22 niedziela zwykła, rok C

HOMILIA 1

1. Bardzo lubię Ewangelię wg św. Łukasza, ponieważ jest tam sporo napisane o jedzeniu. O ucztowaniu. Aż 9 scen nauczania Jezusa rozgrywa się w trakcie uczty! nie ma MENU, ale za to słowa Jezusa „smakują” niepowtarzalnie.

2. Dziś akcent pada na 2 ważne dla starożytnych sprawy: miejsce przy stole oraz na zaproszonych gości.

3. Zaproszeni goście:

• na ucztę zapraszano gości mniej godnych od siebie, ale w zamian za to okazywano im szacunek,
• była to okazja do rywalizacji, o szacunek, pozycję między ludźmi,
• była to również okoliczność sprzyjająca ubijaniu interesów, korzystaniu z własnych informacji, zależności i powiązań.

4. Miejsce przy stole:

• wyznaczenie miejsca przy stole było obowiązkiem gospodarza, był to czasem kłopot – ranga każdego była zależna od porównania z innymi gośćmi,
• nie wiemy, dlaczego tutaj goście wybierają sobie miejsca, to jest nietypowe,
• ważne były kategorie honoru i wstydu; honoru – zajęcie wysokiego miejsca; wstydu – konieczność ustąpienia komuś miejsca.

5. Przebieg posiłku miał następujące etapy: 3 – daniowy posiłek, a następnie picie wina i rozmowa, rozrywka.

6. Jezus:

• zauważa wybieranie sobie miejsc,
• wykorzystuje ten fakt,
• mówi coś, co w uszach słuchaczy mocno „zgrzyta”.

7. Zgrzyt polega na dwóch rzeczach:

• dla gości: przypomnienie o tym, aby się nie wywyższali, pozwolili się uhonorować,
• dla gospodarza: zrób coś po prostu bezinteresownie, wtedy będziesz szczęśliwy.

8. Puenta:

• ewangeliczna scena to nie podręcznik savoire vivre’u, czy zachowania się przy stole,
• to pytanie o wiarę w najświętszą prawdę naszej wiary: w zmartwychwstanie Jezusa i nasze przyszłe zmartwychwstanie, na ile ta prawda wiary wpływa na Twoje życie i je kształtuje.

9. „Odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu umarłych”.

Gidle, 28 sierpnia 2016, rok C, Syr 3,17-18.20.28-29; Ps 68; Hbr 12,18-19.22-24a; Łk 14,1.7-14

HOMILIA 2

1. To my jesteśmy tymi ubogimi, ułomnymi, chromymi i niewidomymi. To nas Bóg zaprosił na ucztę przy swoim stole, którym jest życie.

2. Jak możemy się Bogu za to odpłacić? Nie ma takiej możliwości. Wszystko na tym świecie jest Jego. On daje nam siebie i cały ten świat – po prostu.

3. Możemy się co najwyżej uczyć od Boga, aby Jego darami dzielić się z innymi ludźmi – nie dla satysfakcji, ale z wdzięczności Bogu samemu.

4. Tak odnajdziemy drogę, która zaprowadzi nas do spotkania z Bogiem na uczcie niebieskiej.

Gidle, 22 niedziela zwykła, rok C, 1 września 2019, Syr 3,17-18.20.28-29; Ps 68; Hbr 12,18-19.22-24a; Łk 14,1.7-14

HOMILIA 3

1. Dzisiaj ruszamy w góry! Fragment z Listu do Hebrajczyków zaprasza nas na wyprawę w wyobraźni i w duszy w kierunku dwóch szczytów.

2. Pierwszy płonie ogniem, okryty jest mgłą i chmurą, a której biją pioruny, a burza i ciemność panuje wokół. I jeszcze na dodatek słychać straszny głos trąb i słów przerażających.

3. To jest góra SYNAJ. Tu zstępował Bóg, aby zawrzeć Przymierze z narodem Izraelitów. Tu przez Mojżesza dał im Prawo, przykazania. Zawarł z nimi umowę na wieki, ważną i trwałą, mimo niewierności ludu.

4. Druga góra to SYJON. 3000 lat temu znajdowała się na niej twierdza Jebusytów. Zdobył ją Dawid. Twierdzę rozbudował, teraz to wzgórze w granicach Jerozolimy. Dawid został królem, powiększył miasto, zbudował pałac królewski i świątynię. Z czasem SYJON stał się określeniem miejsca, gdzie znajdowała się świątynia, a potem całej Jerozolimy jako świętego miasta.

5. Do podnóża pierwszej wspomnianej góry SYNAJ można było się tylko przybliżyć. Kto by przekroczył granicę wyznaczoną – musiał zginąć.

6. Na SYJON z kolei trzeba wejść! Trzeba tam rozgościć się, być jak u siebie. Jest on bowiem:

• miastem Boga żywego,
• pełnym aniołów,
• Kościołem pierworodnych,
• obecnością Boga – Sędziego,
• pełnych duchów ludzi sprawiedliwych,
• miejscem spotkania z naszym Panem Jezusem Chrystusem – Pośrednikiem NT.

7. Wyraźny kontrast w opisie tych dwóch górskich szczytów, ich kontrastowe zestawienie nie ma na celu pokazanie odmienności lub wrogości. Wręcz przeciwnie: to, co zaczęło się na SYNAJU, czyli Przymierze Boga Jahwe z ludem izraelskim, zostało doskonale wypełnione przez Jezusa Chrystusa – Pośrednika NT. Zatem: kontynuacja i wypełnienie.

8. Dzisiejsza wyprawa górska jest w swojej istocie wyprawą w głąb swojej duszy, w głąb siebie…

• SYNAJ to miejsce zstępowania Boga, Jego interwencji, dialogów z Mojżeszem, słuchania, prośby o przebaczenie, Przymierza…
• SYNAJ będzie zatem symbolem takich okoliczności, w których Bóg dał nam znać o swojej mocy, zainterweniował, okazał swoją chwałę; to także cierpliwość Boga na nasze potłuczone tablice Przymierza, złote cielce, przysięganie na kolejny raz…
• SYJON – druga góra – to zamieszkanie Boga w sercu; wypełnianie życia bliskością Boga; to Prawo wypisane w sercu, pragnieniu, a nie na kamieniu – to królowanie Jezusa w nas!

9. Wtedy otworzą nam się oczy i zobaczymy, że ci ubodzy, ułomni, chromi, niewidomi z dzisiejszej Ewangelii to MY za stołem w domu Boga.

Radonie, 22 niedziela zwykła, rok C, 28 sierpnia 2022, Syr 3,17-18.20.28-29; Ps 68; Hbr 12,18-19.22-24a; Łk 14,1.7-14