejsce?

AKTYWIZACJA

Praca w grupach. Formularz – wymiary i możliwości.[1] Zadanie: poszukujemy odpowiedzi na pytanie: gdzie możemy Bogu zrobić miejsce wśród nas? Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.

PYTANIA DO DYSKUSJI

1. Oczekujemy Bożej obecności i bliskości, czy sądzimy, że jest raczej kłopotliwa?
2. Czy w naszych czasach miejsca dla Boga jest więcej czy jednak mniej?
3. Jak jest z „jakością” tego miejsca dla Boga w naszych czasach?
4. Co z tej bliskości wynika dla nas dzisiaj?

PUENTA

Jedno jest pewne – Bóg chce być między nami. Swoje dzieło nie pozostawił same, ale świat mówi nam o Bogu, jest znakiem Jego miłości. Bóg chce być Bogiem bliskim!

2. Człowiek – mieszkaniem Boga

WSTĘP

Czy człowiek jest dobrym miejscem do przebywania Boga na tym świecie?… Czy dusza i ciało człowieka jest dobrym miejscem na Boże przebywanie? Mam wrażenie, że tak…

AKTYWIZACJA

Praca indywidualna. Metoda – plastyka. Zadanie jest następujące: wykonujemy ilustrację, której temat brzmi następująco: człowiek – mieszkaniem Boga. Prezentacja na forum. Czas na analizę prac i luźną dyskusję na ich temat.

PYTANIA DO DYSKUSJI

1. Bóg mieszka w świątyni. Czy człowiek może być jak świątynia?
2. Na czym polega przygotowanie tego „mieszkania” dla Boga? Kiedy zaczyna się zamieszkanie?
3. Kiedy wiadomo, że Bóg jest w człowieku?
4. Jak poznać, że Bóg opuścił człowieka? Skąd takie wrażenie się bierze?

PUENTA

Człowiek, chce czy nie, zawsze jest czyjąś świątynią. Ale Bóg zechciał mieszkać nie tylko w ludzkim sercu, nie tylko zechciał, aby człowiek poszukiwał Jego znaków w tym świecie.

1 P 2,4-6: „Zbliżając się do tego, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale u Boga wybranym i drogocennym, wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa.”

3. Bóg jest w sercu, nie w kościele?

WSTĘP

Bóg chce być Bogiem bliskim. Chcąc być jak najbliżej człowieka, może mieszkać w ludzkim sercu. Ale człowiek potrzebuje miejsca świętego, innego niż wszystkie, aby tam spotkać się z Bogiem. Jest „zwierzęciem świątynnym”. Człowiek potrzebuje świątyni. Tylko po co?

AKTYWIZACJA

Praca na forum. Dyskusja. Zadanie jest następujące: poszukujemy odpowiedzi na w/w pytanie.

PYTANIA DO DYSKUSJI

1. Przecież dzisiaj tak mało ludzi chodzi do kościoła – czy współczesna wiara domaga się jeszcze świątyni? Czy nie czas na uwielbienie Boga w sercu i przyrodzie?
2. Czy dzisiaj jeszcze odgrywa rolę publiczne świadectwo wiary?
3. Czy miejsca święte nie zamieniają się czasami w muzea, miejsca do zwiedzania, gdzie kult jest już w jakimś sensie przeszkodą?

PUENTA

Główne funkcje świątyni:

– miejsce szczególnej obecności Boga wśród ludzi,

– miejsce składania ofiary miłej Bogu,

– miejsce świadectwa jedynego Boga.

4. Świątynia Salomona

WSTĘP

Bóg postanowił zwołać nas w lud, najpierw Starego Przymierza. Zechciał zamieszkać pośród ludu Izraela. Izrael był nędznym koczowniczym ludem. W porównaniu z innymi narodami byli dzisiaj podobni bardziej do Rumunów żebrzących jeszcze kilka lat temu na naszych ulicach niż do prezesów różnych firm. Właściwie nie liczyli się zupełnie w tamtym świecie. Ale to właśnie takie „nic” wybrał jedyny i prawdziwy Bóg, aby go wybrać i zamieszkać pośród niego.

Zanim powstała świątynia, upłynęło bardzo dużo czasu. Najpierw w przekazach przetrwały opowieści o tym, jak Bóg strzegł swojego narodu wędrującego po świecie. Obecność Boga była ukryta w historii poszczególnych osób (Abraham), całego rodu i plemienia, wydarzeniach narodu wybranego, zwycięstwach i porażkach. Po wyjściu z niewoli egipskiej Bóg zawarł Przymierze z narodem wybranym. Obiecał troskę o ten lud już na zawsze, po dziś dzień. Oraz… Nakazał uczynić przybytek – czyli inaczej Namiot Spotkania lub Namiot Świadectwa (Wj 26, 1-37). „I uczynią mi święty przybytek, abym mógł zamieszkać pośród was” (Wj 25,8).

„Umieszczę pośród was mój przybytek i nie będę się wami brzydził. Będę chodził pośród was, będę waszym Bogiem, a wy będziecie moim ludem. Ja jestem Pan, Bóg wasz, który wyprowadził was z ziemi egipskiej, abyście przestali być niewolnikami. Ja rozbiłem drągi waszego jarzma i dałem wam możliwość chodzenia z podniesioną głową” (Kpł 26,11-13). Potem Izrael dotarł do ziemi obiecanej, zdobył ją, zdobył miasto Jeruzalem. Bóg błogosławił ludowi Izraela. Jego sława rozchodziła się po świecie, ludziom żyło się dostatnio.

2 Sm5, 6-12 (6) Razem ze swoimi ludźmi król wyruszył do Jerozolimy przeciw Jebusytom, zamieszkującym tę krainę. Rzekli oni do Dawida: Nie wejdziesz tutaj, lecz odepchną cię ślepi i kulawi. Oznaczało to: Dawid tu nie wejdzie. (7) Dawid jednak zdobył twierdzę Syjon, to jest Miasto Dawidowe. (8) Dawid w tym dniu powiedział: Ktokolwiek pokona Jebusytów, zdobywając przejście podziemne, oraz ślepych i kulawych nienawistnych dla duszy Dawida… ten będzie wodzem. Stąd pochodzi powiedzenie: ślepiec i kulawy nie wejdą do wnętrza domu. (9) Dawid zamieszkał w twierdzy, którą nazwał Miastem Dawidowym. Zbudował potem mur dokoła: od Millo do wnętrza. (10) Dawid stawał się coraz potężniejszy, bo Pan, Bóg Zastępów, był z nim. (11) Hiram, król Tyru, wysłał posłów do Dawida z drzewem cedrowym, cieślami i murarzami, aby zbudowali Dawidowi pałac. (12) Wtedy Dawid uznał, że Pan potwierdził go królem nad Izraelem i że jego władzę królewską wywyższył ze względu na lud swój – Izraela.

Król Dawid wybudował w końcu wspaniały pałac. Gdy już miał pałac, wpadł na pomysł wybudowania świątyni, aby Arka Przymierza nie przebywała w Namiocie Spotkania.

2 Sm 7,1-16 (1) Gdy król zamieszkał w swoim domu, a Pan poskromił wokoło wszystkich jego wrogów, (2) rzekł król do proroka Natana: Spójrz, ja mieszkam w pałacu cedrowym, a Arka Boża mieszka w namiocie. (3) Natan powiedział do króla: Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Pan jest z tobą. (4) Lecz tej samej nocy Pan skierował do Natana następujące słowa: (5) Idź i powiedz mojemu słudze, Dawidowi: To mówi Pan: Czy ty zbudujesz Mi dom na mieszkanie? (6) Nie mieszkałem bowiem w domu od dnia, w którym wywiodłem z Egiptu synów Izraela, aż do dziś dnia. Przebywałem w namiocie albo przybytku. (7) Przez czas, gdy wędrowałem z całym Izraelem, czy choćby do jednego z sędziów izraelskich, którym nakazałem paść mój lud, Izraela, przemówiłem kiedykolwiek słowami: Dlaczego nie zbudowaliście Mi domu cedrowego? (8) A teraz przemówisz do sługi mojego, Dawida: To mówi Pan Zastępów: Zabrałem cię z pastwiska spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim, nad Izraelem. (9) I byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś, wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę największych ludzi na ziemi. (10) Wyznaczę miejsce mojemu ludowi, Izraelowi, i osadzę go tam, i będzie mieszkał na swoim miejscu, a nie poruszy się więcej, a ludzie nikczemni nie będą go już uciskać jak dawniej. (11) Od czasu kiedy ustanowiłem sędziów nad ludem moim izraelskim, obdarzyłem cię pokojem ze wszystkimi wrogami. Tobie też Pan zapowiedział, że ci zbuduje dom. (12) Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. (13) On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. (14) Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem, a jeżeli zawini, będę go karcił rózgą ludzi i ciosami synów ludzkich. (15) Lecz nie cofnę od niego mojej życzliwości, jak ją cofnąłem od Saula, twego poprzednika, tórego opuściłem. (16) Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki.

1 Krl 3,1-3 (1) Salomon spowinowacił się z faraonem, królem egipskim, gdyż wziął za żonę córkę faraona i sprowadził ją do Miasta Dawidowego, zanim dokończył budowy swego pałacu oraz świątyni Pańskiej jako też murów okalających Jerozolimę. (2) Lud jednak składał ofiary na wyżynach, gdyż do tego czasu jeszcze nie została zbudowana świątynia ku czci Pana. (3) Chociaż Salomon umiłował Pana, naśladując obyczaje ojca swego Dawida, jednak i on składał ofiary i palił kadzidło na wyżynach.

1 Krl 5, 15- 19 (15) Hiram, król Tyru, posłał do Salomona swoje sługi, bo dowiedział się, że namaszczono go na króla w miejsce jego ojca, a Hiram był stale w przyjaźni z Dawidem. (16) Wtedy Salomon przesłał Hiramowi takie słowa: (17) Wiesz, że Dawid, mój ojciec, nie mógł budować świątyni Imieniu Pana, Boga swego, z powodu wojen, jakimi go dokoła otoczyli [wrogowie], dopóki Pan nie położył ich pod jego stopy. (18) A teraz Pan, Bóg mój, obdarzył mnie zewsząd pokojem. Nie ma przeciwnika ani też złego wydarzenia. (19) Wobec tego zamierzam budować świątynię Imieniu Pana, Boga mego, stosownie do tego, co Pan rzekł Dawidowi, memu ojcu: Twój syn, którego ci dam jako następcę na twoim tronie, on właśnie będzie budował świątynię dla mego Imienia.

AKTYWIZACJA

Praca na forum. Czytamy tekst Rdz 28,10-22 i poszukujemy odpowiedzi na pytanie: jakie motywy z tej opowieści Salomon mógłby wykorzystać przy tworzeniu wizji pierwszej świątyni jedynego Boga? Dyskusja na forum.

PYTANIA DO DYSKUSJI

PUENTA

Świątynia Jerozolimska (hebr. bajt Jahwe = dom Jahwe) – jedyna świątynia judaizmu stojąca niegdyś w Jerozolimie.

Powstała w latach 966 p.n.e.-959 p.n.e. za czasów króla Salomona, który podobno wzniósł ją w ciągu 7 lat na miejscu wskazanym uprzednio przez króla Dawida, na wzgórzu Moria („święta skała”) w północno-wschodniej części Jerozolimy, na którym Abraham miał złożyć w ofierze na żądanie Boga Jahwe swego syna Izaaka).

Do Świątyni, otoczonej kilkoma dziedzińcami, przylegał od południa zespół pałacowy. Pierwsza Świątynia została zniszczona przez Nabuchodonozora II w 586 roku p.n.e.

Duchowe funkcje świątyni jerozolimskiej spełniły się w Chrystusie:

– On jest najpełniejszym objawieniem Boga wśród ludzi, Jego obecnością,

– w Nim dokonała się ofiara miła Bogu,

– On jest świadkiem jedynego Boga wśród ludzi.

 Każdy chrześcijanin jest świątynią Boga – przez chrzest:

– Miejscem zamieszkania Boga,

– Miejscem składania ofiary Bogu,

– Miejscem dawania świadectwa o Bogu, w którego wierzę.

Rdz 28,10-22: (10) Kiedy Jakub wyszedłszy z Beer-Szeby wędrował do Charanu, (11) trafił na jakieś miejsce i tam się zatrzymał na nocleg, gdyż słońce już zaszło. Wziął więc z tego miejsca kamień i podłożył go sobie pod głowę, układając się do snu na tym właśnie miejscu. (12) We śnie ujrzał drabinę opartą na ziemi, sięgającą swym wierzchołkiem nieba, oraz aniołów Bożych, którzy wchodzili w górę i schodzili na dół. (13) A oto Pan stał na jej szczycie i mówił: Ja jestem Pan, Bóg Abrahama i Bóg Izaaka. Ziemię, na której leżysz, oddaję tobie i twemu potomstwu. (14) A potomstwo twe będzie tak liczne jak proch ziemi, ty zaś rozprzestrzenisz się na zachód i na wschód, na północ i na południe; wszystkie plemiona ziemi otrzymają błogosławieństwo przez ciebie i przez twych potomków. (15) Ja jestem z tobą i będę cię strzegł, gdziekolwiek się udasz; a potem sprowadzę cię do tego kraju. Bo nie opuszczę cię, dopóki nie spełnię tego, co ci obiecuję. (16) A gdy Jakub zbudził się ze snu, pomyślał: Prawdziwie Pan jest na tym miejscu, a ja nie wiedziałem. (17) I zdjęty trwogą rzekł: O, jakże miejsce to przejmuje grozą! Prawdziwie jest to dom Boga i brama do nieba! (18) Wstawszy więc rano, wziął ów kamień, który podłożył sobie pod głowę, postawił go jako stelę i rozlał na jego wierzchu oliwę. (19) I dał temu miejscu nazwę Betel. – Natomiast pierwotna nazwa tego miejsca była Luz. (20) Po czym złożył taki ślub: Jeżeli Pan Bóg będzie ze mną, strzegąc mnie w drodze, w którą wyruszyłem, jeżeli da mi chleb do jedzenia i ubranie do okrycia się (21) i jeżeli wrócę szczęśliwie do domu ojca mojego, Pan będzie moim Bogiem. (22) Ten zaś kamień, który postawiłem jako stelę, będzie domem Boga. Z wszystkiego, co mi dasz, będę Ci składał w ofierze dziesięcinę.

[1] Wykorzystałem reklamę firmy Panasonic, źródło: PRESS 9 (44) 15 IX 1999, s.79.