Wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi

WSTĘP

W sobotę po uroczystości Najświętszego Serca Jezusowego świętujemy uroczystość Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny. Chociaż Pismo św. nie posługuje się nigdy takim tytułem w odniesieniu do Maryi, ale też mu w żaden sposób nie przeczy, wskazując na świętość Matki Bożej, jej niezrównaną miłości do Boga i do Kościoła.

Również Ojcowie Kościoła nie znali takiego tytułu, ale dostrzegali i komentowali teksty biblijne odnoszące się do szczególnej miłości Maryi do jej Syna. Szczególnie fragment Ewangelii, którzy usłyszymy dzisiaj.

Oficjalnie święto „Przeczystego Serca Maryi” wprowadził do swojej kongregacji Jan Eudes (1643). Dalszą drogę temu nabożeństwu utorowały objawienia w Paryżu (1830), a w największym stopniu w Fatimie (1917).

HOMILIA

1. Jeśli w coś się angażujemy, to mówimy, że wkładamy w to serce… Serce powinno uczestniczyć we wszystkim, co na co dzień robimy… Czym jest serce? Jak ja rozumiemy? Jest jakby istotą człowieka, najgłębszą istotą, miejscem na spotkanie z Bogiem. Jest miejscem, gdzie człowiek opowiada się za Bogiem lub przeciw Niemu…
2. Serce Maryi jest źródłem miłości skierowanej ku Bogu i ku nam…
3. Można mówić o dwóch rodzajach miłości Maryi, której obrazem jest Jej serce. Najpierw o miłości nadprzyrodzonej, którą była umiłowana przez Boga i którą kochała Boga. Potem o miłości ziemskiej, z jaką miłowała swojego Syna i wszystkich ludzi.
4. W Sercu Maryi zawiera się cała tajemnica Maryi. Podobnie jak Jezus, Maryja nie zwycięża z mieczem w dłoni, lecz z mieczem w sercu.
5. Takim właśnie sercem Maryja wyszła naprzeciw swojego Syna: „przyjęła Chrystusa raczej sercem niż ciałem”. Jej macierzyństwo dokonało się najpierw w Jej Niepokalanym Sercu.
6. Przez swoje Niepokalane Serce, pełne wiary, miłości i pokory oraz oddane woli Bożej, Maryja zasłużyła na noszenie w swoim dziewiczym łonie Syna Bożego.
7. Maryja, jak żadne inne stworzenie, rozumiała sens Pism i zachowywała wspomnienie słów i rzeczy związanych z tajemnicą zbawienia; zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu.
8. Ta więź najgłębsza serca Matki z Synem trwała aż do jego śmierci i poza nią. Stąd wszystko, co dotyczyło jej Syna, przejmowało ja do głębi serca. Co sprawia ból i cierpienie jej Synowi, jest jednocześnie jej bólem i cierpieniem (prorok Symeon zapowiedział to mówiąc Jej: „A Twoją duszę miecz przeniknie”).
9. W ciągu wszystkich lat przeżytych na ziemi Maryja nigdy nie zapomniała wydarzeń związanych ze śmiercią swego Syna na Krzyżu i słów, które usłyszała od Jezusa: Niewiasto, oto syn twój”. 
10. W Janie dostrzegła nas, wszystkich ludzi. Od tamtego testamentu miłości umiłowała nas w swoim Sercu miłością matki, taką samą miłością, jaką kochała Jezusa. Uznała w nas swego Syna; zgodnie z tym, co On sam powiedział Wszystko, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”.
11. Dzisiaj Kościół dziękuje Maryi za Jej miłość do boga i do nas. Możemy jej doświadczać, zwracając się z ufnością pod Jej opiekę.
12. Maryjo, prowadź nas do Jezusa, dzisiaj na nowo zawierzamy się Twojemu Sercu… oddajemy wszystkie nasze sprawy… nas samych… bądź nam najlepszą Opiekunką…

Poznań, wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi 16 czerwca 2012 oraz 8 czerwca 2013, Iz 61, 9-11; śpiew: 1 Sm 2; Łk 2, 41-52

HOMILIA 2

1. Co znaczy słowo „niepokalane”? Nieskażone grzechem, pożądliwością, złem, niewiarą…

2. Niepokalane – czyste, mądre, zintegrowane, w pełni swoich możliwości, piękne!

3. Pogląd – w życiu musi być trochę zła i brudu, aby człowiek czuł, że żyje. nie musi, może.

4. Maryja – wzór człowieka mądrego, dobrego, pięknego. Kto chciałby taką żonę? Niepokalane serce to Boży dar. Trzeba o niego dbać i je rozwijać. My też mamy talenty i Boże dary – dbajmy o nie!

Wiktorówki, 20 czerwca 2020, wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi, Iz 61, 9-11; śpiew: 1 Sm 2; Łk 2, 41-52

HOMILIA 3

1. Żeby się upodobnić do Maryi w codziennych sprawach, trzeba być jak drzwi.

2. Trzaskają, skrzypią, kurzą się, opadają, rozsychają, chodzą w jedną i drugą stronę – to jest nasze życie. Do tego należy wyrzut Maryi, poszukiwanie Jezusa, powrót do domu, ukryte życie, codzienność.

3. Drzwi poruszają się na zawiasach – głównie na czopie tkwiącym w futrynie. Czop ten musi być zamocowany pewnie, mocno, niezawodnie, nie może zmieniać położenia. Na tym polega życie wewnętrzne, duchowe, człowiek wewnętrzny, jak to mniej więcej wspomina Mistrz Eckhart.

Radonie, 25 czerwca 2022, Iz 61, 9-11; śpiew: 1 Sm 2; Łk 2, 41-52