Powrót Ezdrasza

WSTĘP

Kiedyś Jezus dawał moc swoim uczniom, aby czynili cuda. I do dzisiaj nic się właściwie nie zmieniło. Prośmy Pana o moc naszej modlitwy… I o miłosierdzie nad nami…

HOMILIA 1

1. Przy różnych okazjach podkreślamy fakt odzyskania naszej niepodległości po 123 latach niewoli.
2. Podobną sytuację mamy w Księdze Ezdrasza, która towarzyszy nam w tym tygodniu. Izraelici powracają z wygnania w Babilonie po ponad 100 letniej niewoli.
3. Nie bez problemów podejmują się trzech najważniejszych zadań: odbudowie świątyni, odbudowie miasta Jerozolimy i odbudowie wspólnoty ludu Bożego.
4. Jednym z liderów tych procesów jest kapłan Ezdrasz.
5. To jego modlitwie przysłuchujemy się w tym pierwszym czytaniu.
6. Ta modlitwa pokazuje nam coś, co i my możemy przeżyć w naszych czasach, w naszym życiu. Ezdrasz mówi: „Jesteśmy niewolnikami… ale w niewoli naszej nie opuścił nas Bóg nasz…”
7. Bóg był blisko swojego ludu. To wcale nie znaczy, że ludowi zawsze się dobrze powodziło… Ale nawet ponad 100 letnia niewola nie sprawiła, że to poczucie bliskości Boga zanikło.
8. My także stajemy się w codzienności niewolnikami różnych rzeczy. My także jesteśmy narażeni na pokusę utraty przekonania o tym, że Bóg o nas nie pamięta. Czasami nawet idziemy za tym uczuciem osamotnienia.
9. Poczucie Jego bliskości można rzeczywiście utracić. Na szczęście czym innym jest poczucie, a czym innym realna Boża pomoc i obecność…
10. Dzisiaj razem z Ezdraszem wychwalajmy Boga, który czuwa nad nami i wtedy, wtedy gdy w jakiś sposób naszą wolność tracimy, i wtedy, gdy jesteśmy wolni.

Poznań, Msza św. popołudniowa, środa 25 września 2013, Ezd 9,5-9; śpiew: Tb 13,2-5.9; Łk 9,1-6

HOMILIA 2

1. Zanim Ezdrasz wstanie i padnie na kolana przed Bogiem, będzie długo siedział przygnieciony złymi wiadomościami. Oto bowiem repatrianci z Babilonu byli żonaci z kobietami z obcych plemion, czego surowo zabraniało Prawo.

2. Ezdrasz boi się, że ten występek Reszty rozgniewa Boga i Bóg ukarze Resztę ponowną niewolą i nie będą w stanie odbudować świątyni jerozolimskiej.

3. Szczere wyznaje grzech Bogu, potem po naradzie z przełożonymi podejmą decyzję i oddalą żony z pogańskich plemion wraz z dziećmi.

4. Garstka ocalałych dostała „dach nad głową”, a właściwie – dosłownie KOŁEK OD NAMIOTU – schronienie, odpoczynek, symbol bezpieczeństwa.

5. Ps – wychwalajmy Go za nasze dachy nad głową i kołki pewnie trzymające namioty.

Radonie, 22 września 2021, Ezd 9,5-9; śpiew: Tb 13,2-5.9; Łk 9,1-6

HOMILIA 3

1. Izraelici wrócili z wygnania, odbudowali domy, odbudowali świątynię, złożyli ofiary, odnowili kult, przeżyli Paschę. Umocnili się jako lud.

2. Wtedy zaczął się płacz, i wstyd, i dramat. Stąd właśnie ta pokorna i dramatyczna modlitwa Ezdrasza.

3. Tak wiele lud otrzymał. A jednak jest pełen wstydu. Ponieważ od góry do dołu, przez cały przekrój społeczny, mężczyźni z Izraela wzięli za żony wiele pogańskich kobiet. A tego nie wolno było im robić, ponieważ był taki zakaz w Prawie Pańskim.

4. Modlitwa Ezdrasza i płacz całego ludu – płacz z żalu za winę – prowadzi do radykalnych decyzji. Schodzą się wezwani mężczyźni i muszą podjąć decyzję sami: albo odprawić żonę-pogankę i dzieci, albo odejść z nimi i wyłączyć się z ludu Izraela.

5. Nie ma innego wyjścia. Z żoną poganką wchodziły do domu obce bożki.

Radonie, 27 września 2023, Ezd 9,5-9; śpiew: Tb 13,2-5.9; Łk 9,1-6.