Zesłanie Ducha Świętego 2

1. Światłość sumienia

WSTĘP

Lubię robić zdjęcia. Lubię, gdy światło i cień grają ze sobą. Wtedy przedmioty ukazują swoją prawdziwą naturę i odkrywają swoje tajemnice. A gdy tak udało się zrobić zdjęcie… sumienia?

AKTYWIZACJA

Praca indywidualna. Metoda – klisza fotograficzna. Zadanie jest następujące: za pomocą dowolnej techniki plastycznej ukazujemy wymyślony obraz sumienia na kliszy fotograficznej. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.

PUENTA

Tekst łaciński woła: „Veni Lumen cordium – Przyjdź Światłości serc”. Duch działa od wewnątrz. Oświeca człowieka i jego działanie. Sprawia, że jasno rozpoznaję, co należy czynić. Pomaga nazwać grzech, którego dotąd nie widziałem.

Jednak nie czyni mnie przez to nerwicowo skrupulatnym, gdyż pociesza serce ufnością, że Bóg jest większy od mojej słabości. Z jednej strony pomaga uniknąć lekceważenia grzechu i wyszukiwania sobie usprawiedliwień, a z drugiej wyzwala z lęku i nadmiernej pedantyczności.

Nawet na pierwszych eta­pach drogi duchowej Bóg daje mi od­czuć moją nędzę. Od­ru­chowo uciekam od tego doś­wiadczenia w rozrywkę czy pracę. Tymczasem trzeba wejść w to doświadczenie, po­sie­dzieć w tym miejscu, które boli i jest nie­zas­po­ko­jo­ne. Moja bieda: grzech, sa­mot­ność, kompleksy, mogą być ule­­czone wtedy, gdy zostaną wy­nie­sio­ne na światło. Trzeba jednak uważać.

Duch mówi o mojej nędzy inaczej niż szatan. Władca ciemności mó­wi: „jesteś zły”; Duch, Świat­ło serc, mówi: „czynisz źle”. Oskar­życiel mó­wi: „i tak nie masz szans, nie warto się trudzić”, Duch mówi: „możesz się nawrócić”.

KKK 1776 „W głębi sumienia człowiek odkrywa prawo, którego sam sobie nie nakłada, lecz któremu winien być posłuszny i którego głos wzywający go zawsze tam, gdzie potrzeba, do miłowania i czynienia dobra a unikania zła, rozbrzmiewa w sercu nakazem… Człowiek bowiem ma w swym sercu wypisane przez Boga prawo… Sumienie jest najtajniejszym ośrodkiem i sanktuarium człowieka, gdzie przebywa on sam z Bogiem, którego głos w jego wnętrzu rozbrzmiewa”.

KKK 1777 Sumienie moralne obecne we wnętrzu osoby nakazuje jej w odpowiedniej chwili pełnić dobro, a unikać zła. Osądza ono również konkretne wybory, aprobując te, które są dobre, i potępiając te, które są złe. Świadczy ono o autorytecie prawdy odnoszącej się do najwyższego Dobra, do którego osoba ludzka czuje się przyciągana i którego nakazy przyjmuje. Człowiek roztropny słuchając sumienia moralnego, może usłyszeć Boga, który mówi.

KKK 1778 Sumienie moralne jest sądem rozumu, przez który osoba ludzka rozpoznaje jakość moralną konkretnego czynu, który zamierza wykonać, którego właśnie dokonuje lub którego dokonała. Człowiek we wszystkim tym, co mówi i co czyni, powinien wiernie iść za tym, o czym wie, że jest słuszne i prawe. Właśnie przez sąd swego sumienia człowiek postrzega i rozpoznaje nakazy prawa Bożego:

Sumienie jest prawem naszego ducha, ale go przewyższa; upomina nas, pozwala poznać odpowiedzialność i obowiązek, obawę i nadzieję… Jest zwiastunem Tego, który tak w świecie natury, jak i łaski, mówi do nas przez zasłonę, poucza nas i nami kieruje. Sumienie jest pierwszym ze wszystkich namiestników Chrystusa.

KKK 1779 Jest ważne, by każdy wszedł w siebie, ażeby usłyszeć głos swojego sumienia i za nim pójść. To poszukiwanie głębi wewnętrznej jest tym bardziej konieczne, że życie często sprawia, iż uchylamy się od wszelkiej refleksji, zastanowienia się lub wejścia w siebie.

KKK 1780 Godność osoby ludzkiej zawiera w sobie prawość sumienia i jej się domaga. Sumienie obejmuje postrzeganie zasad moralnych (syndereza), ich zastosowanie w danych okolicznościach przez praktyczne rozeznanie racji i dóbr, a w wyniku tego sąd o konkretnych czynach, zamierzonych lub już dokonanych. Prawda o dobru moralnym, wyrażona w prawie rozumu, jest praktycznie i konkretnie uznana przez roztropny sąd sumienia. Człowieka, który wybiera zgodnie z tym sądem, nazywa się człowiekiem roztropnym.

KKK 1781 Sumienie pozwala wziąć odpowiedzialność za dokonane czyny. Jeżeli człowiek popełnia zło, słuszny sąd sumienia może być w nim świadkiem uniwersalnej prawdy o dobru, a zarazem o złu jego pojedynczego wyboru. Wyrok sądu sumienia stanowi rękojmię nadziei i miłosierdzia. Poświadczając zły czyn, przypomina o przebaczeniu, o które trzeba prosić, o dobru, które należy ciągle praktykować, i o cnocie, którą bezustannie należy rozwijać za pomocą łaski Bożej.

KKK 1782 Człowiek ma prawo działać zgodnie z sumieniem i wolnością, by osobiście podejmować decyzje moralne. „Nie wolno więc go zmuszać, aby postępował wbrew swojemu sumieniu. Ale nie wolno mu też przeszkadzać w postępowaniu zgodnie z własnym sumieniem, zwłaszcza w dziedzinie religijnej”.

2. Słodycz

WSTĘP

Jest takie mądre powiedzenie: „Co cię nie zabije, to cię wzmocni”. Zdarza się, że przykre doświadczenia daję umiejętności, które potem się w życiu przydają. Hartuje się stal, aby jej powierzchnia była twarda. Czasami też z gorzkich owoców można zrobić pyszny dżem. Trzeba tylko pewnych umiejętności, może trochę szczęścia, czy jeszcze czegoś…

AKTYWIZACJA

Praca indywidualna. Formularz – konfitura. Zadanie jest następujące: wykonujemy prostą „koszulkę” na słoik z konfiturami. W jej pole wpisujemy odpowiedź na pytanie: jakich umiejętności potrzeba, aby to, co gorzkie w życiu zaowocowało w końcu słodyczą? Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.

PUENTA

Słodycz jest pierwszym sygnałem, że to, co biorę do ust nie jest trucizną, że mogę zaufać pokarmowi. Jeden z moich znajomych mawia żartobliwie, że dużo słodzi, bo sam chyba jest gorzki.

To dobry obraz duchowej przestrzeni człowieka: jest w nas wiele goryczy. Porażki, zawiedzione oczekiwania pozostawiają w nas gorzkie źródła, z których ani my, ani inni nie będą czerpać, bo się zatrują. To jest tak zwana zła pamięć.

Jeżeli wzywam do niej Ducha, przemieni moją złą, gorzką pamięć. Nie zapomnę, ale będę wiedział, jak pamiętać. To będzie dobra pamięć złych rzeczy. Pamięć przynosząca mądrość serca, uzdalniająca do prawdziwej, cichej radości i wewnętrznej prostoty.

3. Wyzwolenie

WSTĘP

Udręka codziennej pracy – lub jej braku – potrafi człowieka obezwładnić i zamknąć w kręgu zmęczenia, udręki, płaczu… Wtedy łatwo zrezygnować z wolności ducha, a może trudno na nią znaleźć czas po prostu… No właśnie – brakuje wtedy czasu, siły, czasami pomysłu na własny rozwój. A Ducha Święty cały czas do niego zaprasza, do rozwoju, do budowania, do wolności… Do wyciągnięcia człowieka z niego samego…

AKTYWIZACJA

Praca na forum. Dyskusja. Zadanie jest następujące: poszukujemy odpowiedzi na pytanie: jakich sposobów używa Duch Święty, aby wydobyć człowieka z jego otchłani zapatrzenia się w siebie, swój los i swoje sprawy?

PUENTA

Płacz, praca i skwar to przenośnia oznaczająca nieznośność życia człowieka po grzechu. Obecność Ducha Świętego nie tylko, że jej nie zabiera, ale przeciwnie, ujawnia. Właśnie w momencie trudności mogę doświadczyć mocy i działania Ducha. Często jest tak, że póki jestem zapatrzony w siebie i swoje sprawy, póty konsumuję sam siebie i w samym sobie szukam oparcia. Jeżeli w tym trwam, doświadczę skwaru – suchości, jałowości mego życia. Skonsumuję się do końca. A to Duch Boży jest moim odpocznieniem, umocnieniem w pracy, broniącym przed skrajnościami:

• suchością skwaru
• i fontanną użalającego się nad sobą płaczu.

Dlatego nazywamy Go Parakletem: wezwanym, by stanął obok mnie i mnie bronił (greckie słowo „parakletos” tłumaczy się na łacińskie „advocatus”). Broni mnie często przede mną samym.

4. Światło i ciemność

WSTĘP

W ciemności wszystko jest inne: wzrok nas oszukuje, słuch, wyostrzony ponad miarę, przeraża nas. Niedobór światła powoduje choroby, lęki i depresje. Wiedzą o tym ludzie mieszkający na Północy.

Gdy doświadczam ciemności, zaczynam doceniać światło, które pozwala mi poznawać bez lęku i w prawdzie. Jednym z najpiękniejszych symboli Ducha jest światłość. Nie da się Go wskazać palcem: „oto tutaj widzimy solidną, konkretną światłość”. ale dzięki Niemu widać wszystko, a świat żyje, kwitnie i owocuje.

AKTYWIZACJA

Praca na forum. GASIMY ŚWIATŁO. Dyskusja. Zadanie jest następujące: poszukujemy odpowiedzi na pytanie:

• Co daje i co zabiera człowiekowi ciemność?
• Co jest w stanie przekonać człowieka do wyjścia w światło?
• Co jest bardziej fascynujące – światło czy ciemność?
• Jak te pytania przekładają się na życie duchowe?

PUENTA

Potęga Ducha ujawnia się przez działanie w sercu człowieka. To On jest sprawcą największego cudu: nawrócenia.

Dlaczego cudu? Bo potrafi skierować człowieka ku Bogu nie naruszając w niczym jego wolności. Duch jest wrogiem wszelkiej ideologii, która wierzy bardziej w instytucje niż w osoby.

Na czym polega cud nawrócenia? Po grecku nawrócenie – „metanoia”, oznacza przemianę umysłu. Jest to nowe spojrzenie na świat, widziany w prawdzie. Duch ten świat oświeca. Udziela mi swego światła. Jest Światłością najświętszą, pojednaniem poznania i moralności.