Grzech i odpowiedzialność

SPRAWIEDLIWOŚĆ SPOŁECZNA A ODPOWIEDZIALNOŚĆ INDYWIDUALNA (EZ 18)

EZ 18, 20 – NAUKA O ODPOWIEDZIALNOŚCI INDYWIDUALNEJ

HOMILIA 1

1. Izraelici wadzili się z Bogiem, ponieważ w tamtych czasach znali tylko odpowiedzialność rodową. To znaczy: nieodkupiona wina osoby, która zmarła czy zginęła, przechodzi na jej rodzinę. Jest wciąż do odkupienia.

2. Prorok wskazuje na sprawę zupełnie inną, nową – na osobistą odpowiedzialność człowieka za czyny i słowa.

3. Do dzisiaj istnieją obydwie formy odpowiedzialności (np. w sprawie kredytów). Ale przed Bogiem każdy z nas staje osobiście i wezwany jest w czasie Wielkiego Postu do nawrócenia i przemiany życia.

4. Dzięki temu będziemy wielbić Boga, dziękować Mu, a nie wypominać, że ma inne zdanie niż my…

Gidle, 6 marca 2020, Ez 18, 21-28; Ps 130; Mt 5, 20-26

HOMILIA 2

1. Od dziecka uczymy się, że grzech jest złamaniem przykazania Bożego lub kościelnego, wykroczeniem przeciw Bogu lub bliźniemu…

2. KKK 1849: Grzech jest wykroczeniem przeciw rozumowi, prawdzie, prawemu sumieniu; jest brakiem prawdziwej miłości względem Boga i bliźniego z powodu niewłaściwego przywiązania do pewnych dóbr. Rani on naturę człowieka i godzi w ludzką solidarność. Został określony jako „słowo, czyn lub pragnienie przeciwne prawu wiecznemu” (św. Augustyn).

3. Niech zatem czas Wielkiego Postu będzie czasem rozsądku, prawdy, prawdziwej miłości.

Wiktorówki, 26 lutego 2021, Ez 18, 21-28; Ps 130; Mt 5, 20-26

HOMILIA 3

1. Odpowiedzialność za grzechy i zło miała w Izraelu charakter zbiorowy – Bóg karał za grzechy ojców ich synów i wnuków – do 3 i 4 pokolenia.

2. Skutkiem tego było osłabienie poczucia osobistej odpowiedzialności za grzechy. Zwłaszcza w niewoli: cierpimy za grzechy przodków, nic nie da się zrobić, trzeba się poddać losowi.

3. Ezechiel odrzuca zasadę odpowiedzialności za grzechy przodków: umrze ten, co grzeszy.

4. Coś nowego: Bóg nie chce śmierci grzesznika, ale jego nawrócenia i życia. Ważne jest to, kim człowiek jest teraz.

5. Stajemy dzisiaj TERAZ przed Tobą i wołamy: „Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie, Panie, któż się ostoi”.

Radonie, 11 marca 2022, Ez 18, 21-28; Ps 130; Mt 5, 20-26

HOMILIA 4

1. Prorok mówi do ludzi, którym pomieszały się dwie rzeczy: kara jako konsekwencja różnych czynów, które były w przeszłości, oraz – kara jako osobista odpowiedzialność za swoje własne czyny.
2. Ta pierwsza – dzieci cierpią wojnę i jej skutki; skutki wojny wywołanej przez rodziców. Druga – coś nawalę – ponoszę osobiste konsekwencje (np. dostaję mandat).
3. To pomieszanie widać też w Ewangelii: uczniowie pytają w pewnym momencie: „Kto zgrzeszył, że ten człowiek urodził się niewidomym – on czy jego rodzice?”
4. Nikt nie żyje sam dla siebie, o tym świadczą nasze intencje zanoszone do Boga, pielgrzymki przechodzące przez nasze sanktuarium, nasze modlitwy.
5. Weźmy odpowiedzialność za rodzinę, do, pracę, kraj, Kościół…

Gidle, 18 sierpnia 2018, Ez 18, 21-28; Ps 130; Mt 5, 20-26

HOMILIA 5

1. W pewnym klasztorze był duszpasterz akademicki, który polecił studentowi, aby rano grał na trąbce przed akademikami i budził studentów do przyjścia na akademicką „Siódemkę”. Duszpasterz stał potem przy drzwiach i na Mszę poranną wpuszczał tylko studentów. Innych odsyłał z kwitkiem. Protesty nie skutkowały zmianą postępowania duszpasterza.

2. Podobno w świątyni jerozolimskiej byli słudzy, którzy przy wejściach na dziedzińce głośno wykrzykiwali zasady obowiązujące na ich terenie, z tego powodu niektórzy nie byli wpuszczani na teren świątyni, ponieważ nie spełniali zasad.

3. To jest kontekst dzisiejszej Ewangelii. Ale czym innym jest nie być wpuszczonym na teren świątyni, a czym innym zawrócić przed wejściem, aby się zastanowić, wrócić i pojednać, odstąpić od zła, a potem ofiarować dar Bogu.

4. A ten dar będzie o wiele bogatszy! U Ciebie, Panie, jest łaska i obfite odkupienie. Udzielaj nam, Panie, tej obfitości!

Radonie, 3 marca 2023, Ez 18,21-28; Ps 130; Mt 5,20-26

HOMILIA 6

1. Czy można dorównać życiem sprawiedliwym sprawiedliwości uczonych w Piśmie? Nieosiągalne! Byli to ludzie zamożni! Mieli czas na zdobycie wykształcenia, mieli stabilną sytuację finansową. Mogli oddawać się dysputom teologicznym. Dorównać im się nie da, a co dopiero przewyższyć w sprawiedliwości!

2. Dorównać faryzeuszom? Ich przestrzeganie Prawa Mojżeszowego – a przynajmniej opinia o tym – stawia wysoko poprzeczkę.

3. Panie Jezu, nie wahasz się jednak wzywać nas do naśladowania Ciebie. Nas, którzy z głębokości wołamy do Ciebie…

Radonie, 23 lutego 2024, Ez 18,21-28; Ps 130; Mt 5,20-26