Duch ewangelicznej wspólnoty, cz. 2
1. Królestwo Boże na ziemi
WSTĘP
Człowiek ma w życiu szanse, których nie można zaprzepaścić. Oto wyobraźmy sobie, że w Tarnobrzegu powstaje Księstwo Dzikowskie. Mamy okazję być powołani na urząd Rady Księstwa. Od rady wymaga się mądrego doradzania Księciu. Książę zwrócił się do nas z następującą prośbą: proszę doradzić mi, co zrobić, aby ludziom w naszym księstwie żyło się jak najlepiej, aby byli szczęśliwi, aby stworzyć z nich autentyczną społeczność, wspaniałą, mądrą, zamożną i szczęśliwą…
AKTYWIZACJA
Uczniowie wypisują na kartce rady dla księcia. Liczy się ilość i jakość rad. Należy wytłumaczyć, żeby rady dotyczyły możliwie wielu zagadnień, nie tylko finansowych, ale również edukacyjnych i moralnych. Przedstawiciel każdej grupy prezentuje rozwiązania, dla zaoszczędzenia czasu np. 5 najważniejszych, wybranych wcześniej przez grupę. Inna metoda prezentacji – wykres giełdowy – w co warto zainwestować, aby księstwo osiągnęło sukces.
PUENTA
Poruszony przez nas problem dotyczył w pewnym sensie również oczekiwań w czasach życia Pana Jezusa. Żydzi wtedy czekali na objawienie się Króla, który odgórnie wszystko załatwi, ustali, pokona wrogów… myśleli politycznie. Gdy Chrystus przyszedł do narodu wybranego nie organizował Królestwa odgórnie, nie zajął miejsca w pałacu Piłata, nie chciał mieć do dyspozycji legionów rzymskich, senatu.
Pracę rozpoczął zupełnie od czegoś innego – od przemiany serc. Budowanie Królestwa jest możliwe, lecz trzeba zacząć od przemiany ludzkiego serca, ukształtować je przez pielęgnowanie talentów, ale nie wad. Tutaj, na ziemi, jesteśmy Kościołem, w nim królestwo jest dopiero zasiane w ludzkim sercu, wyda plon w przyszłości. Największy będzie, gdy człowiek odnajdzie je jako swój skarb, perłę drogocenną.
2. Dobro i zło – „koktajl Mołotowa”
WSTĘP
Serce ludzkie, dotknięte grzechem pierworodnym, niesie w sobie dobro i zło. Jest jak pole, na którym rosną rośliny wartościowe i chwasty. Czasami chwasty są podobne do roślin wartościowych, czasami bardziej kolorowe… Wiemy jednak, że chleba nie da się upiec z kąkolu ani ostu…
AKTYWIZACJA
Uczniowie podzieleni na grupy pracują z formularzem przypowieści i ziarnie i kąkolu. Po kilkunastu minutach przedstawiciele grup czytają po dwa najważniejsze pytania, na które chcieliby usłyszeć odpowiedź.
Mt 13,24-30: Inną przypowieść im przedłożył: Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swej roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł. A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast. Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej chwast? Odpowiedział im: Nieprzyjazny człowiek to sprawił. Rzekli mu słudzy: Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go? A on im odrzekł: Nie, byście zbierając chwast nie wyrwali razem z nim i pszenicy. Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza.
PUENTA
Kościół, który tworzymy, nigdy idealny nie będzie, i nie będzie działał idealnie. Wiemy jednak, że jeśli spotkają się ze sobą święte serca, to one działając razem potrafią wytworzyć atmosferę świętości, Chrystus działa w takich sercach przez miłość i łaskę. Od środka tworzy nas, czyli Kościół.
3. Chrystus – ziarno wrzucone w ziemię
WSTĘP
Chrystus daje nam swoją miłość, abyśmy korzystając z niej stale się rozwijali. Wymaga współpracy w dziele zbawienia.
AKTYWIZACJA
Uczniowie pracują indywidualnie, wypełniają formularz „mój własny rozwój”, potem wklejają go do zeszytu.
PUENTA
Chrystus jest jak ziarno, które Bóg wrzucił w ziemię tego świata, ludziom wydawało się, że pozostanie w niej na zawsze po śmierci krzyżowej, ale ono wyrosło i wydało plon. I dzisiaj chce, aby plon wydać także w naszym życiu.