Jak wyglądasz?

Grupa docelowa: Młodzież Rodzaj nauki: Katecheza Tagi: Dekalog, J 14, Jakub walczy z Bogiem, Jezus i Ojciec, Przykazanie drugie, Rdz 32, Walka z Bogiem

1. Znaki szczególne

WSTĘP

Wśród różnych znajomych mamy bardziej lub mniej pobożnych. Takich, którzy spotykają się z Bogiem i takich, którzy Go trochę unikają. Chyba każdy z nas jest w podobnej sytuacji. Przyglądamy się, jak żyją, po niektórych widać (w ich postępowaniu), że rzeczywiście żyją blisko Boga. Przypomnijmy sobie teraz kilka takich osób… Zastanówmy się ponadto, czy to jakoś widać po człowieku, gdy spotyka Boga?

AKTYWIZACJA

Praca w grupach. Formularz – postać.[1] Zadanie jest następujące: po czym poznać człowieka, który często spotyka się z Bogiem? Czy to jakoś na niego wpływa? Czy spotkania wyciskają na człowieku może jakieś znamię? Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.

PUENTA

Był sobie pewien człowiek, który w spotkaniu z Bogiem otrzymał od Niego bardzo wyraźny znak.

Rdz 32,24-32: A gdy ich przeprawił przez ten potok, przeniósł również [na drugi brzeg] to, co posiadał. Gdy zaś wrócił i został sam jeden, ktoś zmagał się z nim aż do wschodu jutrzenki, a widząc, że nie może go pokonać, dotknął jego stawu biodrowego i wywichnął Jakubowi ten staw podczas zmagania się z nim. A wreszcie rzekł: Puść mnie, bo już wschodzi zorza! Jakub odpowiedział: Nie puszczę cię, dopóki mi nie pobłogosławisz! Wtedy [tamten] go zapytał: Jakie masz imię? On zaś rzekł: Jakub. Powiedział: Odtąd nie będziesz się zwał Jakub, lecz Izrael, bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi, i zwyciężyłeś. Potem Jakub rzekł: Powiedz mi, proszę, jakie jest Twe imię? Ale on odpowiedział: Czemu pytasz mnie o imię? – i pobłogosławił go na owym miejscu. Jakub dał temu miejscu nazwę Penuel, mówiąc: Mimo że widziałem Boga twarzą w twarz, jednak ocaliłem me życie. Słońce już wschodziło, gdy Jakub przechodził przez Penuel, utykając na nogę.

2. Walka

WSTĘP

Walka i zmaganie z Bogiem są tez udziałem i ludzi nam współczesnych. Zmagamy się w myślach. Zmagamy się na modlitwie. Zmagamy się w życiu.

AKTYWIZACJA

Praca indywidualna. Poczucie bezpieczeństwa. Małe kartki, które uczestnicy zabierają ze sobą. Zadanie jest następujące: przypomnij sobie jakąś chwilę ze swojego życia, w której walczyłeś z Bogiem. Opisz ją krótko na kartce. Zastanów się, jak ta walka wpłynęła na Ciebie? W jaki sposób poznałeś siebie samego? W jaki sposób poznałeś Boga? Czy czegoś nowego dowiedziałeś się o Nim? Czy w jakiś sposób Bóg odsłonił przed tobą swoje oblicze?

PUENTA

Fragment tekstu Tadeusza Żychiewicza, Nie we śnie, w: Stare Przymierze, Znak 1986, s.123-124.

3. Jezus i uczniowie

WSTĘP

Problem „zobaczenia” Boga mieli również i uczniowie. Zwłaszcza, gdy już żegnał się z nimi i odchodził z tego świata.

J 14,1-9: (1) Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie. (2) W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. (3) A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. (4) Znacie drogę, dokąd Ja idę. (5) Odezwał się do Niego Tomasz: Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę? (6) Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. (7) Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście. (8) Rzekł do Niego Filip: Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy. (9) Odpowiedział mu Jezus: Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: Pokaż nam Ojca?

AKTYWIZACJA

Praca w grupach. Formularz – szkic do portretu: oblicze Jezusa i miejsce do wpisów. Zadanie jest następujące: na podstawie wydarzeń, spotkań Jezusa z ludźmi w Ewangelii, na podstawie działania Bożej mocy w Jezusie ukazujemy Oblicze Boga, które można dostrzec w osobie Jezusa.

PUENTA

J 14,10-14: (10) Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. (11) Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie – wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła. (12) Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem, i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca. (13) A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. (14) O cokolwiek prosić mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię. (15) Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania.

Tak był z Jezusem i uczniami. Tak było z wieloma ludźmi, którzy spotkali na swojej drodze życia w szczególny sposób Boga samego.

Widać to po człowieku, że w jakiś szczególny sposób spotkał w swoim życiu Boga. To widać na przykład po wolności, która charakteryzuje jego życie i postępowania. Nie jest już niewolnikiem tego świata. Często posiada tez jakieś znamię, skazę, wadę.

Ludzie wolni są zazwyczaj kulawi…

[1] Skorzystałem tu z reklamy umieszczonej w NEWSWEEK 15 września 2002, s.59.