„Podróże w czasie”
1. Ludzkie marzenia o podróżowaniu
WSTĘP
- Jedni ludzie uwielbiają podróżować, inni wolą siedzieć w domu. Jedni szukają ciekawych miejsc na świecie i muszą je zobaczyć na własne oczy, inni wolą domowe zacisze, w którym się dobrze czują.
- Ale gdyby jednym i drugim dać możliwość… podróży w czasie, to kto wie, czy chętnych do podróżowania nie byłoby o wiele więcej…
- Wyobraźmy sobie zatem taką sytuację…
AKTYWIZACJA
- Praca indywidualna. Metoda – planowanie.
- Pomoce: przybory do pisania, papier.
- Zadanie do wykonania: ułożyć plan kilkuetapowej podróży w czasie, uzasadnić swoje wybory.
- Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.
PYTANIA DO DYSKUSJI
- Kto rzeczywiście zdecydowałby się na podróż w czasie?
- Co jest potrzebne do takiej podróży?
- A gdyby ktoś z innej epoki wylądował w naszym czasie?
- Czy takie podróże powinny być celem poszukiwań naukowych?
- Czy są w jakiś sposób potrzebne? Stanowią zagrożenie czy szansę dla ludzkości?
KOMENTARZ PROWADZĄCEGO
- Można powiedzieć, że w pewnym sensie jesteśmy świadkami „podróży w czasie”. Jesteśmy jej świadkami uczestnicząc w Eucharystii.
- W Liście bł. Jana Pawła II czytamy bowiem…
PUENTA
EDE,11. Kościół otrzymał Eucharystię od Chrystusa, swojego Pana, nie jako jeden z wielu cennych darów, ale jako dar największy, ponieważ jest to dar z samego siebie, z własnej osoby w jej świętym człowieczeństwie, jak też dar Jego dzieła zbawienia.
Nie pozostaje ono ograniczone do przeszłości, skoro „to, kim Chrystus jest, to, co uczynił i co wycierpiał dla wszystkich ludzi, uczestniczy w wieczności Bożej, przekracza wszelkie czasy i jest w nich stale obecne”.
2. Ofiara
WSTĘP
- Z biegiem czasu w Eucharystii podkreślano oraz akcentowano różne jej wymiary. Obecnie kładzie się nacisk na Eucharystię jako Spotkanie, Nauczanie, Umocnienie, Zgromadzenie Wspólnoty Kościoła wokół Chrystusa…
- Trochę mniej rozumie się i objaśnia Eucharystię jako Ofiarę. Tymczasem właśnie to akcentuje bł. Jan Paweł II w swoim Liście…
EDE12. Ten wymiar powszechnej miłości, zawarty w sakramencie Eucharystii, znajduje swój fundament w słowach samego Zbawiciela. Ustanawiając Eucharystię, nie ograniczył się On jedynie do powiedzenia: „To jest Ciało moje”, „to jest Krew moja”, lecz dodał: „które za was będzie wydane…, która za was będzie” (Mt 26, 26.28; Łk 22, 19-20).
Nie potwierdził jedynie, że to, co im dawał do jedzenia i do picia, było Jego Ciałem i Jego Krwią, lecz jasno wyraził, że ma to wartość ofiarniczą, czyniąc obecną w sposób sakramentalny swoją ofiarę, która niedługo potem miała dokonać się na krzyżu dla zbawienia wszystkich.
„Msza święta jest równocześnie i nierozdzielnie pamiątką ofiarną, w której przedłuża się ofiara Krzyża, i świętą ucztą komunii w Ciele i Krwi Pana”.
AKTYWIZACJA
- Praca w grupach. Metoda – plakat.
- Pomoce: papier, przybory do pisania, malowania, wyklejania, wszelkie dostępne materiały.
- Zadanie jest następujące: zrobić plakat przedstawiający treść zdania: „Msza święta jest równocześnie i nierozdzielnie pamiątką ofiarną, w której przedłuża się ofiara Krzyża, i świętą ucztą komunii w Ciele i Krwi Pana”.
- Prezentacja plakatów na forum. Czas na dyskusję.
PYTANIA DO DYSKUSJI
- Jakich elementów jest najwięcej na naszych plakatach?
- Czy zadanie było trudne czy łatwe do wykonania?
- Czy świadomość ofiary jest obecna w naszym przeżywaniu Eucharystii?
- Co pomaga w dostrzeżeniu wymiaru ofiary? Co może w tym przeszkodzić?
KOMENTARZ PROWADZĄCEGO
- Sakramentalność ofiary Jezusa na krzyżu sprawia, że możemy w niej uczestniczyć sprawując Eucharystię.
- Możemy dzięki temu zasiąść w Wieczerniku, wędrować do Ogrodu Oliwnego, być świadkiem pojmania i innych wydarzeń Triduum Paschalnego.
- To jest jedno i to samo… Tłumaczy to w swoim Liście bł. Jan Paweł II następująco…
PUENTA
EDE, 12. Kościół żyje nieustannie odkupieńczą ofiarą i zbliża się do niej nie tylko przez pełne wiary wspomnienie, ale też poprzez aktualne uczestnictwo, ponieważ ofiara ta wciąż się uobecnia, trwając sakramentalnie w każdej wspólnocie, która ją sprawuje przez ręce konsekrowanego szafarza.
W ten sposób Eucharystia umożliwia ludziom współczesnym dostąpienie pojednania, które Chrystus uzyskał raz na zawsze dla ludzkości wszystkich czasów.
W rzeczywistości: «Ofiara Chrystusa i ofiara eucharystyczna są jedną ofiarą».
Nauczał o tym wyraźnie już św. Jan Chryzostom: «Ofiarujemy wciąż tego samego Baranka, nie jednego dziś, a innego jutro, ale zawsze tego samego. Z tej racji i ofiara jest zawsze ta sama. (…) Również teraz ofiarujemy tę żertwę, która wówczas była ofiarowana i która nigdy się nie wyczerpie».
Msza św. uobecnia ofiarę Krzyża, nie powiększa jej, niczego jej nie dodaje ani jej nie mnoży. To, co się powtarza, to sprawowanie memoriale, «ukazanie pamiątki» (memorialis demonstratio), przez co jedyna i ostateczna odkupieńcza ofiara Chrystusa zawsze uobecnia się w czasie.
Natura ofiarnicza tajemnicy Eucharystii nie może być zatem pojmowana jako coś oddzielnego, niezwiązanego z krzyżem lub też odnoszącego się jedynie pośrednio do ofiary na Kalwarii