Jarzmo

HOMILIA 1

1. Tylko jarzmo noszone z Jezusem jest lekkie. Tylko noszenie go z Jezusem uczy.

2. Każde inne jest ciężarem, czasem ponad siły. Tylko z Nim widać sens tego dźwigania.

3. Podziękujmy mamom, babciom, opiekunkom za ich noszenie, dźwiganie, bawienie – ciężar miłości. Boże, wynagródź poświęcenie!

Gidle, Roraty, 13 grudnia 2017, Iz 40,25-31; Ps 103; Mt 11,28-30

HOMILIA 2

1. Dźwiganie z Jezusem na sens. On jest wtedy siłą, dzięki której można unieść ciężary.

2. Uczyć się pokory i cichości – nie siedzieć cicho i bezradnie – ale mądrze oceniać świat i życie.

Gidle, 12 grudnia 2018, Iz 40,25-31; Ps 103; Mt 11,28-30

HOMILIA 3

1. Izraelici podnosili swoje oczy ku niebu. Niestety, nie tylko w tym celu, aby wielbić Boga Jahwe, ale i dlatego, aby cześć oddawać Słońcu i innym ciałom niebieskim. Robili to na wzór ludów, wśród których żyli.

2. Ale JAK może się mierzyć to, co zostało stworzone, ze swoim Stworzycielem i Panem?

3. Ufamy Tobie, nasz Boże! W Tobie nasza siła, Ciebie błogosławi nasza dusza!

Radonie, 7 grudnia 2022, Iz 40,25-31; Ps 103; Mt 11,28-30

HOMILIA 4

1. Jarzmo – uprząż – zwierzęta pracują, równo idą w parze.
2. Jarzmo – symbol posłusznego poddania się prawu Bożemu, uznania jedynego Boga!
3. Ale z czasem judaizm dorzuca do tego różne obowiązki, przykazania, zwyczaje, ograniczenia, np. z prawa do odpoczynku szabatu robi się system zakazów!
4. Jezus chce powrócić do pierwotnej więzi człowieka z Bogiem. Np. odwiedza tych, których pobożny Żyd nigdy by nie spotkał, dotyka chorych – nieczystość rytualna, przypomina o więzi z żywym Bogiem, którego schowano za przepisami.
5. Tutaj Bóg jest z nami. Najprościej. W Eucharystii.

Gidle, 19 sierpnia 2018, Iz 40,25-31; Ps 103; Mt 11,28-30

HOMILIA 5

1. Już kilkadziesiąt lat Izrael jest w niewoli babilońskiej. Jednym jest tam ciężko, inni się urządzili. I właśnie z tej niedoli słodko-gorzkiej płynie wołanie do Boga – pretensje!!!

2. Nie można Boga odnaleźć, droga „zakryta”. No i oczywiście mamy swoje „prawa”, które Bóg Jahwe pomija…

3. Tak się czasem litujemy nad niewolą Izraela, a tu… proszę!

4. Potęga Boga Jahwe, Boga jedynego, niech będzie ich ostoją i oprzytomnieniem. Z Tobą, Boże, nikt nie może się równać. Ty stworzyłeś krańce ziemi, Tobie ufać – oznacza pociechę i moc!

Radonie, 13 grudnia 2023, Iz 40,25-31; Ps 103; Mt 11,28-30

HOMILIA 6

1. Podobno skrzydeł dodaje Red Bull. Guzik prawda! On daje kopa. Skrzydeł dodaje sam Bóg!

Gdańsk, 11 grudnia 2024, Iz 40,25-31; Ps 103; Mt 11,28-30

LEKTURA DODATKOWA

Orygenes.pl

1. Jarzmo to narzędzie rolnicze, które nakładano je na karki wołów, krów lub jałówek ciągnących pług lub wóz. Składało się ono z drewnianej ramy, która sprawiała, że zwierzęta szły równo.

2. W Biblii jako metafora literacka jarzmo pojawia się już w Starym Testamencie: To powiedział Pan do mnie: «Sporządź sobie więzy i jarzmo i nałóż je sobie na szyję!(Jr 27,2). Efraim jest jak pojętna jałowica, która chętnie pracuje przy młocce; Ja mu sam włożę jarzmo na wspaniałą szyję, sam Efraima zaprzęgnę, orać będzie Juda, Jakub zaś będzie bronował (Oz 10,11).

3. Gdy Jezus mówi o jarzmie, obraz literacki staje się zaskakujący: jak dwa woły połączone jarzmem idą obok siebie, wykonując pracę rolne, tak ie chrześcijańskie – porównane do trudów roli – to zadanie do wykonania we dwóch. Z tym że tym drugim „zaprzęgniętym w jarzmo Bożej roli” jest Bóg – Jezus Chrystus. I dlatego dla człowieka jarzmo to jest słodkie i lekkie.

4. Dziękczynienie Jezusa za to, że Bóg objawił się prostaczkom, a nie mędrcom, stanowi głos w dyskusji o statusie ubogich i niewykształconych, która toczyła się w tym czasie w żydowskiej literaturze mądrościowej. Z jednej strony uważano, że tajemnice Boże dostępne są tylko dla wybranych. Pogląd taki poświadczają Dan 2:20-23, tj. modlitwa dziękczynna Daniela za dar rozumienia tajników Mądrości Boga, oraz 2 Księga Ezdrasza 12,36-38, kiedy to Ezra otrzymuje interpretację swoich wizji i ma je przekazać mędrcom spośród ludu. Odmienne zdanie można odnaleźć już w Ps 19,8b: „świadectwo Pana niezawodne – poucza prostaczka”, a także w księgach mądrościowych: Prz 8,5, 9,4, Mdr 9,4-5, Syr 51,23, gdzie Mądrość Boża staje się dostępna dla niewykształconych. W Nowym Testamencie światopogląd pokrewny do tego wyrażonego w Mt 11,25 odnajdujemy w 1 Kor 1, 19 (Iz 29,14), 26-29.

5. Końcówka 11,29 stanowi cytat z Jr 6,16 w wersji bliskiej tłumaczeniu greckiemu, tzw. Septuaginty: […] αὶ εὑρήσετε ἁγνισμὸν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν […], „i odnajdziecie oczyszczenie dla swoich dusz”. Mateusza zamienia jednak ἁγνισμός, „oczyszczenie” na ἀνάπαυσις, „odpoczynek”, co jest istotną zmianą. Idea odpoczynku, obecna w tak kluczowych ustępach Pięcioksięgu jak Rdz 2,2, Wj 33,14, obecna jest w literaturze tak mądrościowej (Syr 6,28, 51,27), jak i apokaliptycznej (2 Ezd 8,52). Nabiera ona istotnej wagi w Heb 3-4 oraz w późniejszej literaturze gnostyckiej („odpoczynek” jest kilkakrotnie wspominany tak we wzmiankowanej wcześniej Ewangelii Tomasza, jak również w Ewangelii Prawdy).

6. Istotnym kontekstem dla słów Jezusa o jego własnym jarzmie jest tradycja rabiniczna, która identyfikuje Torę jako „jarzmo”. Traktat Miszny Pirke Awot III 5 przekazuje następujące pouczenie rabina Nechunii ben Hachan: „Każdy, kto przyjmuje na siebie jarzmo Tory, zdejmuje z siebie jarzmo władztwa i jarzmo ziemskiego sposobu życia [dosł. drogi ziemi]. Każdy zaś, kto zrzuca z siebie jarzmo Tory, kładzie na siebie jarzmo władztwa i jarzmo ziemskiego sposobu życia”. Co ciekawe, Miszna Berachot II 2 identyfikuje początek modlitwy Szema z „jarzmem królestwa niebieskiego”, a jej dalszą część, Wehaja im szamoa (opartą na Pwt 11,13-21), z „jarzmem przykazań”, stwierdzając równocześnie, że porządek ten jest znaczący.