12 niedziela zwykła, rok A

HOMILIA 1

1. O trzech darach Bożych przypomina nam dzisiaj słowo Boże:

• bliskość Boga: wysławia ją Jeremiasz, boleśnie doświadczony przez swoich oponentów, uwiedziony przez Boga, opierający się i uległy jednocześnie, z pretensjami i głośnym uwielbieniem… Bóg go doświadczył, pozwolił złym ludziom na przemoc, strach, zasadzki; nie opuścił proroka w tych utrapieniach,
• dar łaski – miłości za darmo, za nic, większej niż jakikolwiek grzech; jesteśmy grzeszni, nosimy piętno pierwszej niewierności rodziców, ale przez Jezusa dostajemy dużo więcej: nie musimy składać ofiar zwierzęcych, aby przekupić Boga; Jezus oddał życie, zmartwychwstał i Jego miłosierdzie na zawsze pozostanie z nami, zupełnie za darmo,
• dar bycia świadkiem – kiedy Jezus ma wysłać uczniów na głoszenie Ewangelii – daje im wskazania; odwaga, poczucie wartości, moc Jezusa – to umacnia nas także dzisiaj, wierzącym można być po prostu; być wiernym – to już coś więcej; być świadkiem – odpowiedzieć Bogu życiem na jego wieczną miłość.

2. Te trzy dary: bliskość Boga, dar łaski – miłości za darmo oraz bycia świadkiem są jak lina wspinaczkowa. Liny nazywane są „nićmi życia”. Te trzy dary są jak sploty takiej właśnie „nici życia” – czyli wiary!

Wiktorówki, 21 czerwca 2020, 12 niedziela zwykła, rok A, Jr 20,10–13, Ps 69, Rz 5, 12–15, Mt 10,26–33

HOMILIA 2

1. Czytamy dzisiaj we fragmencie z Listu do Rzymian następujące zdanie: „Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli”.

2. To zdanie jest biblijną podstawą nauczania Kościoła na temat grzechu pierworodnego. A skoro obchodzimy właśnie Rok Duszpasterski pod hasłem „Wierzę w Kościół Chrystusowy”, to przypomnijmy krótko, w co wierzymy oraz czy prawdziwy jest refren pewnej piosenki, który brzmi „Wszyscy pokutujemy za to, że żyjemy”.

3. W co zatem wierzymy, gdy mówimy o grzechu pierworodnym? O czym dobrze byłoby porozmawiać wieczorem w naszej przyszłej sali duszpasterskiej GALILEA:

• człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boże; łączyła go z Bogiem przyjaźń, która polegała na tym, że człowiek w wolności poddał się Bogu,
• każda prawdziwa wolność posiada i zna swoje granice, podobnie i wolność człowieka je posiadała; symbolem tych granic był zakaz spożywania owoców z drzewa poznania dobra i zła,
• człowiek szanował to, że podlega prawom stworzenia i prawom moralnym,
• poddanie się pokusie diabła przyniosło ze sobą następujące konsekwencje: w sercu człowieka zamarło zaufanie do Stwórcy, nadużycie wolności, nieposłuszeństwo Bogu,
• odtąd każdy grzech będzie nieposłuszeństwem wobec Boga i brakiem zaufania do Niego,
• Bóg stworzył człowieka, aby go przebóstwić, natomiast człowiek zechciał „być jak Bóg”, ale w zasadzie bez Boga,
• w konsekwencji przyszły na świat podziały: człowiek siebie nie rozumie, szkodzi sobie, światu, ludziom… tego nie da się inaczej zrozumieć bez odniesienia do grzechu Adama i tego, że przekazał nam grzech, z którego skutkami rodzimy się wszyscy…
• ALE JAK T „PRZEKAZAŁ NAM GRZECH”???
• po pierwsze – jest to tajemnica, do końca nie możemy tego zrozumieć,
• po drugie – pierwsi ludzie otrzymali łaskę świętości nie tylko dla siebie samych, ale dla wszystkich ludzi – dla CZŁOWIECZEŃSTWA!
• łaskę świętości otrzymała NATURA CZŁOWIEKA, dlatego zraniona przez grzech będzie dalej przekazywała to zranienie – grzech pierworodny,
• dlatego grzech pierworodny jest grzechem „zaciągniętym”, ale przez nas nie popełnionym, jest stanem, ale nie aktem.

4. Bóg mógłby uchronić człowieka od popełnienia grzechu – mógłby zabezpieczyć drzewo, schować je, utrudnić dostęp do niego. A ono po prostu stało w środku ogrodu. A diabeł z zawiści i zazdrości zwiódł ludzi…

5. Jest jednak mimo wszystko obietnica związana z grzechem pierworodnym, która wypełniła się w Chrystusie Jezusie. Św. Tomasz z Akwinu pisze: „Nie sprzeciwia się temu, żeby natura ludzka po grzechu została przeznaczona do jeszcze wyższego celu. Bóg bowiem dopuszcza zło, aby wyprowadzić z niego jeszcze większe dobro”.

6. Dlatego w I czytaniu trwoga Jeremiasza zamienia się w uwielbienie Boga. Dlatego w psalmie urąganie i hańba zamienia się w wychwalanie Boga. Dlatego dramat grzechu z II czytania zamienia się w dziękczynienie za łaskę obfitszą niż grzech i wina. Dlatego 3-krotne wezwanie w Ewangelii „NIE BÓJCIE SIĘ” mimo trudów.

7. Dlatego w noc paschalną odnawiamy przyrzeczenia chrzcielne i trzymamy w rękach zapalone świece, wyrzekamy się zła i wyznajemy wiarę w Boga we wspólnocie Kościoła.

Radonie, 12 niedziela zwykła, rok A, 25 czerwca 2023, Jr 20,10–13, Ps 69, Rz 5, 12–15, Mt 10,26–33