Obdarowanie

1. Ciało i dar

WSTĘP

Człowieczeństwo można pięknie wyrazić za pomocą ciała. Ciało jest także znakiem i darem w miłości między ludźmi. Lecz, aby je ofiarować, potrzeba spełnienia pewnych warunków.

AKTYWIZACJA

Praca w grupach. Formularz – ciało. Zadanie jest następujące: rysujemy zarys postaci człowieka (może być para – mężczyzna i kobieta). Wokół rysunku, na zasadzie odnośników do części ciała, hasłami wypisujemy odpowiedzi na pytania: kiedy ciało może stać się darem? Co ten dar będzie oznaczał? Prezentacja na forum. Czas na chwilę dyskusji i wymianę wrażeń po wykonanej pracy.

PUENTA

EDE,11. Kościół otrzymał Eucharystię od Chrystusa, swojego Pana, nie jako jeden z wielu cennych darów, ale jako dar największy, ponieważ jest to dar z samego siebie, z własnej osoby w jej świętym człowieczeństwie, jak też dar Jego dzieła zbawienia. Nie pozostaje ono ograniczone do przeszłości, skoro „to, kim Chrystus jest, to, co uczynił i co wycierpiał dla wszystkich ludzi, uczestniczy w wieczności Bożej, przekracza wszelkie czasy i jest w nich stale obecne”.

2. Nigdy nie ustaje…

WSTĘP

W czasie Eucharystii najczęściej ludzie zawierają sakrament małżeństwa. Powierzają razem siebie Bogu, powierzają się sobie nawzajem. Jednoczą się wtedy z ofiarą Chrystusa na krzyżu i uczą się jednocześnie ofiarności, a przez to i miłości…

Ofiara Chrystusa trwa i nie ustaje… zupełnie podobnie jak miłość!

EDE12. Ten wymiar powszechnej miłości, zawarty w sakramencie Eucharystii, znajduje swój fundament w słowach samego Zbawiciela. Ustanawiając Eucharystię, nie ograniczył się On jedynie do powiedzenia: „To jest Ciało moje”, „to jest Krew moja”, lecz dodał: „które za was będzie wydane…, która za was będzie” (Mt 26, 26.28; Łk 22, 19-20).

Nie potwierdził jedynie, że to, co im dawał do jedzenia i do picia, było Jego Ciałem i Jego Krwią, lecz jasno wyraził, że ma to wartość ofiarniczą, czyniąc obecną w sposób sakramentalny swoją ofiarę, która niedługo potem miała dokonać się na krzyżu dla zbawienia wszystkich. „Msza święta jest równocześnie i nierozdzielnie pamiątką ofiarną, w której przedłuża się ofiara Krzyża, i świętą ucztą komunii w Ciele i Krwi Pana”.

AKTYWIZACJA

Praca w grupach. Metoda – tekst piosenki rap. Zadanie jest następujące: układamy tekst piosenki (najlepiej do gotowej muzyki). Ważne jest, aby refren brzmiał: „Ofiara Chrystusa nigdy nie ustaje” lub „Miłość nigdy nie ustaje”.

Prezentacja w formie recytowanej lub śpiewanej. Można wykorzystać wszelkie dostępne środki, aby jak najbardziej ekspresyjnie wykonać piosenkę. Czas na chwilę dyskusji i wymianę wrażeń po wykonanej pracy.

PUENTA

EDE, 12. Kościół żyje nieustannie odkupieńczą ofiarą i zbliża się do niej nie tylko przez pełne wiary wspomnienie, ale też poprzez aktualne uczestnictwo, ponieważ ofiara ta wciąż się uobecnia, trwając sakramentalnie w każdej wspólnocie, która ją sprawuje przez ręce konsekrowanego szafarza. W ten sposób Eucharystia umożliwia ludziom współczesnym dostąpienie pojednania, które Chrystus uzyskał raz na zawsze dla ludzkości wszystkich czasów. W rzeczywistości: «Ofiara Chrystusa i ofiara eucharystyczna są jedną ofiarą».

Nauczał o tym wyraźnie już św. Jan Chryzostom: «Ofiarujemy wciąż tego samego Baranka, nie jednego dziś, a innego jutro, ale zawsze tego samego. Z tej racji i ofiara jest zawsze ta sama. (…) Również teraz ofiarujemy tę żertwę, która wówczas była ofiarowana i która nigdy się nie wyczerpie».

Msza św. uobecnia ofiarę Krzyża, nie powiększa jej, niczego jej nie dodaje ani jej nie mnoży. To, co się powtarza, to sprawowanie memoriale, «ukazanie pamiątki» (memorialis demonstratio), przez co jedyna i ostateczna odkupieńcza ofiara Chrystusa zawsze uobecnia się w czasie.

Natura ofiarnicza tajemnicy Eucharystii nie może być zatem pojmowana jako coś oddzielnego, niezwiązanego z krzyżem lub też odnoszącego się jedynie pośrednio do ofiary na Kalwarii.