Gościnność

HOMILIA

1. Gościnność jest cechą głęboko ludzką. Wyraża się przez nią kultura osobista i społeczna. Wciąż żywe jest w nas głęboko zawołanie „Gość w dom – Bóg w dom”.
2. W dzisiejszej Ewangelii słyszymy jak 2 tys. lat temu Hebrajczyk przyjmował w domu swojego gościa. Podanie wody do obmycia stóp wyrażało troskę gospodarza domu nie tylko o odświeżenie i czystość zewnętrzną przybysza przekraczające-go próg domu.
3. Rytuał ten symbolizował też obmycie wewnętrzne gościa, aby spotkanie, które się dokona było pełne szlachetności i wzajemnej godności.
4. Rytuał ten miał też rys religijny.
5. Oto w prawie Mojżeszowym mąż – głowa domu wyrażał sobą godność kapłańską, dom zaś był niczym mała świątynia.
6. Przekroczenie jej progu oznaczało wkroczenie w krąg wzajemnej życzliwości i miłości tam panującej. Czynność tą symbolizował pocałunek, jaki składał gospodarz na policzku gościa.
7. Namaszczenie głowy oliwą oznaczało, że gość obejmuje miejsce szczególne, godne w sercu i życiu przyjmującej go rodziny. Rytuał ten wpisany był w starą tradycję żydowską.
8. Pominięcie go oznaczało ujmę i lekceważenie człowieka będącego gościem domu. Taka ujma spotkała Jezusa Chrystusa zaproszonego przez faryzeusza Szymona, na posiłek do swego domu.
9. To, co zaniedbał Szymon wykonał o niebo piękniej inny człowiek – kobieta lekkich obyczajów, znana w mieście, jako grzesznica. Była to osoba nieczysta, brudna i grzeszna.
10. Co w tej odrzuconej kobiecie, korzącej się u stóp Jezusa, mogło być jeszcze czystego?
11. To jej łzy żalu, łzy serca poranionego, łzy wiary i tęsknoty całego jej człowieczeństwa do powrotu do życia w czystości, piękności i godności jej serca i duszy. To łzy prośby o przebaczenie przez Boga, wszystkich popełnionych grzechów.
12. Ten doskonały akt żalu człowieka grzesznego był i jest dla nas autentycznym, przejmującym przykładem żalu za nasze grzechy.
13. Prośmy Pana dzisiaj o miłość do Niego, żal za zło i pragnienie przebaczenia…

Msza św. wieczorna w szpitalu 20.09.2012