Błogosławiony jestem, będąc ubogi w duchu
Cele operacyjne:
Uczeń potrafi:
- wyjaśnić sens pierwszego błogosławieństwa,
- wskazać sposób postępowania zgodny z poznanym błogosławieństwem, podać kilka sposobów wypełniania go,
- zanalizować swój sposób życia i wymienić kilku świętych, którzy byli „ubodzy w duchu”.
Wstęp:
Współczesny człowiek bardzo często przejawia postawę konsumpcyjną wyrażającą się miedzy innymi w nadmiernym gromadzeniu dóbr materialnych. Wiąże się to z koncentracją na sobie i swoich sprawach oraz niewrażliwością na potrzeby drugiego człowieka. Media nieustannie pokazują, że w wielu częściach świata panuje nędza, wciąż problem głodu jest nierozwiązany, wielu naszych sióstr i braci umiera z głodu, gdy w tym samym czasie inni wyrzucają chleb do śmietnika.
Jedni gromadzą zapasy, innym brakuje na godziwe przeżycie dnia.
Bajka o dwóch osiołkach.
W odległej krainie, daleko, daleko stąd, dwa osiołki usłyszały pewnego razu opowieść starej sowy. Mówiła o tym, że jest takie miejsce, które można by nazwać krainą wszelkiego dostatku. „ Wiem to od mojej babci, a ona z kolei usłyszała to od swoich dziadków – z wielką pewnością twierdziła sowa. – Tam jest cudownie, że aż trudno sobie wyobrazić. Nikt tam nie pracuje ani się nie wysila, a jednak nie cierpi głodu. Jedzenia jest w bród, są też zielone łąki i cieniste lasy oraz kryształowo czyste wody do picia”. „Musimy się tam wybrać- postanowiły dwa osiołki. – Z pewnością odnajdziemy wiodącą tam drogę”.
Jeden z osiołków pomyślał sobie jednak: „Kto to wie, czy to wszystko prawda. Lepiej się zabezpieczę, tak na wszelki wypadek”. Zapakował więc na grzbiet dwa worki siana, worek z owsem, a do tego jeszcze zapas wody i wełniany koc.
Drugi z osiołków pomyślał: „Po co mam się obładowywać tymi wszystkimi rzeczami, których i tak przecież nie będę potrzebował?” Rozdał więc przed tą wyprawą całe swoje siano, owies, wodę, a nawet ciepły koc. Potem oba osiołki wyruszyły w drogę. Ten drugi mógł się poruszać o wiele szybciej, nic więc dziwnego, że szybciej stanął przed krainą dostatku. Brama jednak była wąska i ciasna. Osiołek mocował się z nią trochę, ale w końcu jakoś udało mu się przez nią przecisnąć.
Gdy kilka dni później przed bramą stanął jego towarzysz, nie miał pojęcia, w jaki sposób, wraz ze wszystkimi swoimi dobrami, mógłby pokonać tą nieprzewidzianą przeszkodę. Starał się być jak najwęższy, a mimo to pozostał z całym swym bagażem poza krainą obfitości (Anton Dinzinger „Ponieważ Bóg nas kocha”, s 215).
- O jakiej krainie jest mowa w opowiadaniu?
- Dlaczego jeden z osiołków nie dostał się do krainy obfitości?
Uroczyste czytanie Ewangelii Mk 10,23-27
Puenta:
Kto wiele posiada temu trudno wejść do królestwa Bożego. W tej Ewangelii Pan Jezus zachęca nas, abyśmy odrzucili bezsensowne ciężary. Bogactwo przysparza jedynie zmartwień i trosk.
Aktywizacja:
Podział na grupy i układanie rozsypanki.
BŁOGOSŁAWIENI / UBODZY / W DUCHU,/ ALBOWIEM / DO NICH / NALEŻY / KRÓLESTWO BOŻE./
Metoda niedokończonych zdań (na szarym papierze):
Ubogi w duchu to….
Relacja na forum klasy.
Puenta:
Ubodzy duchem stają się uprzywilejowanymi dziedzicami królestwa, które zapoczątkował Chrystus. Rezygnacja z posiadanych dóbr materialnych nie należy do istoty tego błogosławieństwa, lecz stanowi jego drugorzędną sprawę. Ubóstwo duchowe nie polega na dawaniu, lecz na przyjmowaniu daru. Prawdziwe ubóstwo duchowe polega na uznaniu przez człowieka Boga za najwyższą wartość i oddanie Mu się na wyłączną własność, do Jego dyspozycji. Być ubogim w duchu to przyjąć Boga i Jego dar przyjaźni. Kiedy człowiek doświadczy w sobie bezgranicznej miłości Bożej, staje się zdolny do rezygnacji z innych bogactw i zabezpieczeń. Ubóstwo wyraża się więc w synowskim zaufaniu Boga. Bóg jest prawdziwym bogactwem ludzkiego serca.
Aktywizacja:
Jak święci żyli tym błogosławieństwem, jak praktycznie wprowadzali je w życie? (Załącznik 1 )
Praca w grupach nad życiorysami świętych- relacja na forum.
Puenta:
„Więcej wart jest człowiek z racji tego, czym jest niż ze względu na to, co posiada” (Sob Vat. II KOK35). Miłość względem Boga pozwala człowiekowi uchronić się przed zniewoleniem wartościami materialnymi i pozwala zachować właściwy dystans i relacje do nich.
Opowiadanie: „Koszula szczęśliwego człowieka” (Zbiór przypowieści „Drogocenna perła”)
Pewien kalif leżał złożony śmiertelną chorobą na swoim aksamitnym posłaniu. Najlepsi lekarze czuwający przy jego łożu byli zgodni co do tego, że tylko jedna rzecz może uratować chorego: należy podłożyć pod jego głowę koszulę szczęśliwego człowieka.
Natychmiast do wszystkich miast, wsi i osad rozesłano posłańców, aby znaleźli szczęśliwego człowieka. Po długich poszukiwaniach, gdy już prawie stracono nadzieję na powodzenie, posłańcy znaleźli pastucha, który śmiał się i śpiewał doglądając swych owiec.
„Czy jesteś szczęśliwy?” – zapytali.
„Nie mogę sobie nawet wyobrazić kogoś bardziej szczęśliwego ode mnie” – odparł pastuch ze śmiechem.
„Więc daj nam swoją koszulę” – zażądali posłańcy.
„Ale ja nie mam koszuli” usłyszeli w odpowiedzi.
Wiadomość, że jedyny szczęśliwy człowiek jakiego udało się odnaleźć nie posiada nawet własnej koszuli, dała kalifowi wiele do myślenia. Przez trzy dni i trzy noce nikomu nie wolno było do niego wchodzić. Wreszcie czwartego dnia wyszedł ze swojej komnaty, rozdał ubogim swoje aksamitne poduszki i klejnoty i – jak głosi opowieść – od tego czasu znowu był zdrowy i szczęśliwy.
Posłuchajcie wiersza nawiązującego do tego błogosławieństwa
Szczęśliwi są ci, którym…
modna marka adidasów,
czy komputer „odlotowy”,
nowy model samochodu,
nie zawróci nigdy głowy.
Czy na pewno dobrze wiecie,
co jest najważniejsze w świecie?
Nie pieniądze, skarby złote,
chociaż na nie masz ochotę,
nie sukcesy nie kariera,
ale miłość, wiara szczera!
Każdy, jeśli to rozumie,
cieszyć się naprawdę umie
i królować będzie w Niebie.
Jest tam miejsce i dla ciebie!
(Beata Kołodziej, Święty Paweł 2001)
Aktywizacja:
Metoda artykułu prasowego(artykuł do gazety lub list – piszą 2 lub 3 grupy)
– Jak dzisiaj możemy realizować pierwsze błogosławieństwo w swoim życiu?
Metoda plakatu- 2 lub 3 grupy robią kolaż lub ilustrację do tego błogosławieństwa (załącznik 2). UWAGA!!! Ta metoda powtarzać się będzie przy każdym błogosławieństwie. Po opracowaniu wszystkich błogosławieństw można zrobić wystawę z prac plastycznych. Będzie to też pomocą przy katechezie powtórzeniowej.
Relacja wykonanych prac na forum klasy
Załącznik 1
Grupa I
Święta siostra Faustyna Kowalska żyła w latach 1905 –1938. Była trzecim dzieckiem z dziesięciorga rodzeństwa. Biedni, ale uczciwi rodzice Faustyny wpajali swoim dzieciom miłość do Boga, posłuszeństwo, pracowitość, dlatego całe życie świętej przepojone było tymi wartościami. W 20- tym roku życia wstąpiła do zakonu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, gdzie przeżyła 13 lat jako cicha, pracowita i pokorna zakonnica. Gorąca miłość do Boga i bliźniego zaprowadziła ją na szczyty świętości. Odznaczała się szczególnym nabożeństwem do Miłosierdzia Bożego i ufnością względem Boga. Niezgłębione Miłosierdzie Boże starała się przekazać każdej spotkanej osobie. Podczas objawień Pan Jezus Przekazał za jej pośrednictwem koronkę do Bożego Miłosierdzia. Przez tę koronkę można uprosić wiele łask dla siebie i świata całego. Pan Jezus kazał także siostrze Faustynie namalować obraz, znany jako obraz Jezusa Miłosiernego, pod którym widnieje napis „ Jezu, ufam tobie”. Dzieło głoszenia Miłosierdzia Bożego kontynuuje Zgromadzenie Sióstr Jezusa Miłosiernego, które powstało z polecenia danego siostrze Faustynie przez samego Jezusa.
- W jaki sposób siostra Faustyna służyła Chrystusowi i ludziom?
- Jak święta Faustyna realizowała w swoim życiu pierwsze błogosławieństwo?
Grupa II
Błogosławiona Matka Teresa z Kalkuty wstąpiła do zakonu jako 18-to letnia dziewczyna. Opuściła swój rodzinny dom w Jugosławii i wyjechała do Irlandii, a potem na misje do Indii. Początkowo pracowała w szkole dla zamożnych dziewcząt. Uczyła geografii. Przez kilka lat była przełożoną. W czasie pracy w Indiach zetknęła się z dzielnicą największej biedy. W ludziach biednych, brudnych, cierpiących i umierających dostrzegła samego Jezusa. Rozpoczęła więc pracę dla nich. Przebywała wśród nich, uczyła ich dzieci, opatrywała rany, pocieszała i dbała o godną śmierć dla umierających. Troszczyła się o wszystkich, którzy przez los zostali zepchnięci na margines życia. Matka Teresa żyła w całkowitym ubóstwie i poświęceniu dla innych. Jej przykład życia pociągnął wiele dziewcząt z różnych krajów. One też zapragnęły służyć najbiedniejszym. W ten sposób powstało nowe zgromadzenie Sióstr Misjonarek Miłości.
- W jaki sposób Błogosławiona Matka Teresa z Kalkuty służyła Chrystusowi i ludziom?
- Jak realizowała w swoim życiu Pierwsze błogosławieństwo?
Grupa III
Święty Franciszek z Asyżu żył w około 1181 – 1226 roku. Chciał być rycerzem, który walczyłby we wspaniałej zbroi z wrogami swego miasta i Ojczyzny. Bóg jednak sprawił, że porzucił te pragnienia, bogate stroje, rodzinę, przyjaciół i stał się rycerzem Jezusa. Zrezygnował z wielkiego bogactwa i zaszczytów. Obrał drogę całkowitej pokory, zawierzenia Bogu i ubóstwa. Jego sposób życia przyciągnął wielu zwolenników i idea ubóstwa rozszerzyło się po całym świecie. Powstawały pierwsze wspólnoty franciszkańskie. Do dnia dzisiejszego realizują one posłannictwo świętego Franciszka. Święty ten będąc sam ubogi troszczył się o biednych, chorych, opuszczonych. Swoim życiem głosił nie tylko ubóstwo ducha, ale także wielką miłość Boga do człowieka i każdego stworzenia.
- W jaki sposób św. Franciszek służył Chrystusowi i ludziom?
- Jak św. Franciszek realizował w swoim życiu pierwsze błogosławieństwo?
Grupa III
Święty Maksymilian Maria Kolbe żył w latach 1894 –1941. Mając 16 lat wstąpił do zakonu ojców Franciszkanów we Lwowie. Ukończył studia filozoficzne w Rzymie i uzyskał tytuł doktora. W 1918 r. otrzymał święcenia kapłańskie, a w rok później uzyskał doktorat z teologii. Następnie objął stanowisko profesora w seminarium ojców franciszkanów w Krakowie. W 1922 r. wydał pierwszy numer czasopisma „Rycerz Niepokalanej”, którego celem było ukazywanie roli Matki Bożej w życiu człowieka. W 1927 r. zainicjował budowę Niepokalanowa pod Warszawą. W 1930 r. podjął podróż misyjną na Daleki Wschód – przyjechał do Nagasaki i rozpoczął budowę klasztoru. W Japonii także prowadził wydawnictwo „Rycerza”.
W roku 1941 zostaje przez Niemców osadzony w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Tu przyjmuje na siebie dobrowolną śmierć głodową ratując w ten sposób życie współwięźnia Franciszka Gajowniczka. Umiera 14 sierpnia 1941 r. po wstrzyknięciu śmiercionośnego zastrzyku. W 1971 r. papież Paweł VI ogłasza o. Maksymiliana błogosławionym, a w 1982 r. Jan Paweł II ogłasza go świętym.
W jaki sposób św. Franciszek służył Chrystusowi i ludziom?
- Jak św. Franciszek realizował w swoim życiu pierwsze błogosławieństwo?