Czas i przestrzeń
1. Czas
WSTĘP
Papież Benedykt XVI w Liście na rozpoczęcie Roku Kapłańskiego przywołuje słowa Świętego Proboszcza z Ars: Ksiądz nie jest kapłanem dla siebie, jest nim dla was…
AKTYWIZACJA
Praca w grupach lub praca indywidualna. Metoda – kalendarz proboszcza. Zadanie jest następujące: wyobraźmy sobie, że proboszcz na serio wziął sobie do serca słowa św. Jana Vianneya i powiedział do wiernych: jestem księdzem dla was, mój czas należy do was… wpiszcie mi do kalendarza wszystkie zajęcia, terminy, zadania, których ode mnie oczekujecie.
Grupy otrzymują przygotowane wcześniej kartki z typowego kalendarza. Można je powiększyć i przykleić na ścianie – dobra metoda do indywidualnych wpisów. Czas na wykonanie zadania i dyskusję.
PYTANIA DO DYSKUSJI
- Czy zapełnianie księżowskiego kalendarza to ciekawe zajęcie?
- Czy zostało księdzu chociaż kilka wolnych dni?
- Czy nasze propozycje to jedynie wymagania, czy zaproszenie do współpracy?
- Czego najwięcej oczekujemy od księdza?
- Czy są jakieś nowe i zaskakujące propozycje, czy stara sztampa?
- Jakimi owocami po zamknięciu kalendarza za rok będzie się cieszyła parafia? Jakimi sam ksiądz?
PUENTA
Proboszcz z Ars natychmiast rozpoczął ową pokorną i cierpliwą pracę harmonizowania swego życia szafarza ze świętością powierzonej mu posługi, decydując się na „zamieszkanie” nawet materialne w swym kościele parafialnym: „Zaledwie przybył wybrał kościół na swe mieszkanie…Wchodził do kościoła przed jutrzenką i nie wychodził aż do wieczornej modlitwy «Anioł Pański». Tam trzeba go było szukać, jeśli się go potrzebowało” – czytamy w jego pierwszej biografii.
Pobożna przesada nabożnego hagiografa nie powinna nakłaniać nas do przeoczenia faktu, że Święty Proboszcz potrafił także aktywnie „zamieszkiwać” na całym terytorium swojej parafii: systematycznie odwiedzał chorych i rodziny: organizował misje ludowe i święta patronalne; zbierał i rozporządzał pieniędzmi na swe dzieła charytatywne i misyjne; upiększał swój kościół i obdarzał go wyposażeniem sakralnym; zajmował się sierotami z założonego przez siebie instytutu „Providence” oraz ich wychowawczyniami; interesował się wykształceniem dzieci; tworzył konfraternie i wzywał świeckich do współpracy.
2. Przestrzeń
WSTĘP
Papież pisze dalej: Jego przykład skłania mnie do uwydatnienia przestrzeni współpracy, które należy coraz bardziej rozszerzać na wiernych świeckich. Prezbiterzy tworzą z nimi jeden lud kapłański i pośród nich się znajdują na mocy swego kapłaństwa służebnego „by prowadzili wszystkich do zjednoczenia w miłości, «miłością braterską nawzajem się miłując, w okazywaniu czci jedni drugich uprzedzając» (Rz 12,10)”.
AKTYWIZACJA
Praca na forum. Metoda – mapa parafii. Zadanie jest następujące: przygotowujemy wielką i jak najbardziej szczegółową mapę parafii – to jest przestrzeń naszej współpracy. Można się posłużyć Internetem, skopiować mapę turystyczną, czy plan parafii. Następnie zaznaczamy na niej miejsca i pomysły na współpracę między wiernymi i proboszczem. Wszystkie pomysły dozwolone. Nawet te najbardziej niesamowite i nieprawdopodobne.
Prezentacja mapy i czas na dyskusję.
PYTANIA DO DYSKUSJI
- Co już się stało, co jeszcze trzeba poprawić?
- Co nowego możemy wspólnie zrobić?
- Czy naszą mapę pomysłów mogliby jeszcze uzupełnić rodzice, dzieci, bezrobotni, inni parafianie?
- Na jakie realne wsparcie może liczyć ksiądz?
- W czym można go wyręczyć?
PUENTA
„W tym kontekście trzeba przypomnieć żarliwe wezwanie jakie II Sobór Watykański kieruje do prezbiterów, zachęcając ich, „by szczerze uznawali i popierali godność świeckich i właściwy im udział w posłannictwie Kościoła… oraz by chętnie słuchali świeckich, rozpatrując po bratersku ich pragnienia i uznając ich doświadczenie i kompetencję w różnych dziedzinach ludzkiego działania, by razem z nimi mogli rozpoznać znaki czasów”.