Miłosierdzie Kościoła

Pomoce dydaktyczne wykorzystane w katechezie: wyświetlacz, komputer, słoneczko, kartki, flamastry.
Nazwy stosowanych metod: wywiad, opowiadanie, słoneczko.

Cel ogólny
Nauczyć co to znaczy miłosierdzie (caritas) i być miłosiernym.

Cele szczegółowe: dydaktyczny: nauczyć uczniów o charytatywnej działalności Chrystusa i Kościoła; wychowawczy: zaangażować do wprowadzenia caritas w życie; operacyjne: uczeń wie, że kościół prowadzi działalność charytatywną, że istnieje Caritas i inne ośrodki, które wspierają ludzi będących w potrzebie; uczeń rozumie, że działalność ta wypływa z przykładu Chrystusa; uczeń potrafi wymienić instytucje charytatywne Kościoła i wyjaśnić ich misję.

Elementy wstępne katechezy:
Powitanie i modlitwa wstępna /wpisz zdania – komentarze w jakich zwrócisz się do uczniów wprowadzając ich do modlitwy.
Ukazując na krzyż, który wisi na ścianie, przypomnę o tym, że jesteśmy chrześcijanami – ludźmi, którzy gromadzą się wokół swego Pana. Przypomnę także, że nasze miejsce są pod krzyżem.
Później zaproszę do modlitwy.
Napisz komentarz z jakim się zwrócisz do uczniów dla wyrażenia myśli: „Stanąć w obecności Pana”:
Kiedy zbieramy się razem na modlitwę, jest wschód nas obecny Pan.

Wpisz intencję modlitwy:
– módlmy się za cierpiących z powodu głodu, choroby;
– módlmy się za nas, aby za przykładem Chrystusa okazywali miłosierdzie dla bliźnich;
Następuje modlitwa „Ojcze nasz”;

 Sprawdzenie obecności /opisz metodę oraz na co tu należy zwrócić uwagę/
– sprawdzenie obecności uczniów według kolejności wpisywanego z dziennika;
– należy zwrócić uwagę na prawidłowość wymówienia nazwisk;

Zainteresowanie /opisz w kolejności działania, użyj zdań w jakich zwrócisz się do uczniów, opisz to co wykorzystasz jako element zainteresowania/

Po omówieniu tematu katechezy, poproszę uczniów otworzyć podręczniki na s. 111 i przeczytać indywidualnie pierwszy akapit. Później, jako element zainteresowania na początku, będę stosować metodą słoneczka. Po indywidualnym zapoznaniem się z punktem 1 w podręczniku (s. 111), uczniowie szukają określeń wyjaśniających słowo „caritas” i zapisują je na małych kartkach, które przyklejają na tablicy wokół słowa. Określenia powtarzające się lub podobne tworzą jeden promień.

Podanie nowego materiału – nowe wiadomości /najpierw napisz dokładnie w punktach kolejne czynności, do odpowiednich punktów podaj obok metodę, wpisz miejsce wprowadzenia podręcznika ucznia, pomocy audiowizualnych oraz pytania/

Wprowadzenie: Na potrzebę czynienia miłosierdzia zwracał uwagę Pan Jezus zarówno słowami, jak i własnym przykładem czynów miłości wobec innych. Poprzez całe życie Chrystus nie tylko naucza o Bogu i Jego królestwie, lecz także pomaga potrzebującym (metoda opowiadania).

Jego działalność na świecie – to pomóc ludziom znajdującym się w potrzebie: głodnym daje chleb, chorym daje zdrowie, ubogich obrania, grzesznikom odpuszcza grzechy, stwarza atmosferę miłości. Jezus nie tylko daje, ale też potrzebuje miłosierdzia ze strony człowieka, dlatego, że Sam był opuszczony, poniżony, ukrzyżowany (metoda opowiadania i pokazywania slajdów №2-12 z interpretacja).

Jezus nie tylko działa, a także poucza nas poprzez Swoje nauczanie i przypowieści o miłosierdziu, które dokonuje Jego Ojciec. Jezus mówi: „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosiernym” (Lk. 6, 36). W przypowieściach objawił, że Bóg nieustannie szuka zagubionego człowieka, przebacza mu i pomaga powstać z upadku. (pokazuję slajd №14 na którym są obrazki z trzech przypowieści „O marnotrawnym synu”, „O miłosiernym Samarytaninie”, „O zagubionej owieczce”. Zadaję pytania dzieciom: co to za przypowieści i o czym oni mówią? Dzieci odpowiadają na te pytania).

Pokazuję slajd № 15 i przedstawiam zarys historii i podstawowe założenia Caritas poprzez opowiadanie:

Niesienie pomocy ubogim i potrzebującym jest jednym z najważniejszych zadań, które pozostawił Kościołowi Jezus Chrystus. Doskonale rozumieli to członkowie pierwotnej gminy chrześcijańskiej. „Ci wszyscy, co uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne. Sprzedawali majątki i dobra i rozdzielali je każdemu według potrzeby.” (Dz 2,44-45). Mimo prześladowań, w gminach tworzonych przez pierwszych chrześcijan, nigdy nie zaniedbywano działalności dobroczynnej. Czynienie miłosierdzia zgodnie z nakazem Chrystusa stało się istotnym wymiarem życia Kościoła. Na przestrzeni wieków powstawały w Kościele różne zespoły, które wspomagali braci w wierze i miłosierdziu. Przybierały one formę zakonów, bractw, czy stowarzyszeń dobroczynnych. Na przełomie XIX i XX wieku zrodziła się inicjatywa skoordynowania działalności charytatywnej inspirowanej przykazaniem miłości bliźniego. We Francji, Niemczech, Austrii i Stanach Zjednoczonych zaczęły powstawać krajowe centrale koordynujące kościelną działalność charytatywną. W roku 1924, w Amsterdamie, utworzono międzynarodową centralę katolickich organizacji dobroczynnych pod nazwą „Caritas Catholica„. Po wojnie, w roku 1951, przy Stolicy Apostolskiej powstaje organizacja kościelna Caritas Internationalis, która kontynuuje działalność charytatywną. Przeważnie we wszystkich zachodnich państwach rozwijają się struktury Caritas. W kościele Katolickim przy parafiach stwarzają się Parafialne zespoły Caritas.

Wolontariat – to bezpłatne, świadome i dobrowolne działanie na rzecz innych. Wolontariuszem może być każdy, wszędzie tam, gdzie pomoc jest potrzebna. Wolontariat Caritas tworzą Parafialne Zespoły Caritas, Szkolne Koła Caritas i grupy młodzieżowe, angażujące się w akcje związane z pomocą w czasie klęsk żywiołowych. (dzieci piszą do zeszytów określenie wolontariatu, który jest podany na slajdzie № 17; w następnych slajdach №18-29 przedstawiam charytatywną działalność wolontariatu).

 Napisz do każdego punktu komentarze lub wyjaśnienia. Użyj zdań w jakich zwrócisz się do uczniów. To dotyczy wykorzystania pomocy dydaktycznych oraz komentarzy do metod wykorzystanych przy realizacji każdego z punktów.

1. Ogólne opowiadanie o życiu i działalności Jezusa Chrystusa: nauczanie i uczynki miłosierdzia;
2. Przegląd działalności Chrystusa wśriód ludzi (pokazywania slaidów №2-12 i opowiadanie);
3. Pytania dla dzieci:

– Co widzimy na obrazkach?

– Może kto zna z jakich przypowieści oni pochodzą?

– na co wskazuje obrazek z pierwszej przypowieści?

– na co wskazuje obrazek z drugiej przypowieści?

– na co wskazuje obrazek z trzeciej przypowieści?

Opowiadam zarys historii caritas i główne założenia, w tym momencie dzieci słuchają. Później opowiadam o wolontariacie. Dzieci wpisują do zeszytów określenie wolontariatu, które jest na slajdzie. Następnie pokazuję na slajdach działalność wolontariatu na całym świecie.

Podsumowanie /opisz z podaniem kolejności postępowania. W komentarzu użyj zdań w jakich zwrócisz się do uczniów, podaj pytania do podsumowania/

 O czym dzisiaj rozmawiali?
Co to znaczy być miłosiernym? Czy to tylko pomóc materialna?
Kto podaje nam przykład miłosierdzia? Dla czego my powinni być miłosiernymi?
Podaj treść notatki do zeszytu:

Temat katechezy: Miłosierdzie Kościoła.

Wolontariat – to bezpłatne, świadome i dobrowolne działanie na rzecz innych. Wolontariuszem może być każdy, wszędzie tam, gdzie pomoc jest potrzebna. Wolontariat Caritas tworzą Parafialne Zespoły Caritas, Szkolne Koła Caritas i grupy młodzieżowe, angażujące się w akcje związane z pomocą w czasie klęsk żywiołowych.

Tematy prac domowych /podaj minimum 4 propozycje/
Odpowiedzieć na pytania:
Czy podejmuję Chrystusowe wezwanie do czynienia miłosierdzia i pomagam innym?
Czy umiem się dzielić z biedniejszymi?
Czy umiem przyjąć pomóc innych ludzi?

Zakończenie
Najpierw podaj kolejność czynności:
Uczniowie zamykają zeszyty;
Po wyciszeniu następuje modlitwa uwielbienia Trójcy;
Szczęść Boże;
Uczniowie wychodzą z klasy.
Napisz komentarz zakończenia katechezy: