Święto świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza

WSTĘP

Ewangelie wymieniają św. Szymona i Judę Tadeusza w ścisłym gronie uczniów Pana Jezusa. Są oni chyba najmniej znani spośród nich. Św. Szymon miał przydomek Kananejczyk, dlatego niektórzy Ojcowie Kościoła przypuszczali, że pochodził on z Kany Galilejskiej i był panem młodym, na którego weselu Chrystus Pan uczynił pierwszy cud. Dzisiaj jednak nauka dopatruje się w słowie Kananejczyk raczej znaczenia „gorliwy”, gdyż tak je można tłumaczyć. Podkreślenie w gronie Apostołów, że Szymon był gorliwy, może oznaczać, że faktycznie wyróżniał się wśród nich prawością i surowością w zachowywaniu prawa mojżeszowego i zwyczajów narodu.

O życiu św. Judy nie wiemy prawie nic. Miał przydomek Tadeusz, czyli „Odważny”. Nie wiemy, dlaczego Ewangeliści tak go nazywają. Był bratem św. Jakuba Młodszego, Apostoła. Juda jest autorem jednego z listów Nowego Testamentu. Wynika z niego, że prawdopodobnie był człowiekiem wy-kształconym. List ten napisał przed rokiem 67, gdyż zapożycza od niego pewne fragmenty i słowa nawet św. Piotr. Po Zesłaniu Ducha Świętego Juda głosił Ewangelię w Palestynie, Syrii, Egipcie; niektóre z wędrówek misyjnych odbył razem ze św. Szymonem. Część tradycji podaje, że razem ponieśli śmierć męczeńską. Kult św. Judy Tadeusza jest szczególnie żywy od XVIII w. w Austrii i w Polsce. Bardzo popularne jest w tych krajach nabożeństwo do św. Judy jako patrona od spraw beznadziejnych.

 HOMILIA 1

1. W jednym z komentarzy do dzisiejszej Ewangelii przeczytałem o tym, że Pan Jezus zakłada pierwsze seminarium duchowne, gromadzi w nim pierwszych kapłanów Kościoła, biskupów….
2. I tak, i nie. Ładny to symbol i prawdziwy. Wybrani uczniowie rzeczywiście staną się pasterzami Kościoła.
3. Ale z drugiej strony żaden nie był ochrzczony, jak my, żaden nie był u spowiedzi, a przecież byli na pierwszej Eucharystii w Wieczerniku, przecież celebrowali Wieczerzę Pańską, przeżyli Zesłanie Ducha Świętego na Kościół. No i otrzymali na końcu życia chrzest krwi w męczeństwie, gdy życie oddali za Jezusa…
4. Bardziej ten wybór i wędrowanie przypomina przygotowanie do chrztu. To znaczy odkrycie, że zostałem wymodlony, wybrany przez Jezusa. To znaczy, że nie przypadkowo jestem Jego ucz-niem. To znaczy, że mnie ukochał pierwszy swoją bezgraniczną miłością, a moje życie jest tylko i wyłącznie jej odkrywaniem.
5. A skoro św. Juda Tadeusz jest patronem od spraw beznadziejnych, to mam wrażenie, że odkrycie w całym bogactwie piękna i godności chrześcijanina dzisiaj jest taką trochę sprawą beznadziejną, skoro my, uczniowie Jezusa, możemy twierdzić, że jesteśmy nimi tylko dlatego, że się tutaj przypadkowo urodziliśmy…
6. Ale trzeba mieć nadzieję. Prośmy o wstawiennictwo św. Szymona Apostoła. A jeszcze bardziej św. Judę Tadeusza. W końcu nie z takimi sprawami świetnie sobie poradził.

Poznań, Msza św. południowa, poniedziałek 28 października 2013, święto świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza, Ef 2,19-22; Ps 19; Łk 6,12-19

HOMILIA 2

1. W wyznaniu wiary wyznajemy wiarę w Kościół apostolski. Kościół Chrystusa jest apostolski w następującym sensie.

KKK 863 Cały Kościół jest apostolski, ponieważ pozostaje, przez następców św. Piotra i Apostołów, w komunii wiary i życia ze swoim początkiem. Cały Kościół jest apostolski, ponieważ jest „posłany” na cały świat. Wszyscy członkowie Kościoła, choć na różne sposoby, uczestniczą w tym posłaniu. „Powołanie chrześcijańskie jest również ze swojej natury powołaniem do apostolstwa”. „Apostolstwem” nazywa się „wszelką działalność Ciała Mistycznego”, która zmierza do rozszerzenia „Królestwa Chrystusa po całej ziemi” (Sobór Watykański II, dekret Apostolicam actuositatem, 2.).

KKK 864 „Chrystus posłany przez Ojca jest źródłem i początkiem całego apostolstwa w Kościele”, jest więc oczywiste, że skuteczność apostolstwa zarówno tych, którzy zostali wyświęceni, jak i świeckich, zależy od ich żywego zjednoczenia z Chrystusem (Por. J 15, 5; Sobór Watykański II, dekret Apostolicam actuositatem, 4). Stosownie do powołań, wymagań czasów i darów Ducha Świętego apostolstwo przyjmuje bardzo zróżnicowane formy. Zawsze jednak miłość, czerpana przede wszystkim z Eucharystii, „jest jakby duszą całego apostolstwa” (Sobór Watykański II, dekret Apostolicam actuositatem, 3).

2. Każdy z nas też jest posłany na swój sposób, aby być apostołem, posłanym, świadkiem Jezusa na co dzień. Korzystajmy z natchnień Chrystusa w prostych i trudnych sprawach.

3. A dzisiejszą modlitwę różańcową ofiarujmy za trudne, ludzkie sprawy.

Gidle, święto świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza, 28 października 2019, Ef 2,19-22; Ps 19; Łk 6,12-19

HOMILIA 3

1. Nauczanie, uzdrowienia, spory, mowa, uzdrowienie, wskrzeszenie… A dzisiaj jeszcze „liczny tłum uczniów” i „wielkie mnóstwo ludzi”.

2. Nawet niebiosa głoszą chwałę Boga, ich głos się rozchodzi po całej ziemi…

3. I pośrodku tego wszystkiego całonocna modlitwa Jezusa w ciszy i samotności na górze.

4. Apostołowie są jednak wybrańcami ciszy i nocnej modlitwy. Mimo, że pójdą w tłum.

Radonie, 28 października 2022, święto świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza, Ef 2,19-22; Ps 19; Łk 6,12-19

HOMILIA 4

1. Jesteśmy Kościołem – domem Boga zbudowanym na fundamencie Apostołów i proroków, gdzie głowicą węgła jest Jezus Chrystus. Kościół – budowla rośnie! Nie tylko dlatego, że przychodzą na świat kolejni ludzie, ale tez dlatego, że my stajemy się mieszkaniem Boga.

2. Obserwujemy domy wokół budowane, gdy powoli nabierają kształtów, a potem wypełniają się obecnością mieszkańców. Światło, ciepło, gwar… Jest tam wtedy także kierunek do wewnątrz – ja wypełniam się tą przestrzenią. Czuję się tam, jak w domu, a nie jak jeszcze na budowie.

3. Podobnie i w Kościele – wspólnocie. Ja jestem obecny przez wiarę, modlitwę, sakramenty. Ale i we mnie musi być przekonanie, że jestem domem Boga, Jego mieszkaniem, miejscem, gdzie Bóg dobrze się czuje.

4. To zadanie na całe życie. Na wsi jest zawsze coś do zrobienia…

Radonie, święto świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza, 28 października 2023, Ef 2,19-22; Ps 19; Łk 6,12-19