8 niedziela zwykła, rok A

Msza św. na Taczaka, VIII niedziela zw., 2 III 2014

 WSTĘP

Bóg o nas pamięta. Nie jesteśmy sami na tym świecie. Przypominają o tym najczęściej nie wielkie cuda, ale małe znaki, drobiazgi, jak lampka przy tabernakulum. Dziękujemy Ci, Boże, za to, że jesteśmy Twoimi dziećmi.

HOMILIA

1. Mama zawsze mówi na mnie „Synciu”, i gdy się na to buntuję, to wtedy fajnie oponuje, no bo dla mamy „synciu” zawsze jest „synciu” J
2. A dzisiejsze czytania mówią, że dla Pana Boga zawsze jesteśmy dziećmi i że zawsze nad nami czuwa… choćby najbliżsi zapomnieli, ON mnie nie opuszcza, czy dzieje się dobrze, czy gorzej.
3. Warto w sobie odnawiać prawdę o Bożej opatrz-ności. A może bardziej – o Bogu samym, który nas kocha, traktuje ma małe dzieci, mimo wieku i dorosłości. Warto odnawiać prawdę o nas samych – takich dojrzałych i dorosłych, duchowo i za-konnie, a jednak wciąż jak dzieci wobec Boga.
4. I tak powinno być – skoro uczymy innych, że Bóg jest kochającym Ojcem, to sami mamy da-wać świadectwo bycia jego dzieckiem.
5. Jak to zrobić? To dobry temat na medytację, na rozmowę duchową, dzielenie się wiarą…
6. Może się wtedy okazać, że to jedno słowo „syn-ciu” czy „córciu” ze strony Boga w naszą stronę, jest dużo więcej warte niż niejeden teologiczny traktat…