Człowiek na starość łagodnieje?

HOMILIA 1

1. Na starość człowiek łagodnieje. Wczoraj wspominaliśmy o Ojcu Isnardzie OP, którego pamiętam jako dobrotliwego staruszka; z teczką odwiedzał chorych i samotnych seniorów.

2. Modlimy się o beatyfikację Ojca Joachima Badeniego OP, a wielu jest temu przeciwnych, pamiętając jego postępowanie z dawnych lat.

3. Św. Paweł w Liście do Filemona pokazuje swoją łagodność, delikatność wieku dojrzałego. Takt. Gdzie jest zatem ten Szaweł – oprawca chrześcijan? Gdzie ten, co potrafił zgromić św. Piotra?

4. Nawet „Wędrowny Dziad” (grał go śp. Franciszek Pieczka) w „Konopielce” mówił, że „Pambuk coraz starejszy, coraz częściej odpoczywa, a diabeł nachalnieje z roku na rok”. ALE…

5. Na starość człowiek łagodnieje, bo słabnącymi oczami wreszcie może dostrzec ślady królestwa niebieskiego w życiu.

6. Chcielibyśmy ujrzeć raz jeszcze jakiś dzień, wydarzenie. Doświadczyć łaski Bożej. TAK BĘDZIE.

7. Bo Pan króluje na wieki, nasz Bóg… przez pokolenia.

Radonie, 10 listopada 2022, Flm 7-20; Ps 146; Łk 17, 20-25

HOMILIA 2

1. Czytamy dzisiaj fragment najkrótszej księgi NT, właściwie listu do Filemona. Ciekawy jest z wielu względów, stawia wiele znaków zapytania.

2. Wątek na dzisiaj: prosić czy nakazać? Posłuszeństwo czy wolność? Paweł ma jeden cel, gdy pisze do Filemona: aby odbiorca uznawał w Pawle nie tylko jego apostolski autorytet, ale aby także poczuł się głęboko zaangażowany w misję głoszenia Ewangelii.

3. Czyli: nie tylko prosi o spełnienie prośby (posłuszeństwo autorytetowi), ale o dobrowolną decyzję, nie dla Pawła, ale dla dobra Ewangelii.

4. W tle jest ogromny szacunek dla adresata listu! Paweł mógłby po prostu nakazać, aby Filemon zostawił mu Onezyma. Taktowna prośba jest znakiem szacunku i nadziei na wolny wybór odbiorcy.

5. I wolność jest darem, i szacunek, i dobre decyzje. Przede wszystkim wiara i więź z Bogiem w Kościele, aby zajaśniało królestwo Boże pośród nas!

Gdańsk, 14 listopada 2024, Flm 7-20; Ps 146; Łk 17, 20-25