Randka Boga z człowiekiem. Relacja z przeprowadzonej katechezy

1. Niedziela została ostatnimi czasy odarta ze świętości, raczej jest dniem odpoczynku po pracy, dla niektórych czasem wytężonej pracy… jak zatem opowiedzieć młodzieży o świętości tego dnia, o istotnym spotkaniu z Bogiem na Mszy niedzielnej, niestety czasami nudnie i niezbyt ciekawie sprawowanej, na którą ciężko się wybrać, nie do pomyślenia – biec na nią z entuzjazmem (chociaż i tak się oczywiście zdarza)… to był problem, z których chciałem się zmierzyć w czasie tej katechezy.
2. Wymyśliłem zatem „Randkę na pewno nie w ciemno…” Podobny hasłem program TV jest popularny wśród młodzieży, więc po rzuceniu hasła od razu pojawiły się pierwsze skojarzenia. Zaintrygowało ich tylko stwierdzenie „na pewno NIE w ciemno…” O co chodzi w tej części katechezy? Uczniowie podzieleni na grupy pracowali z formularzem „randka”. Zawierał on 6 pytań dotyczących 6 charakterystycznych okresów istnienia związku dziewczyny i chłopaka, narzeczonych i małżeństwa.
3. Pytania były następujące:
4. Opisz w kilku słowach – kluczach klimat randki, która mogłaby być wzorem dla innych spotkań między zakochanymi?
5. Co zostaje z tego klimatu po roku albo dwóch znajomości i częstych spotkań?
6. Wiesz może, jak wyglądają spotkania narzeczonych na kilka tygodni przed ślubem?
7. Co pozostaje z pierwszych randek po kilku latach małżeństwa?
8. Czy na szalone, miłosne spotkanie tylko we dwoje stać jeszcze twoich rodziców? Jak mogłoby ono wyglądać?
9. Jak miłość okazują sobie ludzie starsi?
10. Uczniowie wpisywali swoje spostrzeżenia, nie muszą być w formie zdań, wystarczą pojęcia, zjawiska, uczucia. Oto najbardziej typowe wpisy przedstawione wg podanych wyżej punktów, wybrane z różnych grup:

• fascynacja, szczerość, poczucie wyjątkowości, spotkanie przy świecach, emocje, nić porozumienia, wciągająca rozmowa, zauroczenie, imponowanie, szczęście, radość,
• intymność, miłe wspomnienia, szczerość, seks, albo zostaną tylko wspomnienia, albo to przerodzi się w coś głębszego, większa pewność siebie, spokój, śmieszne wspomnienia,
• seks oraz przygotowania do wesela, są zdenerwowani, mają wątpliwości; rozmowy o dzieciach, spotkania z rodzicami, wspólne plany na przyszłość, emocje, nerwy,
• wspomnienie młodości i wspaniałości, rzadkie romantyczne wieczory, wspólne rozwiązywanie problemów; dobre poznanie siebie, rocznice, wspomnienia,
• NIE, ewentualnie wspólny wyjazd, romantyczna kolacja, czasem jakieś spotkanie, ale bardzo rzadko, nie wiemy, jak ono mogłoby wyglądać; TAK – nadal się kochają i duchem są jeszcze młodzi, poza tym miłość trzeba cały czas pielęgnować i odświeżać,
• trzymają się za ręce, spełniają swoje potrzeby, bardzo sobie ufają; nie wiemy, ale chyba sobie pomagają, są troskliwi, opiekuńczy, przeżywają problemy związane ze starością; są do siebie przywiązani i przyzwyczajeni, wspominają przeżyte lata; wspólne spacery, stawianie sobie pasjansa, wspólne oglądanie TV; przytulają się,

11. Poniżej pola na wpisanie swoich wrażeń znajduje się również jeszcze jeden ważny element ćwiczenia – dwa pola nazwane „skalą uczuć”. W każde z nich trzeba wpisać punktację od 1 do 10. Punktacja wynika z tego, jak uczniowie oceniają dany etap związku pod względem uczuciowym i pod kątem głębi (rozumiem przez to wymiar zaufania, wierności, prawdziwości, stałości związku).

12. Przedstawiciele grup odczytują wyniki pracy uczniów. Aby nie był to przeładowany treścią element katechezy, poprosiłem, aby każda grupa odczytała po jednym kolejnym punkcie z formularza. Gdy grup było więcej niż 6 (tyle jest punktów w formularzu), wtedy prosiłem, aby odczytać np. punkt dotyczący rodziców lub osób starszych.

13. Zawsze jednak przedstawiciel grupy podawał mi wyniki z pól „skala głębi i uczuć” z PIERWSZEGO i OSTATNIEGO punktu formularza. Zapisywałem je na tablicy w postaci dwóch przykładowych tabel, które poniżej przedstawiam.

PUNKT 1 ĆWICZENIA

klimat randki…

PUNKT 6 ĆWICZENIA

miłość ludzi starszych

14. Analizując wyniki spisane na tablicy zwracam uwagę uczniów na to, co dominuje w czasie pierwszych randek. Uczniowie zgodnie odpowiadają, że uczucia. Potem pokazuję, że uczucia nie mają już takiej roli w czasie starości. Natomiast do głosu dochodzi głębia, i to zdecydowanie.

15. Jednak nie czas jeszcze, aby uczniom zaprezentować puentę tej części katechezy. Zanim nastąpi puenta stawiam uczniom jeszcze jedno pytanie: proponuję, aby posłuchali listy elementów spotkania między osobami i powiedzieli, z czym kojarzą im się te elementy. Następnie wymieniam:

• umówiona godzina i dzień,
• przygotowana sala, kwiaty, świece, stół, biały obrus, kadzidło, złote naczynia,
• miejsce do siedzenia, muzyka, cisza, czas na mówienie i słuchanie, czas na milczenie…
• uroczysty strój (ornat kapłana),
• przygotowany Pokarm, będący znakiem troski,
• rozpoczęcie pocałunkiem i znakiem Krzyża – jakby hasłem,
• uroczyste przywitanie,
• przeproszenie i pojednanie,
• dzielenie się Słowem,
• przygotowanie posiłku,
• przemienienie go w Znak Miłości,
• spożycie – nasycenie sił duchowych i fizycznych,
• posiłek – wymiar intymny,
• dziękczynienie,
• odejście ze znakiem pokoju,
• oczekiwanie na następne spotkanie…

16. Uczniowie niemal od razu mówią słowo „randka”, „spotkanie zakochanych” itp. Zdarzało się, że ktoś nieśmiało wypowiedział słowo „Msza św.” Puentą tej dość czasochłonnej części katechezy jest następujące stwierdzenie: przecież dokładnie o to samo chodzi w przeżywaniu niedzielnej Mszy św.!!!

Kończę stwierdzeniem zaczerpniętym z wcześniejszej katechezy: W poprzedniej katechezie ktoś w formularzu „Pytania do wywiadu z Panem Bogiem” postawił pytanie: „Co czujesz, gdy ludzie nie przestrzegają Twoich przykazań?”

Możemy sobie dzisiaj odpowiedzieć na to pytanie – Bóg czuje się jak Ktoś, kto nie doczekał się przyjścia ukochanej osoby na umówione spotkanie, kiedy wszystko było przygotowane…

17. Do końca katechezy pozostaje już niewiele czasu. Aby go wykorzystać i poruszyć jeszcze problem pracy w niedziele, zaproponowałem dyskusję nad następującym problemem: Sytuacja dotyczy sklepu spożywczego, pracującego do tej pory w dni powszednie, ale w pewnym momencie pracodawca wpadł na pomysł, że można prowadzić handel również w niedzielę; nie było tego we wcześniejszej umowie z pracownikiem. Uczniowie pracują metodą „2-4-8”, czyli najpierw dzielą się na pary, w których jedna osoba jest pracodawcą, druga natomiast pracownikiem. Następnie łączą się ze sobą dwie pary, gdzie już dwaj pracodawcy prowadzą dyskusję z dwoma pracownikami. Podobnie dzieje się, gdy łączę uczniów w grupy po 4 pracodawców i 4 pracowników.

Pierwszy zespół PRACODAWCY myśli nad argumentami – jak zatem przekonać pracownika, aby chodził do pracy w niedzielę i święta???

Drugi zespół PRACOWNICY – jak zareaguje człowiek na taką propozycję? Jakie względy trzeba wziąć po uwagę na TAK i na NIE.

Na zakończenie tej części katechezy uczniowie wypowiadają na forum klasy swoje najciekawsze argumenty w dyskusji, dzielimy się wrażeniami. Dyskusja zazwyczaj była dość zażarta, napięcie wzrastało, gdy powiększały się grupki.