29 grudnia. Dziwili się

Świątynia jerozolimska a ofiarowanie Jezusa (Łk 2,22-24)

Perykopa o Symeonie (Łk 2,25-35) w świetle teologii Łukaszowej

Cierpienie Maryi w Nowym Testamencie

HOMILIA 1

Bohaterem dzisiejszej Ewangelii jest Bóg, który spełnia swoje obietnice, gdy człowiek słucha Jego natchnień!

Polanica, 29 grudnia 2016, 1 J 2,3-11; Ps 96; Łk 2,22-35

HOMILIA 2

1. „Jego ojciec i matka dziwili się temu, co o Nim mówiono”. Jak to – dziwili się? Już zapomnieli o zwiastowaniu, narodzeniu, pasterzach, mędrcach?… Po miesiącu już się dziwili?

2. Tak. Pozwalają Bogu krok po kroku działać w ich życiu. Nie wiedzą wszystkiego od razu „z góry”.

3. Bóg do nas też przychodzi krok po kroku. Od Maryi i Józefa ucz się Go przyjmować.

Polanica, 29 grudnia 2017, 1 J 2,3-11; Ps 96; Łk 2,22-35

HOMILIA 3

1. Kiedy czytamy o tym znaku w dzisiejszej Ewangelii, to niemal odruchowo kojarzymy go z krzyżem.

2. I słusznie. I niesłusznie. Słusznie, bo krzyż na zawsze jest znakiem miłości Boga aż do samego końca. Niesłusznie – bo nie sam krzyż nas zbawia, ale Pan Jezus, który umarł i zmartwychwstał – On jest znakiem, imię Jezusa daje nam zbawienie.

3. Niedawno jeden z muzyków, pełen pogardy dla chrześcijan, karmił swojego psa karmą uformowaną na kształt małych krzyżyków. Wyszedł bardziej na pajaca niż szydercę.

4. Jezu! Ty jesteś naszym zbawieniem, Ty jesteś znakiem naszego zbawienia; nasze oczy ujrzały Boże zbawienie – Ciebie, Syna Bożego.

Polanica, 29 grudnia 2018, Łk 2,22-35

HOMILIA 4

1. Wszyscy wiedzą, że przykazania są ważne! Po co o tym tyle przypominać?

2. Są ku temu dwa powody:

• jako część Przymierza łączą się z obietnicą błogosławieństwa – Bóg obiecał dary i łaski tym, którzy będą ich przestrzegać – i tak jest!
• doskonalenie więzi i miłości! przykład z Ewangelii – młodzieniec bogaty przestrzegał wszystkich przykazań, a przyszedł do Jezusa z pytaniem o życie wieczne.

3. Umacniaj nas, Panie, abyśmy przestrzegali przykazań i słuchali natchnień Ducha jak Symeon i błogosławili Ciebie!

Radonie, 29 grudnia 2021, 1 J 2,3-11; Ps 96; Łk 2,22-35

HOMILIA 5

1. Najbardziej tajemniczym procesem kulinarnym, który ma związek ze świętami Bożego Narodzenia jest… przegryzanie się (podobnie jak macerowanie). Różne składniki jednej potrawy nabierają jednego smaku.

2. Podobnie jest z życiem wiarą:

• woda chrztu musi przegryźć się przez duszę i ciało, aby przeniknąć i zjednoczyć życie,
• światłość musi przeniknąć nasze relacje międzyludzkie (I czytanie),
• Chrystus – Syn Boży i Jego obecność wśród ludzi musi przegryźć się przez życie Maryi i Józefa.

3. Chyba tylko Symeon dał się przegryźć Bożej obietnicy i dlatego musi odejść z tego świata… ale za to z jakim smakiem! Wyśpiewując hymn na cześć Boga Jahwe!

Radonie, 29 grudnia 2022, Oktawa BN, 1 J 2,3-11; Ps 96; Łk 2,22-35

HOMILIA 6

1. Przed rokiem mówiłem „sałatkową homilię”, o elementach wiary, które wzajemnie się „przegryzają”, aby powstał wyjątkowy smak. Najbardziej „przegryzło” Symeona, który odszedł z tego świata do Pana.

2. Nie wspomniałem jednak wówczas o majonezie! Dzisiaj wracam do tematu. O co zatem chodzi z majonezem?

3. Jest nim po prostu świętość, ale jedyna w swoim rodzaju, bo:

• świątynia, do której wchodzą, jest święta! ta jej świętość pochodzi od Boga, od Jego obecności,
• cała świątynia należy do Pana Boga, cała jej zawartość (dary, ofiary, sprzęty, kapłani i słudzy) są święci świętością tej właśnie świątyni,
• każdy, kto do niej wchodzi, zostaje uświęcony, także Maryja i Józef,
• świętość małego Jezusa NIE PŁYNIE z kultu świątynnego, ale to Jego świętość własna, nadnaturalna, boska, rzeczywista, nie liturgiczna.

4. W Jezusie Chrystusie Bóg sam wchodzi do swojej świątyni przed Nim kroczą majestat i piękno…

Radonie, 29 grudnia 2023, piąty dzień oktawy Bożego Narodzenia, 1 J 2,3-11; Ps 96; Łk 2,22-35