Braterska wspólnota

1. Otwarte / zamknięte

WSTĘP

Niektóre zwierzęta w sytuacji zagrożenia instynktownie „zamykają się” w sobie. Ślimak chowa się do skorupki, jeż i pancernik się skulą, żółw – wiadomo, podobnie małże kub kraby muszelkowe schowają się w skorupkach lub swoich domkach (?), nawet pyton królewski, gdy poczuje się zagrożony lub jest w niebezpieczeństwie, to nie atakuje przeciwnika, lecz zwija się w kulkę i chowa głowę w splotach własnego ciała. Nawet pies ucieknie do swojej budy, a kot umknie w bezpieczne miejsce…

W pewnym sensie możemy powiedzieć, że i człowiek postępuje podobnie, gdy poczucie się zagrożony, spotka go zawód, jakaś wyjątkowo trudna chwila. Zamyka się w sobie.

AKTYWIZACJA

Praca w grupach. Metoda – kluczyk. Zadanie: poszukujemy sposobu („kluczyka”), dzięki któremu człowiek jest w stanie otworzyć się po tym, jak z jakiegoś powodu zamknął się na świat. Sposobu na siebie samego. Można mówić o swoich osobistych sposobach, ale nie jest to konieczne. Lista „kluczyków” – sposobów lub ich pęk (gdy jest więcej czasu na pracę w grupie). Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.

PYTANIA DO DYSKUSJI

1. Co daje ludziom takie zamknięcie?
2. A jeśli świat wydaje się być jednym, wielkim zagrożeniem?
3. Czy można chwilowe zamykanie się na sytuację zamienić w stały proces, gdy człowiek po prostu trwa zamknięty na świat i ludzi?
4. Co się dzieje z człowiekiem, który postanowił żyć w takim zamknięciu tylko dla siebie?
5. Jak dzielić się z innymi życiem i radością mimo błędów?

PUENTA

CV 166 – 167

166. Niekiedy cała energia, marzenia i entuzjazm młodości są osłabione przez pokusę zamknięcia się w naszych problemach, zranionych uczuciach, narzekaniach i wygodach. Nie pozwól, aby ci się to przydarzyło, bo staniesz się przedwcześnie wewnętrznie stary. Każdy wiek ma swoje piękno, a młodości nie może zabraknąć utopii wspólnotowej, zdolności wspólnego marzenia, wielkich perspektyw, na które spoglądamy razem.

167. Bóg kocha radość ludzi młodych i zachęca ich przede wszystkim do tej radości życia, jaką przeżywa się we wspólnocie braterskiej, do tej doskonalszej rozkoszy osób potrafiących dzielić się z innymi, bo „Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu” (Dz 20, 35) i „radosnego dawcę miłuje Bóg” (2 Kor 9, 7). Miłość braterska pomnaża naszą zdolność do radości, ponieważ sprawia, że jesteśmy zdolni cieszyć się z dobra innych: „Weselcie się z tymi, którzy się weselą” (Rz 12, 15). Niech spontaniczność i rozmach twej młodości przekształcają się coraz bardziej w spontaniczność miłości braterskiej, w świeżość, która sprawia, że zawsze reagujemy przebaczeniem, z wielkodusznością, pragnąc budować wspólnotę. Afrykańskie przysłowie mówi: „Jeśli chcesz chodzić szybko, idź sam. Jeśli chcesz zajść daleko, chodź z innymi”. Nie pozwólmy, by skradziono nam braterstwo.

2. Ludzie i wiara

WSTĘP

Skoro człowiek potrafi spowodować zagrożenie, poczucie niebezpieczeństwa dla drugiego, zranić, skrzywdzić także w przestrzeni wiary, to czy nie lepiej jest zachować dystans do ludzi, i wiarę przeżywać jako tylko osobiste zaangażowanie, tylko i wyłącznie indywidualną relację z Bogiem – bez innych i bez Kościoła?

AKTYWIZACJA

Praca na forum. Metoda – dyskusja. Zadanie: poszukujemy odpowiedzi na ww. pytanie.

PYTANIA DO DYSKUSJI

1. Wiara prywatna – wady i zalety?
2. Oddać życie za innych – czy to ma sens?
3. Bóg wydobywa nas z naszych ograniczeń – w jaki sposób?
4. Wspólnota Kościoła – szanse i zagrożenia?

PUENTA

DROGI BRATERSTWA

163. Twój rozwój duchowy wyraża się przede wszystkim przez wzrastanie w miłości braterskiej, wielkodusznej, miłosiernej. Święty Paweł wyraził to następującymi słowami: „Pan niech […] spotęguje miłość waszą nawzajem do siebie i do wszystkich” (1 Tes 3, 12). Obyś mógł żyć coraz bardziej w tej „ekstazie”, która polega na wyjściu z własnych ograniczeń, aby szukać dobra innych, aż po oddanie swego życia.

164. Jeśli spotkanie z Bogiem nazywa się „ekstazą”, to dlatego, że wydobywa nas z naszych ograniczeń i uwzniośla, urzeka miłością i pięknem Boga. Ale możemy też być wyrwani ze swego świata, by rozpoznać piękno ukryte w każdym człowieku, jego godność, jego wspaniałość jako obrazu Boga i dziecka Bożego. Duch Święty chce nas pobudzić do wyjścia z naszego świata, wzięcia w ramiona innych z miłością i starania się o ich dobro. Z tego względu zawsze lepiej przeżywać wiarę razem i wyrażać naszą miłość w życiu wspólnotowym, dzieląc z innymi młodymi nasze uczucia, czas, wiarę i nasze niepokoje. Kościół oferuje wiele różnych przestrzeni, by przeżywać wiarę we wspólnocie, ponieważ razem wszystko jest łatwiejsze.

165. Doznane rany mogą cię przywieść do pokusy izolacji, zamknięcia się w sobie, nagromadzenia urazów, ale nigdy nie rezygnuj ze słuchania Bożego wezwania do przebaczenia. Jak słusznie uczyli biskupi Rwandy: „Pojednanie z drugim wymaga najpierw odkrycia w nim wspaniałości obrazu Boga. […] W tej perspektywie zasadnicze znaczenie ma odróżnienie grzesznika od jego grzechu i jego przewinienia, aby osiągnąć prawdziwe pojednanie. Oznacza to, że nienawidzisz zła, które wyrządza ci drugi, ale nadal go kochasz, ponieważ uznajesz jego słabość i widzisz w nim obraz Boga”89.