Imię Boga

W literaturze światowej i przekazach ustnych występuje mnóstwo bogów o różnych imionach. Jest ich kilkaset milionów. Na szczególną uwagę zasługują bogowie świata semickiego (znamienne jest, że wyrażenie „sem, szem” oznacza „imię”, zatem świat semicki jest szczególnym obszarem, światem imienia).

Tylko dwóch bogów jest istotnych według mojej analizy, ze względu na wpływ jaki wywarli na historię ludzkości. Są to IHWH i Allah. Czy zostali wymyśleni przez uczonych i kapłanów jak miliony innych jest osobnym tematem. Faktem jest, że ich zaistnienie przyniosło ogromne zmiany w rozwoju społeczeństw i całej cywilizacji.

Staroarabskie „Allah” oznacza „ten Bóg, ten Bogiem”. Występuje tu wskazanie na jakiś byt nazwany bogiem, jednak bóg muzułmanów występuje jako bezimienny.

Z czasem uczeni Arabowie wypracowali doktrynę i nadali swojemu bogu 99 „pięknych imion”, lecz są to atrybuty i cechy go opisujące. Uważano bowiem, że podanie imienia odsłania wnętrze i ujawnia istotę tego, który je posiada. Postanowiłem iść tym tropem.

Skoro Allah okazał się „bezimmienny”, a jego setne-tajemne imię pozostaje nieznane, to postanowiłem przyjrzeć się bogu Żydów i chrześcijan.

Imię boga Adama, Enocha i Abrahama pozostawało w ukryciu przez wiele stuleci. Dopiero książę Egiptu Mojżesz, przysposobiony na syna przez córkę faraona, wyjawił je 12 plemionom Izraela.

Bóg Abrahama i Jakuba nazwał samego siebie JESTEM (hebrajskie EHJEH), JESTEM KTÓRY JESTEM (ehjeh aszer ehjeh). Z czasem Izraelici zaczęli zwracać się do niego JEST przez szacunek i aby nie nadużywać jego imienia.

Powstałe potem księgi Tanachu (biblia Żydów) w miejscach gdzie występuje bóg Izraela mają zapis IHWH (JEST). Czytając te miejsca lektorzy mówili Adonaj (mój Pan). Tylko Arcykapłan w świątyni jerozolimskiej wymawiał raz do roku to imię wchodząc do pomieszczenia zwanego święte świętych (debir) gdzie stała arka przymierza.

Na wskutek tego prawidłowa wymowa IHWH uległa z czasem zapomnieniu. Po 70r. ne na wskutek zburzenia świątyni i wypędzeniu Żydów z Palestyny po powstaniu bar-Kochby nie było nawet miejsca gdzie możnaby to imię wymawiać. vUczeni kabaliści i twórcy Talmudu zainspirowali na tyle swoich następców, że powstała Sefer Jetzirach (księga stworzenia), szczegółowy system numerologiczno-kabalistyczny z elementami astrologii oraz Tarot, będący symbolicznym wizerunkiem całej wiedzy żydowskich mistyków, alchemików, astrologów i uczonych w pismach świętych.

Wszystkie systemy ewoluowały wokół Tetragramu (IHWH) i w oparciu o niego były zbudowane. Zastanawiające jak powstały skoro nikt nie wiedział jak prawidłowo się to imię wymawia. A to dlatego, że język hebrajski posiada tylko spółgłoski. Jest ich 22.

Ucząc się słów trzeba zapamiętywać jakie samogłoski należy wstawiać pomiędzy spółgłoski i kiedy należy czytać spółgłoskę jako samogłoskę. Nawet współczesne synody rabinów podają różne możliwości odczytu: Jahwe, Jahweh, Jahuła, Jahueh, Jehowa, Jehowah – to niektóre z możliwości.

Ułożyłem matematyczny ułamek: w liczniku EHJEH (bóg mówi osobie), w mianowniku IHWH (ludzie mówią o bogu). Zapis po hebrajsku takiego ułamka-stosunku dwóch światów jest bardzo ciekawy ze względu na przenikania pomiędzy literami-liczbami-symbolami.

Spróbowałem odczytać zatem mianownik. Do metody użyłem świętego dla chrześcijan imienia Jezusa Chrystusa, pomijając dyskusje i rozterki naukowców czy taka postać w ogóle istniała. Chodziło o metodę poznawania „Ojca przez Syna”, czyli IHWH przez Jezusa.

Żydzi rzecz jasna tego nie czynili, bo według ich doktryny Jezus był fałszywym mesjaszem więc nic dziwnego, że na przestrzeni wieków potworzyli różne systemy chcąc poznać swojego boga i jego imię. Zanim przejdę do IHWH wyjaśnię imię Jezus.

JEHOSZUA

Hebrajskie imię Jehoszua oznacza IHWH zbawia, IHWH zbawieniem. Składa się z pięciu spółgłosek: J (jod), H (he), W (waw czytane jako O), SZ (szin) oraz ajin czytanego jako A. Skąd wiadomo jak odczytywać te pięć spółgłosek i jakie samogłoski wstawiać? Umożliwia to masora, system kropek wstawianych dokoła liter informujących jak prawidłowo należy je odczytywać.

Jednak masoreci rozpoczęli swoją działalność w I-II w. ne. Okropkowanie IHWSZA-Jehoszua wydaje się poprawne, a to z tego względu, że imię to było w powszechnym użyciu przez stulecia w Izraelu na długo przed i po działalności masoretów.

Nikkudot-okropkowanie oddaje poprawnie jak powinno się czytać 5 spółgłosek składających się na Jehoszuę. IHWH też zostało okropkowane. Czy jednak prawidłowo? Podawane są możliwości podstawiania między IHWH samogłosek A i E (krótkie) między spółgłoski lub E (krótkie), O i A, a także odczytywania spółgłoski waw jako O.

Spowodowane to jest nieznajomością prawidłowego odczytania IHWH. Starożytni uważali, że spółgłoski są fizykalnym przejawem słowa, a niezapisywane samogłoski są duchowym elementem każdego wyrażenia. Informacja ta jest o tyle istotna, gdyż wyjaśnia dlaczego ważne jest wiedzieć jakie samogłoski należy wstawiać pomiędzy spółgłoski, a po drugie pokazuje, że Biblia żydowska posiada ukryty ezoteryczny sens pomiędzy swoim fizycznym przejawem jakimi są 22 spółgłoski.

W przypadku IHWH okropkowanie wydaje się czczym życzeniem, przecież przez kilka wieków tylko kapłani, a potem tylko arcykapłan wiedział jak wymawiać imię boga Izraela . I czy uczeni masoreci ujawnialiby szerokiemu ogółowi tajemnice tak skrzętnie skrywane przez stulecia? Twierdzę, że nie.

Okropkowanie IHWH jest według mnie w tym przypadku celowym działaniem, aby ukryć przed profanami prawdę lub próbą odczytania przez uczonych IHWH. Obydwie powyższe wersje odczytywania Tetragramu mają być prawdziwe, a wynikają z analizy filozofii i myśli religijnej Żydów w następnych wiekach aż po czasy współczesne.

W imieniu Jehoszua występują cztery samogłoski: E, O, U, A. Dwie z nich są zapisane jako spółgłoski waw-O i ajin-A. E i U (niezapisywane) wynikają z masory i tradycji wymowy tego imienia. Dlaczego aż tak drobiazgowo się w to zagłębiam stanie się jasne za chwilę.

Wracając do ewangelicznej metody poznawania „Ojca przez Syna” podstawiłem samogłoski imienia Syna do spółgłosek imienia Ojca.

W pierwszym przypadku podstawiłem pomiędzy IHWH wszystkie cztery samogłoski, w drugim tylko niezapisywane E i U. Jak prawidłowo się odczytuje IHWH nie napiszę wprost, aby zgodnie z drugim przykazaniem Dekalogu nie było ono nadużywane do czczych rzeczy. Moim zadaniem było naszkicować metodę poznania i zainspirować do osobistego poznawania IHWH przez jego wyznawców.

Imię Jezus w formie Jehoszua było używane w okresie kiedy Mojżesz ujawnił imię Boga Izraela stąd do analizy użyłem tej formy. Późniejszy zapis imienia Jezus to JESZUA składający się z czterech spółgłosek jest uproszczeniem formy pierwotnej i stąd w swoich rozważaniach pominąłem je.

Andrzej Wiatr, Szczecin Wielkanoc 2003