33 niedziela zwykła, rok A
HOMILIA 1
1. Mimo wszelkich znaków na niebie i ziemi, a także w tekście – to pierwsze czytanie nie jest o kobiecie dzielnej. Nie jest pochwałą dzielnej niewiasty.
2. Ten fragment zaczerpnięto z finałowego 31. rozdziału Księgi Przysłów. O kobiecie opowiada on chwilę wcześniej. Oto swojego syna matka przestrzega prze 2 sprawami, które w nadmiarze mogą zniszczyć mu życie: przed kobietami i alkoholem…
3. I wtedy dopiero przychodzi przepiękne zakończenie – czyli czytany dzisiaj poemat o dzielnej niewieście. Czyli – o mądrości. mądrość jest bezcenna, można jej zaufać, zachęca do pilnej pracy, jest hojna dla ubogich, cechuje się bojaźnią wobec Boga.
4. Szczególnie ta ostatnia cecha jest istotna. Słowa o bojaźni Bożej w Biblii są policzone, występują 366 razy. Każdego dnia jakby zatem warto o niej sobie przypomnieć. Nie wolno tylko bojaźni Bożej pomylić ze strachem, choć we współczesnym języku potocznym są to synonimy.
5. Bojaźń Boża:
- przyzwoitość i szlachetność,
- przestrzeganie podstawowych norm moralnych,
- życie przykazaniami i Bożym prawem,
- odkrycie swojej małości wobec Boga,
- odkrycie Boga i jego miłości do człowieka,
- decyzja, aby żyć jak człowiek mądry i uczciwy,
- relacja z Bogiem, nie obrażanie Go grzechami, poczucie pewności i bezpieczeństwa.
6 Jak różna jest ta bojaźń płynąca z mądrości od strachu, który widać w postawie sługi ostatniego z dzisiejszej Ewangelii. „Bojąc się więc…” – tak mówi, a jego słowa brzmią trochę jak oskarżenie surowego władcy.
7. Widzimy w tej postawie, jak strach zabija twórcze życie. Pieniądze dostawali przecież od swojego pana nieprzypadkowi słudzy – ci trzej musieli mieć doświadczenie, dostali przecież ogromny majątek.
8. Talent miał w historii różną wielkość i wartość. Ogólnie liczył w przybliżeniu między 20-40 kg złota.
9. Tu możemy postawić siebie samych: policzyć dary otrzymane od Boga, Jego dary! Ile zyskaliśmy, ile straciliśmy, ile było Bożej bojaźni, ile strachu…
10. Warto zauważyć jeszcze jeden element: słudzy wybrani, obdarowali nieprzypadkowo; pan musiał ich znać, wiedzieć o ich umiejętnościach, doświadczeniu, gospodarności. Czyli: z każdym spotkał się twarzą w twarz, każdego potraktował indywidualnie, osobiście! na tym polegała mądrość właściciela majątku. Na tym polega także więź człowieka z Bogiem.
11. Podsumujmy: mądrość – cecha o nadzwyczajnej wartości; mądrość prowadzi do bojaźni Boga; bojaźń Boga jest źródłem pięknego i uczciwego życia, takie życie jest z kolei symbolem mądrości.
12. Kto pomnaża dobro – otrzymuje coraz więcej!
Wiktorówki, 33 niedziela zwykła, rok A, 15 listopada 2020, Prz 31,10-13.19-20.30-31; Ps 128; 1 Tes 5,1-6; Mt 25,14-30
HOMILIA 2
1. Antycypacja. To właśnie robią handlowcy wszelkiej maści, aby sprzedać towar czy usługę. Antycypacja – najlepszy sposób na klienta – uobecnić święta i ich atmosferę dużo wcześniej, aby sprzedać… Życzenia „Wesołych Świąt” przy okazji Dnia Zadusznego to lekka przesada, ale działanie zgodne z zasadą „Wyróżnij się lub zgiń”.
2. Jak także przy okazji zbliżającego się końca roku kościelnego i czytań zapowiadających apokalipsę życzę wszystkim WESOŁYCH ŚWIĄT!.
3. Ale nie uprzedzajmy faktów – apokalipsa to tylko jednak z trzech atrakcji, które niebawem nas czekają. Ponieważ przyjście Pana Jezusa w dniu ostatecznym można opisać trzema słowami oraz opisać dzisiejszymi czytaniami.
4. Pierwszy termin to PARUZJA. Pierwotnie oznaczał triumfalny wjazd króla do miasta, zazwyczaj po zwycięstwie odniesionym nad przeciwnikiem. Na końcu czasów Chrystus objawi się jako Zwycięzca śmierci,, piekła i szatana. Już teraz przecież – dzięki naszym staraniom, wyborom – może w nas zwyciężać zło, egoizm, inne przykre rzeczy… Bliski temu zwyciężaniu jest tutaj ten wyidealizowany, poetycki, brawurowy opis kobiety dzielnej, zaradnej, pracowitej, godnej zaufania… symbol prawego życia, absolutnie godnego pochwały i uznania.
5. Drugi termin to EPIFANIA. Oznacza pełne i trwałe objawienie się majestatu bóstwa Chrystusa. Już dzisiaj możemy tego dostąpić adorując Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, zgłębiając prawdy wiary oraz tajemnice Boże – z pasją! Pasja głoszenia Ewangelii była w św. Pawle, który dzielił się wiarą z chrześcijanami, których nazywał „synami światłości i synami dnia”. Życie w świetle Chrystusa, w Jego obecności, nie skutkuje niepokojem i niepewnością wobec Bożych tajemnic ostatecznych. Mobilizuje do czujności i otwartości na Pana.
6. Trzeci termin to oczywiście wspomniana APOKALIPSA. A to nic innego jak po prostu odsłonięcie tego, co było zakryte. Przypowieść z dzisiejszej Ewangelii ilustruje właśnie odsłonięcie wnętrza bohaterów tej przypowieści. Możemy oczywiście odnaleźć wśród nich nas samych, nasze decyzje. Oczywiście – zaangażować się we współpracę z Bożymi darami, aby nasz świat został przepojony Jego mocą.
7. Nadejścia Bożego Narodzenia nie przyspieszymy, przygotowaniami do nich możemy odczuć atmosferę świąteczną. Poza tym zawsze z wiarą warto prosić: przyjdź królestwo Twoje…
Radonie, 33 niedziela zwykła, rok A, 19 listopada 2023, Prz 31,10-13.19-20.30-31; Ps 128; 1 Tes 5,1-6; Mt 25,14-30
LEKTURA DODATKOWA
Na co zwraca uwagę autor Księgi Przysłów wygłaszając pochwałę kobiety dobrej i zaradnej (31,10-31)? Na pracowitość, rozumność i wielkoduszność – jednym słowem ‑ mądrość. Biblia daleka jest od deprecjonowania kobiecej piękności (por. 5,19; Pnp 4,1-15; 7,1-8), jednak mędrzec patrzy z pewnym dystansem na zewnętrzną atrakcyjność, ponieważ przemija ona szybko, a przy tym może łatwo stać się narzędziem zwodzenia i uwodzenia. Święta księga dosadnie ocenia osoby, u których wyjątkowa uroda jest jedynie atrapą pokrywającą wewnętrzną pustkę i brak rozsądku (Prz 11,22). O wartości człowieka decyduje przede wszystkim bojaźń Boża czyli miłość do Boga wyrażająca się w ufnym posłuszeństwie (31,30).
Ze szczególnym upodobaniem autor natchniony mówi o rękach „niewiasty dzielnej” (w. 13.16.17.19.20.31), nie dlatego, że są wypielęgnowane i pełne biżuterii, ale że są pracowite i zręczne, dają wiele dobra najbliższym i chętnie niosą pomoc ubogim. Jej usta zasługują na pochwałę nie dlatego, że są powabne i podkreślone drogą szminką, ale dlatego, że przemawiają z mądrością i udzielają pouczeń pełnych dobroci (hebr. „toràt-hesed” – w. 26), zaczerpniętych wprost z Prawa Bożego („Toràh”). Słowo Pańskie jest dla niej światłem życia, lampą (hebr. „ner”), która nie gaśnie w nocy (w. 18; por. Ps 119,105; 2 Sm 22,29). Przestrzenią, w której znajduje szczęście, jest jej dom – mąż i synowie. Miłość rodzinna daje jej radość i siłę do wytrwałej pracy. Jest przy tym zadbana i elegancka – bisior i purpura to najbardziej luksusowe tkaniny, jakie znała starożytność (Prz 31,22).
Księga Przysłów wysławia zatem niewiastę dobrą i przedsiębiorczą, która z wdziękiem realizuje się w roli… kury domowej, zamkniętej przez patriarchalistyczne społeczeństwo w ciasnych ramach rodziny. Tak zapewne określiłyby dziś ten ideał modne, „opiniotwórcze” media. Jako ikonę sukcesu przedstawiają one raczej wyzwoloną z opresyjnej moralności „singielkę”, która szuka szczęścia daleko od życia rodzinnego: w karierze zawodowej, show-businessie czy polityce.
Świat nazywa dzielnym tego, kto jest arogancki i bezwzględny; godnym podziwu – tego, kto wie, jak zmanipulować i omamić innych; inteligentnym – tego, kto potrafi zakrzyczeć drugiego; pięknym – tego, kto jest bezwstydny. Sława – to nie kwestia cnót i zasług tylko odpowiedniej reklamy, a bojaźń Boża jest dziś wyśmiewana. A jednak w tym świecie znajdują się „niewiasty dzielne”, które wykorzystują zdobytą popularność, aby «przemówić z mądrością» w światłach kamer telewizyjnych. W 2013 roku tytuł miss świata zdobyła Filipinka Megan Young, która po swoim wyborze jasno opowiedziała się za ochroną poczętego życia ludzkiego i za czystością przedmałżeńską. Kilka lat wcześniej Carrie Prejean straciła szansę na koronę miss USA, ponieważ nie bała się powiedzieć, że małżeństwo możliwe jest tylko między mężczyzną i kobietą. Otrzymaliśmy wszyscy od Boga talent mądrości i wiary. Trzeba wykazać się wiernością i wytrwałą cnotą, aby zdobyć pochwałę i wieczną nagrodę od Pana (Mt 25,21).
ks. Józef Maciąg, źródło: „Niedziela Lubelska”