Wspomnienie św. Alberta Wielkiego

Święto do 2019 roku, obecnie tylko wspomnienie.

WSTĘP

Św. Albert żył w XIII wieku. Był dominikaninem, 1242-1248 nauczał w Paryżu, a jego ulubionym studentem był św. Tomasz z Akwinu. Studentom brat Albert wykładał nową naukę, mianowicie fizykę Arystotelesa w interpretacji uczonych żydowskich i arabskich. W 1248 roku objął kierownictwo nowo powstałego Studium Generalnego w Kolonii, dokąd w ślad za nim udał się św. Tomasz. W 1260 roku został biskupem Ratyzbony, ale uznając się za niegodnego tego zaszczytu, po dwóch latach zrezygnował. Następnie wiele nauczał. W godny podziwu sposób łączył mądrość świętych z ludzką nauką, zasłynął pismami i nauczaniem, ale jeszcze bardziej czystością obyczajów i pasterską miłością. Wyróżniał się nabożeństwem do Eucharystii i do Bogurodzicy. Pozostawił liczne dzieła teologiczne, filozoficzne i przyrodnicze, dzięki którym zyskał miano „Wielkiego” oraz „Doktora powszechnego”. Zmarł 15 listopada 1280 roku w Kolonii. Papież Pius II zaliczył go w 1459 roku do grona doktorów Kościoła, papież Pius XI kanonizował go 16 grudnia 1931 roku, a papież Pius XII ogłosił patronem nauk przyrodniczych.

 HOMILIA 1

1. Próba to normalna sprawa. Zanim dziecku nawet da się prawdziwy młotek, najpierw paraduje z plastikowym. Tak samo z piłą, łopatą czy taczką.
2. Oczywiście to są dzisiaj tutaj symbole naszych darów od Boga. Bóg daje nam swoje łaski, patrzy na ich korzystanie. Przypowieść sugeruje, że daje tyle, ile człowiek jest w stanie się odwdzięczyć.
3. Problem polega na tym, że ta przypowieść nie wyczerpuje Bożej logiki obdarowania. Dostajemy bowiem dużo więcej niż jesteśmy w stanie wykorzystać. Bóg odmierza całą garścią.
4. Jak w bajce o chłopcu i sprzedawcy. Chłopiec mógł wziąć sobie całą garść cukierków. Ale poprosił sprzedawcę, bo ten miał większą garść.
5. Dziękujemy Ci za całe garście Twoich darów. Za to, jak je nam odmierzasz. Za hojność nie ogarnioną. Za Twoją garść…

Msza św. popołudniowa, piątek 15 XI 2013, święto św. Alberta Wielkiego, bpa dra Kościoła

HOMILIA 2

1. Mowa dzisiaj o najbardziej zaufanych i mądrych sługach. Wybranych i najlepszych. Wykwalifikowanych.
2. To jest obraz, symbol podejścia przełożonych żydowskich do skarbu zbawienia ofiarowanego nam w Jezusie.
3. Dziękujemy za sługę – św. Alberta – procenty jego życia zostają na wieki!

Gidle, 15 listopada 2018, Ewangelia ze święta św. Alberta Wielkiego – Mt 25, 14-23

To jest jak z pewnym człowiekiem, który mając wyjechać, przywołał sługi i powierzył im swoje dobra. Temu dał pięć talentów, temu dwa, temu jeden: każdemu według jego możliwości. Potem wyjechał. Zaraz poszedł ten, który otrzymał pięć talentów, i zaczął nimi obracać, tak że zyskał drugie pięć. Tak samo ten z dwoma zyskał drugie dwa. A ten, co jeden otrzymał, poszedł, wykopał dół w ziemi i schował srebro swojego pana. Po długim czasie wrócił pan owych sług i rozliczał się z nimi. Podszedł ten, który otrzymał pięć talentów, przyniósł pięć talentów więcej i powiedział: „Panie, pięć talentów mi dałeś, oto zyskałem drugie pięć”. Rzekł mu pan jego: „Dobrze, sługo dobry i wierny! W małej rzeczy byłeś wierny, nad wieloma cię postawię. Wejdź do radości twojego pana”. Podszedł też ten z dwoma talentami i powiedział: „Panie, dwa talenty mi dałeś, oto drugie dwa talenty zyskałem”. Pan jego mu rzekł: „Dobrze, sługo dobry i wierny! W małej rzeczy byłeś wierny, nad wieloma cię postawię. Wejdź do radości twojego pana”. 

HOMILIA 3

1. Niedawno jakaś firma lub bank używała hasła reklamowego: CHCEMY TWOJEGO DOBRA. Zapewne twórcy tego hasła czerpali inspirację do jego utworzenia z dzisiejszej Ewangelii.

2. Słudzy chcieli dobra swojego pana. Realizowali je jednak na dwa sposoby: w jednym fundusze pana zarobiły kolejne dobra – zysk. Drugi sposób – w zasadzie strata…

3. Dlatego też to hasło brzmi dwuznacznie…

4. Nagroda pana dla obrotnych sług nie zależy od wielkości zysku, ale od zaangażowania sług. Obaj wejdą do radości pana.

5. Dla nas czeka dokładnie ta sama nagroda. Zależy od tego samego – naszego zaangażowania w dobra otrzymane od Boga.

Radonie, wspomnienie św. Alberta Wielkiego, 15 listopada 2021, Ewangelia z lekcjonarza OP: Mt 25,14-23

HOMILIA 4

1. Wiemy, że historia kołem się toczy. Jednak to, co historia przytoczyła 170 lat przed Chrystusem, budzi przerażenie. Dzisiejsze fragmenty, wybrane z 1 rozdziały 1 Księgi Machabejskiej, niemal perwersyjnie stopniują odstępstwa Izraela od przymierza z Bogiem jedynym.

2. Tym gorzej, że inicjatywy coraz bardziej Bogu przeciwne wychodzą od samych Izraelitów. Powtórzy się zatem schemat: grzech – gniew Boży – kara – wyzwolenie.

3. Wybawienia doznał niewidomy, który siedział przy drodze do Jerycha. Wybawienia przez wiarę. I naszą wiarę umocnij, Jezusie, synu Dawida, i ulituj się nad nami.

Radonie, 20 listopada 2023, 1 Mch 1,10-15.41-43; Ps 119; Łk 18,35-43