Czy Kościół jest jeszcze potrzebny?
1. Usługi i oczekiwania
WSTĘP
W codziennym życiu korzystamy z różnych usług. Jeździmy taksówką, zamawiamy zakupy przez Internet, prosimy o naprawę różnych urządzeń itp. Jakie podejście mamy do usługodawców, poziomu ich pracy?
AKTYWIZACJA
Praca w grupach, metoda – formularz z usługami. Wybieramy w grupie typ usługi, wypełniamy formularz z pytaniami. Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.
PYTANIA DO DYSKUSJI
- Od czego zależy jakość usług?
- Na co my zwracamy uwagę?
- Czy liczymy się z opiniami innych?
- Od czego zaczynamy wybierając usługodawcę?
- Jak wyglądałyby nasze usługi?
PUENTA
Mamy coraz wyższe oczekiwania wobec różnych instytucji, których jesteśmy klientami. Płacimy i chcemy wiedzieć, za co płacimy. Jeśli nie jesteśmy zadowoleni z usług, to po prostu szukamy instytucji, która zaspokoi nasze oczekiwania.
Niestety, podobnie bywa również z naszymi oczekiwaniami wobec Kościoła. Ile razy człowiek, nawet bardzo religijny, powiada: nie mogę już wytrzymać w kościele… nudzą mnie kazania, śpiewy, przyglądanie się sobie nawzajem… komentowanie tego, kto i w czym przyszedł… Niezadowoleni odchodzimy, odsuwamy się od uczestnictwa we wspólnej liturgii i szukamy kontaktu z Bogiem np. na łonie natury. Przy odrobinie religijnego usposobienia można doświadczać Boga w najmniejszym promyku słońca, uśmiechu człowieka i kropli deszczu.
2. Pytanie
WSTĘP
Nie wypada nam traktować Kościoła jako instytucji załatwiającej potrzeby duchowe człowieka. Tak po prostu nie można. Ale jeśli człowiek odchodzi od Kościoła z poczuciem niezaspokojenia swoich potrzeb, to warto przez chwilę się nad tym jednak zatrzymać.
AKTYWIZACJA
Jakie są nasze potrzeby związane z uczestnictwem w Kościele? Jakie są nasze oczekiwania? Wypisujemy je na kartkach z bloczku, jest to praca indywidualna. Metoda prezentacji – słoneczko. Następnie w grupach wybieramy jeden z promyków słoneczka, nad którym będziemy dalej pracować metodą metaplanu. Czas na wykonanie zadania. Czas na dyskusję.
PUENTA
Taka sytuacja – postawienie pewnych potrzeb i oczekiwanie ich zaspokojenia – zawiera w sobie jakieś Boże wezwanie i stanowi dla człowieka szansę.
Przede wszystkim jedna zmusza człowieka do postawienia sobie pytania: Kim jest dla mnie Jezus Chrystus? Jeśli człowiek postawi sobie to pytanie, wtedy potrzeba głębszego włączenia się w Kościół stanie się czymś oczywistym.
W sytuacji roszczeniowej człowiek traktuje Kościół jako instytucję od „usług duchowlanych”. Ponieważ standard usług odbiega od oczekiwań, człowiek postanawia swe potrzeby duchowe zaspokajać gdzie indziej.
Jest to obrazem również pewnego typu religijności. Polega ona przede wszystkim na szukaniu Boga oraz odkrywaniu duchowych wymiarów w sobie i w świecie. A Jezus jawi się wtedy jako duchowy Mistrz, pokazujący nam drogę, na której możemy spotkać Boga. I rzeczywiście… św. Paweł pisze do Efezjan: „A [Jezus] przyszedłszy zwiastował pokój wam, którzyście daleko, i pokój tym, którzy blisko, bo przez niego jedni i drudzy mamy przystęp do Ojca…” (Ef 2,17-18).
„Gdyby Jezus był jedynie genialnym mistrzem duchowym, kimś na podobieństwo Buddy, wówczas niedzielne nabożeństwo byłoby dla nas pożyteczną podporą w naszym życiu religijnym. Korzystalibyśmy z niej dla duchowego umocnienia, ale porzucalibyśmy tę podporę zawsze, ilekroć doszlibyśmy do przekonania, że własnym sposobem potrafimy modlić się bardziej intensywnie i z większą dla siebie satysfakcją. Po prostu szukalibyśmy spotkania z Bogiem i Jego pomocy w taki sposób, jaki uznalibyśmy za najlepszy.
Ale Jezus Chrystus jest nie tylko Nauczycielem, On jest Synem Bożym, który sam „przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło” (Łk 19,10). Jeśli w Niego wierzę, powinienem uznać Jego prawo do inicjatywy w naszych kontaktach…. On chce wyznaczać nam okoliczności, w których pragnie spotkać się z nami szczególnie. Bo właśnie przez te konkretne spotkania On nas szuka i zbawia![1]
[1] Dz.cyt., s.56-57.
Na podstawie: Jacek Salij OP, Komu potrzebny jest Kościół?, w: Poszukiwania w wierze, W drodze, Poznań 1991