18 niedziela zwykła, rok C

1. „Pewnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole”. Jadąc pociągiem widziałem pola dojrzałego zboża. Chodziły kombajny, gdzieniegdzie zostało już ściernisko.

2. W wielu miejscach zboże stało w wodzie lub leżało powalone przez deszcz, przez gwałtowną ulewę i wiatr. Co z tego, że dobrze obrodziło, skoro na chleb i paszę się nie nadaje?… Silos na ziarno tej zimy będzie pusty…

3. Człowiek z przypowieści mógłby mieć spichlerze pełne po brzegi, ale jego serce zostało… puste. Pole miał bogate w plony, serce – nie. Nie zapełni go wygodnym, sytym życiem. Przyjemności go już nie wypełnią.

4. Za jedno można go jednak pochwalić – za umiejętność podejmowania decyzji, planowania – co nie jest łatwe ani w klęsce nieurodzaju, ani w klęsce urodzaju.

5. Tego możemy się uczyć od tej postaci z przypowieści Jezusa! Warto też postawić pytanie: co chcesz po sobie zostawić? Komu chcesz to zostawić? Czym będzie twoje dziedzictwo? Postać z przypowieści… nie miała następcy…

6. Żniwa nieprzypadkowo są symbolem rzeczy ostatecznych – zbierania owoców życia, aby z pustymi rękami nie stanąć przed Bogiem.

7. Siejmy wartościowe ziarno, zbierajmy na bogato. Z wdzięcznością!

Gdańsk, 18 niedziela zwykła, rok C, 3 sierpnia 2025, Koh 1,2; 2,21-23; Ps 90; Kol 3,1-5.9-11; Łk 12,13-21