Susza nie rusza

HOMILIA 1

1. Towarzyszymy Jeremiaszowi w tych dniach w jego misji prorockiej. Wczoraj czytaliśmy o znaku pasa, który – leżąc w wilgoci – po prostu zbutwiał. Pas ten stał się znakiem Izraela.

2. Znak proroka nie dał jednak żadnego skutku. Bóg wybiera mocniejszy znak. – suszę. Zagrożenie głodem. Kogo ta susza rusza? Tylko proroka. On wstawia się za Izraelem. Odwołuje się do Przymierza.

3. Przez słowo i wodę chrztu świętego Bóg z nami zawarł Przymierze. Woda wyschła, ale Przymierz trwa! Módlmy się za nas o wierność temu Przymierzu!

Gidle, 31 lipca 2018, Jer 14,17-22; Ps 79; Mt 13,36-43

HOMILIA 2

1. Gdy śpiewamy „Suplikacje”, to prosimy Boga, aby zachował nas od morowego powietrza, głodu, ognia i wojny, od nagłej i niespodziewanej śmierci.

2. Oto dwie spośród tych strasznych rzeczy dotknęły Izraela: głód oraz wojna. Na nic fałszywi prorocy zapowiadali, że ich nie będzie. Przyszły i przyniosły dramat.

3. Tych, którzy zaufali zwodniczym zapewnieniom, Bóg wydał na ich pastwę. Stąd ciała zabitych w walce oraz zmarłych z głodu. Stąd prorocy i kapłani jak w amoku chodzą niczego nie rozumiejąc z tej tragedii, choć nieco wcześniej zapewniali, że będzie dobrze.

4. Jeremiasz z płaczem patrzy na to wszystko, prosi Boga o zmiłowanie, ale Bóg jest nieprzejednany. Czeka.

5. W końcu przyjdzie opamiętanie oraz wyznanie: „Zgrzeszyliśmy przeciw Tobie”. W końcu Izrael odwróci się od bożków, które niby miały zesłać deszcz…

6. Razem z Izraelem pokornie wyznajmy: „W Tobie pokładamy nadzieję”.

Radonie, 30 lipca 2024, Jer 14,17-22; Ps 79; Mt 13,36-43