Śmierć Absaloma
HOMILIA 1
- Absalom nie żyje. W takiej chwili nic się nie liczy. Nie liczą się winy Absaloma, znieważenie króla…
- Król jest samotny. Jest po prostu ojcem, któremu zabito syna…
- Ale on dalej jest królem. Ma być królem! Ludzie walczyli dla niego. Nie będą się cieszyli ze zwycięstwa.
- Lepiej zapobiegać niż leczyć.
Gidle, 30 stycznia 2018, 2 Sm 18,9-19,3; Ps 86; Mk 5,21-43
HOMILIA 2
Są takie chwile, kiedy skomplikowane losy ludzkie, społeczne, rodzinne staja się proste i jasne, wreszcie zrozumiałe, gotowe do naprawienia. Wreszcie, choć zazwyczaj jest już za późno, by je rzeczywiście wyprostować i naprawić…
Taką chwilą jest czyjaś śmierć.
Gdy dzisiaj słyszymy o śmierci Absaloma, syna dawidowego, gdy słyszymy o rozpaczy Dawida powodu śmierci syna, to jesteśmy świadkami właśnie takiej sceny. Losy Dawida i jego relacje z dziećmi wreszcie stały się jasne i zrozumiałe.
Jest już jednak zbyt późno, by cokolwiek zrobić.
Dawid rozpacza, bo zdał sobie sprawę, że to ON przegrał tę bitwę… Nie zareagował, gdy Ammon, jeden z jego synów wykorzystał Tamar, siostrę Absaloma. Odtrącił Absaloma, gdy ten w zemście zabił Ammona – pierworodnego syna Dawida.
Teraz jest już za późno.
Pozostają tylko łzy żałoby – za trudnym synem. Pozostają tylko łzy żalu z powodu swojej własnej głupoty, że na czas nie zareagował… Taka bezradność po fakcie to ludzka rzecz. Mamy przysłowie: mądry Polak po szkodzie.
Módlmy się może dzisiaj o światło i odwagę, o szansę od Boga, aby takie chwile, w których skomplikowane losy ludzkie stają się jasne, nie przychodziły zbyt późno…
Poznań, 31 stycznia 2012, wspomnienie św. Jana Bosko, 2 Sm 18,9-19,3; Ps 86; Mk 5,21-43
HOMILIA 3
1. Na nic wołanie Dawida. Jego krzyk nie przywróci życia synowi. Cierpi. To znak tego, że nawet w najbardziej dysfunkcyjnej rodzinie jest miejsce na miłość.
2. Dawid przegrywa tego dnia jako ojciec, wychowawca swoich dzieci, ale również jako król.
3. Gdyby wcześniej inaczej zareagował… teraz niczego to jednak już nie zmieni.
4. Jedno jest pewne – lekceważenie Bożego prawa zawsze przynosi dramatyczne konsekwencje.
5. „Absalomie, Absalomie!” to symbol wołania Pana Boga za nami, grzesznikami, abyśmy wykorzystywali szansę na odwrócenie się od zła i jedność z Bogiem.
Radonie, 1 lutego 2022, 2 Sm 18,9-19,3; Ps 86; Mk 5,21-43
HOMILIA 4
1. Wiele lat po śmierci Pana Jezusa opowiadano o Jego cudach i nauczaniu różne opowieści. Chrześcijanie zapomnieli już, gdzie i kiedy miały miejsce.
2. Ale św. Marek spisując Ewangelię kilka nich osadził wokół Jeziora Galilejskiego. Dlatego właśnie uzdrowienie w synagodze w Kafarnaum, przeprawa przez jezioro, uwolnienie opętanego, powrót na żydowską stronę jeziora, a także dwa dzisiejsze wydarzenia.
3. Czyny Jezusa obserwują Jego uczniowie. Noszą w sercu pytanie: Kim On jest?
4. Dziś, w domu Jaira, widząc żywą dziewczynkę, dostają odpowiedź na swoje pytanie: to Bóg żywy, dawca życia, Pan ludzkich losów, który przyszedł do nas, ludzi, w Jezusie Chrystusie.
5. On jest dobry i łaskawy, pełen łaski dla wszystkich, którzy Go wzywają.
Radonie, 30 stycznia 2024, 2 Sm 18,9-19,3; Ps 86; Mk 5,21-43