Droga ku jedności

Scenariusz jest przeznaczony na zajęcia z młodzieżą gimnazjalną lub ponadgimnazjalną. Czas trwania: 45-60 min. Pomoce dydaktyczne: papierowa taśma klejąca (lakiernicza), przybory do pisania i kolorowania – kredki, pisaki, farby, pędzle, pojemniki na wodę, duże arkusze szarego papieru, nożyczki, stare gazety, klej biurowy, opcja – projekcja filmu wideo, oglądanie albumów ze zdjęciami lub przegląd materiałów poświęconych czasom powojennym (np. wspomnień, pamiętników).

1. Co jest potrzebne?

WSTĘP

Przywitaj wszystkich uczestników spotkania. Sprawdź przygotowane materiały. Zaproś do zaangażowania w spotkanie i wyobraźni. Przypomnij wartość małych spotkań dyskusyjnych, z których często rodzą się wielkie rzeczy, na przykład poczucie odpowiedzialności za historię, kraj, kontynent.

Wprowadzając uczestników w klimat spotkania zapytaj o wiedzę na temat sytuacji ludzi i społeczeństw tuż po wygaśnięciu działań wojennych.

Można w tym momencie obejrzeć film na wideo, odwołać się do powszechnej wiedzy historycznej, dokonać prezentacji wcześniej przygotowanych przez uczestników materiałów na ten temat. Celem jest charakterystyka nastrojów społecznych, dążeń ludzi, którzy przeżyli koniec wojny. Odwołać się można do doświadczeń II wojny światowej, ale także działań nam współczesnych. Im bardziej bogata będzie charakterystyka, tym łatwiej będzie wykonać pierwsze ćwiczenie.

AKTYWIZACJA

Podziel uczestników na małe grupy. Przedstaw zadanie do wykonania: Zadanie do wykonani będzie następujące: wchodzimy w rolę negocjatorów lub ich pomocników. Mamy podpowiedzieć zmęczonym wojną społeczeństwom motywy służące pokojowi między ludźmi, pojednaniu i współpracy. Jest to tym trudniejsze, że jedni są przegrani, inni czują się zwycięzcami. Motywy pojednania wypisujemy na magnesie, który rysujemy między symbolami wygranej (kciuk do góry) i przegranej (kciuk na dół). Określ czas na wykonanie pracy, rozdaj potrzebne materiały.

Prezentacja efektów pracy na forum ogólnym. Czas na podzielenie się wrażeniami i dyskusję.

PUENTA

Podsumowując pierwszą część spotkania przekaż poniższe treści.

Jan Paweł II:

„Twórcy projektu musieli zatem mieć głęboką wizje człowieka i społeczeństwa oraz niezwykłą odwagę, aby zaproponować swoim narodom – zarówno zwycięzcom, jak i zwyciężonym w ostatniej wojnie – nawiązanie nowych relacji, opartych na wzajemnym porozumieniu oraz przyjęcie ideału wspólnoty europejskiej, przy czym podkreślali, jak wielkie znaczenie ma dla każdego człowieka przynależność do określonego narodu. W ten sposób ci wybitni politycy wzbudzili w mieszkańcach kontynentu pragnienie wspólnego tworzenia Europy, uświadamiając każdemu człowiekowi i każdemu narodowi, jaką rolę powinien odegrać w budowaniu tego wielkiego wspólnego domu.

Wizja Europy nie opiera się na dążeniu do potęgi, ale na idei, że dialog i wzajemny szacunek to niezbędne warunki budowy pokoju na kontynencie oraz dynamicznego rozwoju każdego narodu. Ojcowie założyciele Unii Europejskiej wskazali swoim narodom nowe drogi współistnienia we wspólnocie połączonej jednym przeznaczeniem, która nie powinna zapominać o przeszłości, lecz podjąć jej dziedzictwo. Należało sprawić, aby Europa nigdy już nie stała się przyczyną wojen ani miejscem powstawania ideologii, które zniszczyły życie tak wielu ludzi i zdeprawowały tak wiele sumień – jak w przypadku ideologii totalitarnych, których wspomnienie jest jeszcze żywe w naszej pamięci. Dlatego ważne jest też, aby narody Europy gorliwie starały się spełnić konkretne warunki, od których zależy postęp w budowaniu Unii. […]

Miłość bliźniego kształtuje braterskie podstawy i trwałe relacje między osobami i narodami, sprawiając, że zasady wspólnego dobra, solidarności i sprawiedliwości prowadzą do sprawiedliwego podziału pracy i bogactw zarówno wewnątrz Unii, jak i w stosunkach z krajami, które potrzebują pomocy.

Jest nam bardzo potrzebna głęboka motywacja duchowa, aby Europa pozostała kontynentem otwartym i gościnnym oraz by godność naszych braci nie była poniżana, ponieważ racja bytu społeczeństwa jest to, iż pozwala ono każdemu człowiekowi prowadzić „życie naprawdę ludzkie”.

2. Znak pokoju

WSTĘP

Przechodząc do kolejnej części spotkania powiedz: W czasie każdej Eucharystii wierni słyszą słowa: „Przekażcie sobie znak pokoju”. Wyciągamy wtedy ręce do ludzi stojących obok i dzielimy się Chrystusowym pokojem. A potem przystępujemy do stołu Pańskiego.

Wielu chrześcijan nie przystępuje jednak do Komunii św. Wielu po wyjściu z kościoła żyją tak, jakby tego pokoju nie doznali w czasie liturgii, wprawdzie przekazali jego znak, ale żyją tak, jakby po zakończeniu liturgii nie chcieli wprowadzać go wżycie codzienne. Chodzi tutaj nie tylko o zwykłych obywateli, ale zwłaszcza o tych, którym przekazaliśmy władzę w mieście, gminie czy państwie”.

AKTYWIZACJA

Praca na forum. Dyskusja.poszukujemy odpowiedzi na pytanie: ma czym polega odpowiedzialność wobec Boga, historii i społeczeństwa, chrześcijan sprawujących władzę? Na czym polega odpowiedzialność sprawujących władzę w temacie nadziei, pokoju, przestrzegania norm moralnych, świadectwa wiary i wartości w rządzeniu?

PUENTA

W czasie dyskusji lub w jej podsumowaniu przekaż poniższe treści.

Jan Paweł II:

„Ci, którzy kierują się w polityce wizją chrześcijańską, są wrażliwi na osobiste doświadczenie wiary w Boga u innych ludzi: wpisują swoje działanie w projekt, który stawia człowieka w centrum społeczeństwa, i zdają sobie sprawę, że ich działalność jest służbą braciom, za których są odpowiedzialni wobec Pana dziejów. […]

Wymaga to od chrześcijan zaangażowanych w sprawy publiczne, aby byli zawsze wierni orędziu Chrystusa i starali się wieść życie moralnie prawe, świadcząc w ten sposób, że ich drogowskazem  jest miłość do Chrystusa i do bliźniego.

Tak więc chrześcijanie uczestniczący w życiu politycznym nie mogą uchylać się od obowiązku szczególnej troski o najuboższych, o najbardziej potrzebujących i bezbronnych.

Pragną także, aby tworzono odpowiednie warunki społeczne, w których rodzina mogłaby uzyskać pomoc pełniąc swą niezastąpioną rolę w łonie społeczeństwa. Uznają oni niezrównaną wartość życia oraz prawo każdego do godnego narodzenia się i życia aż do naturalnej śmierci”.

3. Misja polityka

WSTĘP

Przechodząc do kolejnej części spotkania powiedz: Przytoczone przed chwilą słowa mogą stać się doskonałym mottem dla chrześcijańskiego polityka, wyznacznikiem jego działalności i celów, do jakich warto dążyć, jakie warto w zyciu i pracy osiagać.

AKTYWIZACJA

Praca w grupach. Przedstaw zadanie do wykonania: Zadaniem do wykonania będzie ułożenie życzeń dla polityka chrześcijańskiego z okazji świąt Bożego Narodzenia; świat, które najbardziej chyba przeżywany rodzinnie i pokojowo. Niech życzenia będą wyrazem spełnienia misji polityka chrześcijańskiego. Można je wygłosić na forum lub umieścić na ładnie wykonanej kartce świątecznej i następnie odczytać na forum. Określ czas potrzebny na wykonanie zadania, przekaż materiały uczestnikom.

Prezentacja na forum w sposób wybrany przez grupy.

PUENTA

Podsumowując dyskusję przekaż poniższe treści.

Jan Paweł II:

„W nadchodzących latach macie przed sobą ważne zadanie – winniście przede wszystkim starać się o to, aby wszystkie kraje, które tego pragną, mogły z pomocą innych spełnić wymaganie warunki przynależności do tej wielkiej Europy. Poprzez wasze dyskusje i decyzje stajecie się twórcami europejskiego społeczeństwa przyszłości.

Przywracając nadzieje tym, którzy ja utracili, i wspomagając integracje społeczną mieszkańców kontynentu z tymi, którzy się na nim osiedlają, spełniacie swoje powołanie jako politycy chrześcijańscy”.