Dar Bożego synostwa
1. Kim jesteśmy?
WSTĘP
„Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy” (1 J 3,1). Swoim ukochanym dzieciom rodzice szykują piękny pokój dziecinny. Z tym właśnie pomysłem związane będzie pierwsze działanie.
AKTYWIZACJA
Praca indywidualna. Metoda – dowolna technika. Zadanie do wykonania: Po czym poznać zatem pokój dziecka Bożego? – wykonujemy ilustrację dowolną techniką plastyczną. Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.
PYTANIA DO DYSKUSJI
- Czy nasze prace mają wspólne cechy?
- Jesteśmy rozpieszczeni czy surowo wychowani?
- Jakie elementy wyposażenia są dla nas wyjątkowe?
PUENTA
Jan Paweł II:
Bóg udziela się od początku człowiekowi stworzonemu na Jego obraz i podobieństwo. To zbawcze udzielanie się Boga, pierwotnie związane z tajemnicą stworzenia człowieka i podniesienia go do nadprzyrodzonej godności – po grzechu trwa na mocy zbawczej obietnicy, która spełnia się w tajemnicy Odkupienia dokonanego przez Chrystusa – Syna Bożego, za cenę Jego ofiary.
Pięćdziesiątnica, która wyrasta z tajemnicy paschalnej Chrystusa, jest dopełnieniem „udzielania się” Boga. Teofania jerozolimska oznacza „nowy początek” samoudzielania się Boga w Duchu Świętym. Apostołowie i wszyscy obecni w Wieczerniku z Matką Chrystusa, Maryją, w dniu Pięćdziesiątnicy pierwsi doznali tego nowego „wylania” Bożego Życia, które jest – w nich i przez nich, czyli w Kościele i przez Kościół – otwarte w kierunku każdego człowieka. Jest uniwersalne, taj jak uniwersalne jest Odkupienie.
Początek „nowego życia” wiąże się z darem Bożego synostwa, które Chrystus wyjednał dla wszystkich swoim Odkupieniem i które za sprawą Ducha Świętego staje się udziałem każdego człowieka, bowiem Duch Święty mocą łaski odnawia człowieka, niejako „stwarza” go na nowo na podobieństwo Jednorodzonego Syna Ojca.
W ten sposób Słowo Wcielone odnawia i ugruntowuje „udzielanie się” Boga człowiekowi, dając mu przez swoje zbawcze dzieło owo uczestnictwo natury Bożej, do którego nawiązuje Drugi List św. Piotra (por. 1,4). Również św. Paweł w Liście do Rzymian mówi o Jezusie Chrystusie jako ustanowionym według Ducha Świętości przez powstanie z martwych pełnym mocy Synu Bożym (por. 1,4).
Owoc zmartwychwstania, w którym objawia się ta pełnia mocy Chrystusa, Syna Bożego, jest więc udziałem tych, którzy otwierają się na działanie Jego Ducha, przyjmując nowy dar Bożego synostwa. Mówi bowiem św. Jan w prologu swej Ewangelii o Słowie, które stało się ciałem: „wszystkim… którzy je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego” (J 1,12).
2. Wzór Syna
WSTĘP
O odwiecznym zamyśle Ojca pisze autor Listu do Rzymian: „Albowiem tych, których od wieków poznał, tych tez przeznaczył na to, aby się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi” (Rz 8,29).
AKTYWIZACJA
Praca w grupach. Metoda – dyskusja. Zadanie jest następujące: poszukujemy odpowiedzi na pytanie: w jaki sposób człowiek „staje się na wzór obrazu Jego Syna”? Czas na dyskusję.
PUENTA
Jan Paweł II:
Dokonując tego dzieła Duch Święty „odtwarza” w człowieku obraz Syna, kształtując w ten sposób więź braterską między Chrystusem a nami, dzięki której możemy wołać razem z Nim: „Abba, Ojcze!”. Albowiem, jak pisze Apostoł, „wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży są Synami Bożymi” (Rz 8,14).
Duch Święty tchnie w serca wierzących jako Duch Syna, sprawiając to Boże usynowienie człowieka na podobieństwo Chrystusa i w jedności z Chrystusem. Duch Święty kształtuje od wewnątrz ducha ludzkiego wedle Boskiego wzoru Chrystusa: w ten sposób Chrystus znany z Ewangelii staje się „życiem duszy”, a człowiek – w swym myśleniu, kochaniu, wartościowaniu, postępowaniu, nawet samym odczuwaniu – upodabnia się do Chrystusa.