O wierze 136-140

Grupa docelowa: Dorośli Rodzaj nauki: Lektura Tagi: brak tagów

PDF Druk

Modlitwa prośby

Po czym można poznać, że człowieka łączy z Bogiem coś niezwykle ważnego? Czy po tym, że żyje według przykazań? Że chodzi do kościoła? Do spowiedzi?
Przede wszystkim jest modlitwa. Jest ona najważniejszym znakiem bliskości między człowiekiem i Bogiem. Zwłaszcza – modlitwa prośby i błagania. Ona właśnie jest „termometrem” tego związku. Doskonale pokazuje to, co dzieje się między człowiekiem i Bogiem.
Zajrzyjmy na początek do Pisma świętego, aby przekonać się, jak traktuje te modlitwę.
[na podst. KKK 2629] Biblijne słownictwo wyrażające błaganie jest bogate w odcienie znaczeniowe i oznacza: prosić, żalić się, wołać natarczywie, wzywać, podnosić głos, krzyczeć, a nawet „walczyć w modlitwie”. Najbardziej jednak zwyczajną formą błagania, ponieważ najbardziej spontaniczną, jest prośba.

Przez modlitwę prośby wyrażamy świadomość naszego związku z Bogiem: jako stworzenia nie decydujemy o naszym początku, nie jesteśmy panami naszego losu; nie stanowimy sami dla siebie celu; ponadto jako chrześcijanie wiemy, że – będąc ludźmi grzesznymi – odwracamy się od naszego Ojca. Prośba jest już powrotem do Niego.

KKK 2630 W Nowym Testamencie nie znajdziemy już modlitw – skarg (czyli lamentacji) tak częstych w Starym Testamencie. Odtąd w Chrystusie Zmartwychwstałym prośba Kościoła jest umacniana przez nadzieję, nawet jeśli ciągle jeszcze oczekujemy i codziennie powinniśmy się nawracać.
[KKK 2631] Prośba o przebaczenie jest pierwszym dążeniem modlitwy prośby (można przywołać tu znamienne słowa celnika: „Miej litość dla mnie, grzesznika”, Łk 18,13). Poprzedza ona właściwą, czystą modlitwę. Ufna pokora stawia nas w świetle komunii z Ojcem i Jego Synem Jezusem Chrystusem oraz w komunii z innymi: a zatem „o co prosić będziemy, otrzymamy od Niego” (1 J 3, 22). Prośba o przebaczenie poprzedza liturgię eucharystyczną, jak również modlitwę osobistą.
Saaaamo życie… i w modlitwie, i w codzienności jednakowo ważne jest przebaczenie. Zatem uzupełnię – po modlitwie i po przebaczeniu także można poznać, jaka jest wieź między człowiekiem i Bogiem.

Hierarchia wartości

Poznając jakiegoś człowieka chcę dowiedzieć się, czy jest człowiekiem DOBRYM.
Staram się wychwycić, jaką posiada hierarchię wartości. Co jest dla niego ważne, a co nieistotne. Co bierze pod uwagę podejmując decyzję? Jak traktuje ludzi? Co własciwie nim kieruje – rzeczywiste potrzeby czy zachcianki?
Myślę, że dobrą modlitwę, w której Boga o cos prosimy można poznać dokładnie po tym samym…
[KKK 2632] Prośba chrześcijańska skupia się na pragnieniu i poszukiwaniu Królestwa, które przychodzi, zgodnie z nauczaniem Jezusa.

Istnieje hierarchia próśb: najpierw Królestwo, następnie to, co jest konieczne, by je przyjąć i współdziałać w jego przyjściu. To współdziałanie z posłaniem Chrystusa i Ducha Świętego, które jest teraz posłaniem Kościoła, jest przedmiotem modlitwy wspólnoty apostolskiej.

KKK 2633 Uczestnicząc w taki sposób w zbawczej miłości Boga, rozumiemy, że każda potrzeba może stać się przedmiotem prośby. Chrystus, który przyjął na siebie wszystko, ażeby wszystko odkupić, jest uwielbiany przez prośby, jakie zanosimy do Ojca w Jego Imię. Na tej podstawie święci Jakub i Paweł zachęcają nas do modlitwy w każdej sytuacji.
Lubię poznawać ludzi mądrych. Chyba mam szczęście, ponieważ zdarza mi się to dość często. Lubię także mądrze się modlić i prosić Boga. Mądrze prosić… ale szczerze mówiąc, nie zawsze mi to wychodzi…

Modlitwa bez granic

Potrafimy zmobilizować się do pomocy, gdy ktoś znajduje się w trudnej sytuacji. W obliczu tragedii padają wszelkie mury, przestają liczyć się granice, podziały. W świat ruszają z pomocą ludzie, konwoje z towarami. Stać nas na wiele. Stać nas na poświęcenie. Okazuje się wtedy, że niesłychanie mocna jest solidarność z potrzebującymi.
Angażując się w tę pomoc, ofiarując coś od siebie, przekraczamy też swoje własne granice i uprzedzenia. Przekraczamy granice lenistwa, obojętności, wygodnictwa czy wrogości.
Bardzo podobnie działa też w życiu człowieka modlitwa wstawiennicza.
KKK 2634 Wstawiennictwo jest modlitwą prośby, która bardzo przybliża nas do modlitwy Jezusa. To On jest jedynym wstawiającym się u Ojca za wszystkich ludzi, a w szczególności za grzeszników. On jest Tym, który „zbawiać na wieki może całkowicie tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga, bo zawsze żyje, aby się wstawiać za nimi” (Hbr 7, 25). Sam Duch Święty „przyczynia się za nami w błaganiach… przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą” (Rz 8, 26-27).
KKK 2635 Wstawianie się za innymi, prośba o coś dla innych, jest – od czasu Abrahama – czymś właściwym dla serca pozostającego w harmonii z miłosierdziem Bożym. W czasie Kościoła wstawiennictwo chrześcijańskie uczestniczy we wstawiennictwie Chrystusa: jest wyrazem komunii świętych. We wstawiennictwie ten, kto się modli, „niech ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich” (Flp 2, 4), do tego stopnia, aby modlił się za tych, którzy wyrządzają mu zło.
KKK 2636 Pierwsze wspólnoty chrześcijańskie przeżywały bardzo głęboko tę formę dzielenia się. Paweł Apostoł pozwala im uczestniczyć w ten sposób w swoim posługiwaniu Ewangelii, ale też wstawia się za nimi. Wstawiennictwo chrześcijan nie zna granic: „za wszystkich ludzi, za królów i za wszystkich sprawujących władzę” (1 Tm 2, 1-2), za tych, którzy prześladują, za zbawienie tych, którzy odrzucają Ewangelię.
Żyjemy w czasach, kiedy burzymy mury, otwieramy granice… dlaczego nie robić tego także poprzez modlitwę?…

Dziękczynienie

Stare kościoły mają coś w sobie…
Kiedy wchodzę do starej światyni, klękam, aby oddać cześć Bogu i chwilę się modlę. Potem głęboko wciagam specyficzny zapach wnętrza, oglądam obrazy, ołtarze, figury, rzeźby. Wyszukuje też ukryte symbole, architektoniczne niespodzianki. Patrzę się, jak światło wpada do wnętrza i szukam kąta, aby zrobić ładne zdjęcie.
Lubię też zatrzymać się nad misternie wykonanym elementem wystroju. Czasem trzeba się schylić, czy uklęknąć, aby go dostrzec. Czasem trzeba zadrzeć wysoko głowę i wytężyc wzrok.
Ktoś pyta: po co tyle trudnu włożył człowiek, aby tak właśnie to wszystki wyglądało? Jaki ma to cel? Czy to całe piękno jest tylko po to, aby było piekne?
Całe piękno świątyni jest oczywiście na chwałę Pana Boga. I w podzięce za świat i za istnienie. Jest dziękczynieniem Bogu.
I w ten właśnie sposób ukazuje także, czym naprawdę jest Kościół. Ale już rozumiany nie jako świątynia z cegły czy drewna, lecz jako wspólnota ludzi. Jest dziękczynieniem Bogu.
KKK 2637 Dziękczynienie jest cechą charakterystyczną modlitwy Kościoła, który celebrując Eucharystię, ukazuje się i staje bardziej tym, czym jest. Istotnie, w dziele zbawienia Chrystus wyzwala stworzenie od grzechu i od śmierci, by je na nowo poświęcić i zwrócić Ojcu na Jego chwałę. Dziękczynienie członków Ciała [czyli nas właśnie] uczestniczy w dziękczynieniu ich Głowy [czyli Chrystusa].
KKK 2638 Podobnie jak w modlitwie prośby, każde wydarzenie, każda potrzeba może stać się przedmiotem dziękczynienia. Listy św. Pawła często zaczynają się i kończą dziękczynieniem i zawsze jest w nich obecny Jezus Chrystus. „W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was” (1 Tes 5, 18). „Trwajcie gorliwie na modlitwie czuwając na niej wśród dziękczynienia” (Kol 4, 2).
Stare Kościoły mają coś w sobie… nie tylko zapach, nie tylko piękno architektonicznych detali… są wypełnione ludzką modlitwą. Są wypełnione dziękczynieniem Bogu. Za co? Właściwie za wszystko…

Uwielbienie

Lubię patrzyć, jak zakochują się moi uczniowie i uczennice… mają wtedy dla siebie tyle czułości, zachwytu, ciepła… pytam się czasami dla przekory: „Co ty w nim widzisz takiego?” Albo: „Co ci się w niej tak bardzo podoba?” Mogą godzinami opowiadać o swoich ukochanych. A w sumie i tak kończy się na jednym: kocham go[kocham ją], bo poprostu jest!!!
A proszę sobie wyobrazić, że bardzo podobnie jest z modlitwą uwielbienia…
KKK 2639 Uwielbienie jest tą formą modlitwy, w której człowiek najbardziej bezpośrednio uznaje, iż Bóg jest Bogiem. Wysławia Go dla Niego samego, oddaje Mu chwałę nie ze względu na to, co On czyni, ale dlatego że ON JEST. […] Uwielbienie zespala inne formy modlitwy i zanosi je do Tego, który jest ich źródłem i celem: „Dla nas istnieje tylko jeden Bóg, Ojciec, od którego wszystko pochodzi i dla którego my istniejemy” (1 Kor 8, 6).
I jeszcze muszę coś dodaćw temacie zakochanych nastolatków… Opowiadała mi pewna mama, jak kiedyś brakowało synowi czasu na inne rzeczy, bo musiał koniecznie siedzieć godzinami przy komputerze, tak teraz sprzęt stoi i okrywa się kurzem, a chłopaka nie ma w domu… miłość uwalnia od egoizmu i od „dajcie mi swięty spokój…”
Modlitwa uwielbienia działa dokładnie w taki sam sposób!!!