4 niedziela Wielkiego Postu, rok A
WSTĘP
Tematem dzisiejszej niedzieli jest światłość. Św. Paweł pisze do Efezjan – jesteśmy dziećmi światłości. Jezus przywraca wzrok ociemniałemu. Samuel przekonuje się, że nasze widzenie bywa kompletnie inne od tego, jak Bóg widzi człowieka. Wejrzyjmy w nasze serca i spotkajmy się ze wzrokiem kochającego Boga, który w nich właśnie patrzy na nas z miłością…
HOMILIA 1
- Wiele odpowiedzi na trudne pytania jest banalnie prostych. Dzisiaj mamy tego próbkę. Kiedy pytamy, jaki jest sens życia, po co właściwie żyjemy, po co użerać się z codziennością, problemami, chorobami, zmęczeniem, przegranymi Lecha, słyszymy proste sprawy – „aby się objawiły wielkie sprawy Boże”…
- To jest sens życia – Boże, chcę, abyś w moim życiu działał, był obecny ze swoją miłością, która jest twórcza. Chcę widzieć też moje życie w tym świetle, o którym dzisiaj mowa – Twoimi oczami.
- Jezus używa dzisiaj błota, aby uzdrowić oczy chorego – to jest bezpośrednie odwołanie do dzieła stworzenia, gdy sam Bóg z mułu lepi człowieka, brudzi sobie ręce, wkłada w to całe serce. Do tej pory Bóg działa, stwarza, czyni dobro, jesteśmy w Jego rękach… Kocha nas, mimo, że nadal jesteśmy „z błota, z ziemi wzięci” i nigdy aniołami się nie staniemy…
- Co jakiś czas tylko przejrzę. Co jakiś czas tylko spadnie skorupa z moich oczu i zobaczę Jego miłość i miłosierdzie. W tym jest wielka nadzieja.
- Bądź wola Twoja – zgadzam się na twoje światło.
Poznań, Msza św. o 10, 4 niedziela Wielkiego Postu, 30 III 2014, rok A, 1 Sm 16,1b.6–7.10–13a; Ps 23; Ef 5,8–14; J 9, 1-41
HOMILIA 2
1. Okres Wielkiego Postu ma podwójny charakter:
- pokutny: nabożeństwa, rekolekcje, spowiedź – to wszystko ma nam pomóc w refleksji nad życiem. zachęcić do przemiany; przywołujemy pobyt Jezusa na pustyni, kuszenie i odparcie pokus; pochylamy głowy, aby przyjąć znak posypania popiołem – ku nawróceniu i przemianie,
- chrzcielny: to czas przygotowania do chrztu osób dorosłych, a dla ochrzczonych – do uroczystego wyznania wiary i wyrzeczenia się zła w noc paschalną.
2. Pomagają nam w tym przygotowaniu czytania mszalne, specjalnie dobrane, które pokazują Chrystusa Zbawiciela. Jego to spotkamy we chrzcie św. – razem z Samarytanką – jako Źródło wody żywej. A dzisiaj staje przed nami Chrystus, który jest Światłością świata.
3. Dlatego w rozmowie z uczniami mówi: „Jak długo jestem na świecie, jestem światłością świata”. I swoje słowa potwierdza zaskakującym znakiem przywrócenia wzroku niewidomemu od urodzenia. Przy tej okazji wpędził w tarapaty jego samego oraz jego rodziców, o czym pisze św. Jan.
4. Tym, co nas łączy z uzdrowionym człowiekiem, jest pytanie, które usłyszał z ust Jezusa oraz jego wyznanie wiary. W noc paschalną kilka razy padnie pytanie: czy wierzysz? Tak, wierzę, Panie! Słowa te wypowiadamy trzymając w ręce zapaloną świecę, której płomienia użyczy nam Paschał – symbol Chrystusa zmartwychwstałego:
- człowiek niewidomy sam sobie nie przywrócił wzroku; świeca sama siebie nie rozpali; trzeba obecności Pana Jezusa oraz Jego świętego płomienia, który oznacza Jego obecność we wspólnocie Kościoła; świeca się wypala, moje życie też, niech zatem rozbłyskuje światłem!,
- Ty jesteś Źródłem wody żywej, która daje życie we chrzcie świętym. Ty jesteś Światłem, które rozświetla codzienność. Tak wierzę!
5. Ze względu na tę wiarę:
- niech w moim życiu objawią się sprawy Boże,
- pomóż mi przejrzeć w codziennym życiu,
- poślij mnie, abym był świadkiem Twojej mocy,
- abym Tobie oddał pokłon chwały.
Radonie, 4 niedziela Wielkiego Postu, rok A, 19 marca 2023, 1 Sm 16,1b.6–7.10–13a; Ps 23; Ef 5,8–14; J 9,1-41
Pomysł
Przygotować różne ilustracje, zdjęcia świętych, bardziej pobożne i całkiem zwyczajne. Rozmowa z dziećmi i rodzicami – która z tych osób na zdjęciach jest święta? Po czym to poznać? Dlaczego?
Odczytanie informacji o świętych. Bóg widzi wszystko inaczej, patrzy w serce, prośmy o dobre serca i świętość dla nas i naszych bliskich. Na zewnątrz różnimy się między sobą, ale serca w Bogu mamy takie same!