Rzeczy ostateczne – niebo

1. Nastrój

WSTĘP

Wśród ludzi są tacy, których można nazwać „rannymi ptaszkami”, są również „nocne Marki”… Lubimy różne pory dnia i nocy. Z czym one nam się kojarzą? Która z nich jest najbardziej ulubiona?

AKTYWIZACJA

Najpierw trzeba wspólnie ustalić nazwy pór dnia. Najprostsze, to: rano, przedpołudnie, południe, popołudnie, wieczór, późny wieczór, noc. Ale oczywiście różnie można je rozumieć w sensie podziału godzinowego. Młodzież może mieć ciekawsze propozycje i nazwy, warto się do nich zastosować. Warto wtedy mieć większy zapas dużych rysunków z klepsydrą piaskową, aby bez problemu skorzystać, gdy młodzież wymyśli wiele nazw pór dnia. Rysunki mogą być wielkie – formatu plakatu, gdy będziemy się posługiwać małymi karteczkami. Mogą być mniejsze (np. A3), gdy uczniowie będą podawali sobie nawzajem w klasie.

Praca indywidualna. U góry rysunku z klepsydrą wypisujemy nazwę pory dnia, w górne pole uczniowie mogą wpisywać swoje imiona, gdy uznają tę porę za swoją ulubioną. W dolne pole klepsydry wpisujemy lub wklejamy wypisane na małych kartkach swoje skojarzenia z daną porą dnia.

Prezentacja pracy na forum klasy, omówienie pracy uczniów oraz zauważenie najciekawszych i charakterystycznych wypowiedzi. Czas na dyskusję.

PYTANIA DO DYSKUSJI

1. Którą porę dobry najbardziej lubicie?
2. Która przynosi udrękę?
3. Jak najlepiej wykorzystać czas?
4. Czy mamy poczucie utraty czasu?
5. Nuda – szansa czy zagrożenie?

PUENTA

Charakterystyczną pora dnia jest wieczór. Powoli kończy się ludzka aktywność, choć niektórzy właśnie wtedy odżywają… Dlaczego tak mocno akcentuję właśnie wieczór? Ktoś bardzo ładnie powiedział, że „pod wieczór naszego życia będziemy sądzeni z miłości”.[1] Wieczór, to czas zastanowienia się nad minionym dniem, to również czas robienia rachunku sumienia.

Wieczór, to czas na sen. A sen kojarzy się ze śmiercią. Dzisiaj zatem kilka słów o tym, co czeka człowieka, gdy zapada w sen wieczny, gdy przychodzi śmierć. Dzisiaj słów kilka o rzeczach ostatecznych: niebie, czyśćcu i piekle.

2. Niebo

WSTĘP

Jaki pojęcie mamy o niebie? Co o nim wiemy? Jak możemy je scharakteryzować?

AKTYWIZACJA

Praca w grupach, metoda – plansza z chmurkami. Uczniowie wpisują w nie cechy charakterystyczne nieba. Zamiast pisania można zaproponować uczniom zrobienia kolażu ze starych gazet na temat nieba.

Inna metoda – drabina. Możemy wypisywać na jej szczeblach to, co nas przybliża do nieba. Jeszcze inny sposób na przeprowadzenie tej części zajęć – ukazanie nieba pod postacią wielkiego zamku – zachęcić uczniów, aby wykonali rzut zamku z góry, wymyślili jego kształt i wpisali w pola komnat i pomieszczeń to, co sobie wyobrażają o niebie.

Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum klasy. Czas na wymianę wrażeń i spostrzeżeń o pracach.

PYTANIA DO DYSKUSJI

1. Chmurki to dziecinna wizja nieba. Co pasuje nastolatkom?
2. Jakie wyobrażenia powtarzają się?
3. Co jest oryginalnego?
4. Gdzie w naszych propozycjach jest Pan Bóg?

PUENTA

Wypisaliśmy tutaj nasz skojarzenia i pomysły na niebo. Co natomiast Kościół mówi o niebie?[2]

KKK 1024 To doskonałe życie z Trójcą Świętą, ta komunia życia i miłości z Nią, z Dziewicą Maryją, aniołami i wszystkimi świętymi, jest nazywane „niebem”. Niebo jest celem ostatecznym i spełnieniem najgłębszych dążeń człowieka, stanem najwyższego i ostatecznego szczęścia.

KKK 1025 Żyć w niebie oznacza „być z Chrystusem”. Wybrani żyją „w Nim”, ale zachowują i – co więcej – odnajdują tam swoją prawdziwą tożsamość, swoje własne imię:

Żyć, to być z Chrystusem; tam gdzie jest Chrystus, tam jest życie i Królestwo.

KKK 1026 Jezus „otworzył” nam niebo przez swoją Śmierć i swoje Zmartwychwstanie. Życie błogosławionych polega na posiadaniu w pełni owoców odkupienia dokonanego przez Chrystusa, który włącza do swej niebieskiej chwały tych, którzy uwierzyli w Niego i pozostali wierni Jego woli. Niebo jest szczęśliwą wspólnotą tych wszystkich, którzy są doskonale zjednoczeni z Chrystusem.

KKK 1027 Tajemnica szczęśliwej komunii z Bogiem i tymi wszystkimi, którzy są w Chrystusie, przekracza wszelkie możliwości naszego zrozumienia i wyobrażenia. Pismo święte mówi o niej w obrazach: życie, światło, pokój, uczta weselna, wino królestwa, dom Ojca, niebieskie Jeruzalem, raj: „To, czego ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują” (1 Kor 2, 9).

KKK 1028 Z powodu swej transcendencji Bóg nie może być widziany takim, jaki jest, dopóki On sam nie ukaże swojej tajemnicy dla bezpośredniej kontemplacji ze strony człowieka i nie uzdolni go do niej. Kontemplacja Boga w chwale niebieskiej jest nazywana przez Kościół „wizją uszczęśliwiającą”:

To będzie twoją chwałą i szczęściem: być dopuszczonym do widzenia Boga, mieć zaszczyt uczestniczenia w radościach zbawienia i wiekuistej światłości w towarzystwie Chrystusa Pana, twego Boga… Cieszyć się w Królestwie niebieskim razem ze sprawiedliwymi i przyjaciółmi Boga radością osiągniętej nieśmiertelności.

KKK 1029 Święci w chwale nieba nadal wypełniają z radością wolę Bożą w odniesieniu do innych ludzi i do całego stworzenia. Już królują z Chrystusem; z Nim „będą królować na wieki wieków” (Ap 22, 5).

[1] Św. Jan od Krzyża, Sentencje, 64. Por. Też KKK 1022.

[2] Warto przedstawić punkty „ludzkim” językiem, komunikatywnym dla młodego człowieka. Warto również nawiązywać do prac uczniów, jeśli pojawią się jakieś skojarzenia.