Zdumienie

1. Przeciwieństwa

WSTĘP

Co jest przeciwieństwem zdumienia? Szarość, codzienność, przyzwyczajenie, nuda, pospolitość? Tak już jest, że w codziennym zabieganiu nie zawsze nas stać na zdumienie w czasie Eucharystii, na zdumienie z powodu wielkich spraw Bożych i ludzkich dziejących się na naszych oczach. Dużo łatwiej przychodzi nam nudzić się i czekać, aż skończy się liturgia, by można było spokojnie iść do domu. Więc może pozbyć się nudy i wrzucić ją na… tacę?

AKTYWIZACJA

Praca indywidualna i na forum. Zadanie złożone jest z następujących części:

• na małych kartkach (mogą przypominać pieniążki lub banknoty) hasłami wypisujemy odpowiedź na pytanie: dlaczego w czasie Mszy św. człowiek się nudzi?
• kartki wrzucamy na tacę, ktoś je zbiera, następnie wysypujemy je na stół,
• treść kartek wspólnie odczytujemy i szukamy wspólnie szukamy odpowiedzi na pytanie: dzięki czemu wypisana przez nas nuda może zamienić się w zdumienie?

Czas na dyskusję i wymianę wrażeń.

PUENTA

EDE, 5. Fundamentem i źródłem Kościoła jest całe Triduum paschale, ale niejako zawiera się ono, jest uprzedzone i «skoncentrowane» na zawsze w darze Eucharystii. W tym darze Jezus Chrystus przekazał Kościołowi nieustanne uobecnianie tajemnicy paschalnej. W nim ustanowił tajemniczą «równoczesność» między tamtym Triduum i wszystkimi mijającymi wiekami.

Myśl ta rodzi w nas uczucia wielkiego i wdzięcznego zdumienia. Wydarzenie paschalne i Eucharystia, która je uobecnia przez wieki, mają niezmierzoną «pojemność».

Obejmują niejako całą historię, ku której skierowana jest łaska Odkupienia. To zdumienie winno zawsze odżywać w Kościele zgromadzonym na sprawowaniu Eucharystii.

W sposób szczególny jednak winno towarzyszyć szafarzowi Eucharystii. To on, dzięki władzy udzielonej mu w sakramencie Święceń, dokonuje przeistoczenia. To on wypowiada z mocą Chrystusowe słowa z Wieczernika: «To jest Ciało moje, które za was będzie wydane… To jest Krew moja, która za was będzie wylana…».

Kapłan wypowiada te słowa, a raczej użycza swoich ust i swojego głosu Temu, który wypowiedział je w Wieczerniku i który chce, ażeby były wypowiadane z pokolenia na pokolenie przez wszystkich, którzy w Kościele uczestniczą w sposób służebny w Jego kapłaństwie.

2. Program

WSTĘP

Nuda w liturgii nie spadają jak błyskawica z nieba. Działają zupełnie inaczej. Jak kurz. Kurz na meblach osiada powoli i niemal niedostrzegalnie. Podobnie jest z nudą w kościele – powoli i z czasem ogarnia coraz większe rejony.

Na kurz jest sposób – środki w sprayu nadające meblom połysk i świeżość. Czy jest także jakiś sposób na nudę w liturgii? Czy jest na nią także jakiś duchowy czy liturgiczny „spray”?

AKTYWIZACJA

Praca w grupach. Metoda – dyskusja i prace plastyczne. Zadanie jest następujące: poszukujemy odpowiedzi na w/w pytania. Następnie rysujemy model sprayu i w opisie wpisujemy jego „działanie przeciw nudzie”.

Prezentacja na forum. Czas na chwilę dyskusji i wymianę wrażeń po wykonanej pracy.

PUENTA

EDE, 6. Kontemplacja oblicza Chrystusa — kontemplacja wraz z Maryją — jest «programem», który zaproponowałem Kościołowi u początku trzeciego tysiąclecia, zachęcając go, by z entuzjazmem nowej ewangelizacji wypłynął na głębię na morzu dziejów. Kontemplowanie Chrystusa zakłada umiejętność rozpoznawania Go, gdziekolwiek się objawia, obecny na różne sposoby, ale przede wszystkim w żywym sakramencie Jego Ciała i Jego Krwi.

Kościół żyje dzięki Chrystusowi eucharystycznemu, Nim się karmi, z Niego czerpie światło. Eucharystia jest tajemnicą wiary i jednocześnie «tajemnicą światła».

Za każdym razem, gdy Kościół sprawuje Eucharystię, wierni mogą w pewien sposób ponownie przeżywać doświadczenie dwóch uczniów z Emaus: «Otworzyły się im oczy i poznali Go» (Łk 24, 31).