Boże Narodzenie

1. Czyje narodziny?

WSTĘP

Za niedługo czekają nas święta Bożego Narodzenia. Czyje to jednak są narodziny? Mówimy o Bogu… a skąd wiemy, że to właśnie Narodziny Bożego Syna?

AKTYWIZACJA

Praca w grupach z tekstem Ewangelii o narodzinach Jezusa Chrystusa. Zadanie jest następujące: odpowiadamy na pytanie: skąd wiemy, że fragment ten opowiada o narodzeniu Syna Bożego?

Łk 2, 1-20: (1) W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. (2) Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. (3) Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. (4) Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, (5) żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. (6) Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. (7) Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. (8) W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. (9) Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. (10) Lecz anioł rzekł do nich: Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: (11) dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. (12) A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie. (13) I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: (14) Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania. (15) Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie: Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił. (16) Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. (17) Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. (18) A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. (19) Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. (20) A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane.

            Prezentacja na forum.

PUENTA

Znaki narodzenia Syna Bożego:

• Zwiastowanie Maryi i Jej zgoda,
• Zwiastowanie Józefowi i jego odpowiedzialność,
• Obecność Aniołów – wysłanników Boga,
• Pochodzenie Józefa z rodu Dawida, usynowienie Jezusa,
• Uniżenie się Boga do stanu człowieka, aby człowieka zaprosić do chwały Bożej,
• SPEŁNIENIE PROROCTW,
• Niezwykła noc narodzenia,
• Jasność, światło rozświecające ciemność,
• Radość,
• Niebezpieczeństwo i okrucieństwo Heroda,
• Pokłon Trzech Króli z darami,
• Spełnienie proroctwa o wezwaniu Syna z Egiptu.

2. Nasze świętowanie

WSTĘP

Skoro to my obchodzimy święta, to warto zapytać się, co z nich możemy zaczerpnąć duchowego. Pewnie wrażeń, wzruszeń będzie sporo, ale nie tylko na tym polega świętowanie Bożych tajemnic. Dla Boga ważniejsze od uczuć ludzkich jest jeszcze coś…

AKTYWIZACJA

Praca indywidualna. Poczucie bezpieczeństwa. Małe karteczki. Zadanie jest następujące: wypisujemy na karteczkach odpowiedź na pytanie: co dadzą święta mojej wierze? Jak na nią wpłyną?

PUENTA

Nasza komunia z misteriami Jezusa

KKK 519 Całe bogactwo Chrystusa „jest przeznaczone dla każdego człowieka, ono jest dobrem każdego człowieka”.

Chrystus nie żył dla siebie, ale dla nas, od chwili Wcielenia „dla nas ludzi i dla naszego zbawienia” aż do swojej śmierci „za nasze grzechy” (1 Kor 15, 3) i Zmartwychwstania „dla naszego usprawiedliwienia” (Rz 4, 25).

Także teraz jeszcze jest On naszym „Rzecznikiem wobec Ojca” (1 J 2, 1), „bo zawsze żyje, aby się wstawiać” za nami (Hbr 7, 25). Ze wszystkim, co przeżył i wycierpiał za nas raz na zawsze, jest ciągle obecny „przed obliczem Boga”, „aby teraz wstawiać się za nami” (Hbr 9, 24).

KKK 520 Jezus w całym swoim życiu ukazuje się jako nasz wzór185: jest „człowiekiem doskonałym”186, który zaprasza nas, abyśmy się stali Jego uczniami i szli za Nim.

Przez swoje uniżenie dał nam wzór do naśladowania187, przez swoją modlitwę pociąga do modlitwy188, przez swoje ubóstwo wzywa do dobrowolnego przyjęcia ogołocenia i prześladowań189.

KKK 521 Wszystko, co Chrystus przeżył, czynił po to, abyśmy mogli przeżywać to w Nim i aby On przeżywał to w nas.

„Przez Wcielenie swoje Syn Boży zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem”190. Jesteśmy powołani do tego, by stawać się coraz bardziej jedno z Nim. Jako członkom swego Ciała daje On nam udział w tym, co przeżył w ludzkim ciele dla nas i jako nasz wzór:

Powinniśmy przedłużać i dopełniać w sobie zbawcze dzieło Chrystusa; powinniśmy prosić Go często, aby doprowadził je do ostatecznego wypełnienia w nas i w całym Kościele… Tymczasem Syn Boży pragnie przekazać nam, jakby rozwijać i przedłużać swe misteria w nas i w całym swoim Kościele przy pomocy łask, których chce nam udzielić, oraz skutków, których dzięki tym misteriom pragnie w nas dokonać. W takim znaczeniu Chrystus pragnie dopełnić w nas swoje misteria.