Nerki smutku i mądrości
Księga Mądrości jako świadectwo spotkania świata semickiego i greckiego
Autor Księgi Mądrości i czas jej powstania (1)
HOMILIA 1
1. Początek Księgi Mądrości przynosi nam listę rzeczy, które oddzielają nas od Bożej sprawiedliwości i mądrości: wystawianie Boga na próbę, brak wiary, przewrotne myśli, obłuda, nieprawość bluźnierstwa.
2. Przeciwieństwem tego jest zwyczajna prawość człowieka i Duch Boży wypełniający ziemię i człowieka.
3. Tylko skąd te nerki? Otóż Hebrajczycy wierzyli, że każdy narząd wewnętrzny odgrywał swoją rolę nie tylko jako część organizmu, ale także posiadał znaczenie duchowe. Nerki miały odpowiadać za odczuwanie smutku, bólu oraz za sposób myślenia: jedna za rady dobre, druga za rady złe.
4. Daj nam, Boże, wybierać to, co dobre i prawe. Słuchać natchnień Ducha i nie wystawiać Ciebie na próbę!
Radonie, 8 listopada 2021, Mdr 1,1-7; Ps 139; Łk 17,1-6
HOMILIA 2
Św. Beda Czcigodny, anglosaski kapłan z przełomu VII-VIII wieku pisze w komentarzu do dzisiejszego fragmentu Ewangelii tak:
Doskonałą wiarę porównuje do ziarnka gorczycy, bo jest ona pokorna z wyglądu, ale gorliwa wewnątrz. Przyglądającym się jej uważnie jawi się jako coś małego i zupełnie bez mocy, ale gdy zostanie starta uciskiem ukazuje, jaką doskonałość nosi wewnątrz. Również to należy zauważyć, że ziarno gorczycy bardzo pomaga w oczyszczeniu głowy. Jeśli bowiem starte i przepuszczone przez sito domieszasz do ciepłego, ciężkiego wina z miodem i w słońcu lub podczas kąpieli przepłuczesz tym gardło, oczyścisz głowę z wszelkiej szkodliwej substancji, nawet jeśli byłaby cięższa, i unikniesz niebezpieczeństwa wielkiego niedomagania. Tak samo wiara wypróbowana w tłuczku pokus, oczyszczona z wszelkiej powierzchowności lekkich myśli sitem rozeznania i osłodzona miodem doskonałej miłości, nie tylko wyławia teraz z serca, które jest głową naszego wewnętrznego człowieka, wszystkie męty wad, ale także zapobiega, żeby w przyszłości nie mogły się gromadzić.
Źródło tekstu: patres.pl
Radonie, 13 listopada 2023, Mdr 1,1-7; Ps 139; Łk 17,1-6