Kościół jeden, święty, powszechny, apostolski

Grupa docelowa: Młodzież Rodzaj nauki: Lektura Tagi: Cechy Kościołą, Kościół

PDF Druk

KKK 811: „Jest jedyny Kościół Chrystusowy, który wyznajemy w Symbolu wiary jako jeden, święty, powszechny i apostolski”. Te cztery przymioty, nierozdzielnie ze sobą połączone, wskazują na istotne rysy Kościoła i jego posłania. Kościół nie posiada ich sam z siebie, lecz Chrystus przez Ducha Świętego sprawia, że Jego Kościół jest jeden, święty, powszechny i apostolski oraz powołuje go do urzeczywistniania każdego z tych przymiotów.

KKK 812: Tylko wiara może uznać, że Kościół otrzymuje te przymioty z Boskiego źródła…

JEDEN

Samo pojęcie jedynego Boga kształtuje w ludziach poczucie jedności, zarówno wszechświata, jak i między sobą. Jedność Kościoła ma być dynamiczna – ma być wezwaniem do duchowej wspólnoty, mimo zakłócenia wprowadzonego przez grzech.

Obraz Kościoła jako Ciała Chrystusowego – pokazuje jedność.

Kościół w Koryncie od samego początku musiał zwalczać różne próby podziału w swoim łonie. Sam Paweł pisze o tym wyraźnie: „Doniesiono mi o was, bracia moi, że zdarzają się między wami spory. Myślę o tym, co każdy z was mówi: Ja jestem Pawła, a ja Apollosa, ja jestem Kefasa, a ja Chrystusa”.

KKK 813: Kościół jest jeden ze względu na swoje źródło: „Największym wzorem i zasadą tej tajemnicy jest jedność jednego Boga Ojca i Syna w Duchu Świętym, w Troistości Osób”. Kościół jest jeden ze względu na swojego Założyciela: „Syn Wcielony, Książę pokoju, pojednał wszystkich ludzi z Bogiem przez krzyż swój, przywracając jedność w jednym Ludzie i w jednym Ciele”. Kościół jest jeden ze względu na swoją „duszę”: „Duch Święty, który mieszka w wierzących i napełnia cały Kościół oraz nim kieruje, jest sprawcą tej dziwnej wspólnoty wiernych i tak dogłębnie wszystkich zespala w Chrystusie, że jest zasadą jedności Kościoła”. Jedność należy więc do istoty Kościoła.

Zło wie, że zgoda potęguje siły i przez nią wspólnota staje się niezwykle twórcza i atakuje przede wszystkim zwyciężać przez podziały, przez brak jedności, przez rozłamy.

Każdy wierny należący do Chrystusowego Kościoła powinien sobie zdawać z tego sprawę. Tam, gdzie następuje spotęgowanie działania dobra, pojawia się prawie natychmiast kiełkujące ziarno niezgody, które trzeba rozpoznać i wyrwać.

Kościół w swej historii przeżył niejedną schizmę. Odpadały od niego wielkie rzesze wiernych. Jedno jest w tym wszystkim pewne: żadne rozdarcie nie prowadzi do powstania drugiego Chrystusowego Kościoła. Kościół Chrystusowy, choćby był łamany na wiele kawałków, był, jest i będzie jeden.

To jest podobne do jedności sakramentalnego małżeństwa. Jeżeli współmałżonek odchodzi i szuka innego małżeństwa, nie niszczy tym samym sakramentalnego związku. Jest tylko jego zdrajcą, ale nadal małżonkiem.

W podobnym znaczeniu Kościół Chrystusowy jest jeden. To wielka wspólnota połączona nierozerwalną więzią z Chrystusem, jak żona z mężem. To, że jakaś część wiernych zrywa łączność z innymi, a nawet z władzą kościelną, to jeszcze nie dowód, że tworzą drugi Kościół Chrystusowy. Ludzie nie potrafią tego uczynić, Kościół może zakładać tylko Bóg, a nie człowiek.

Należałoby dokładniej prześledzić związek kryzysu jedności małżeństwa i rodziny z kryzysem przynależności do Kościoła, oraz zbyt wielkie uproszczenie sprawy zawarte w twierdzeniu, że jest rzeczą obojętną, do jakiego Kościoła człowiek należy.

KKK 815: Jakie są więzy jedności Kościoła? „Na to wszystko przyobleczcie miłość, która jest więzią doskonałości” (Kol 3,14). Jedność Kościoła pielgrzymującego jest zapewniana także przez widzialne więzy komunii:

wyznanie jednej wiary otrzymanej od Apostołów,
wspólne celebrowanie kultu Bożego, przede wszystkim sakramentów,
sukcesję apostolską za pośrednictwem sakramentu święceń, która to sukcesja strzeże braterskiej zgody rodziny Bożej.

ŚWIĘTY

Najtrudniej uwierzyć w to, że Kościół jest święty. Tak wiele zarzutów na przestrzeni wieków wysunięto pod adresem ludzi reprezentujących Kościół, że wiara w świętość Kościoła wydaje się nieporozumieniem. Fakty świadczą często raczej o grzeszności Kościoła, a nie o jego świętości.

Nieporozumienie wynika jednak z niewłaściwie rozumianej świętości Kościoła. Nie chodzi bynajmniej o to, by w Kościele nie było grzeszników. Wręcz przeciwnie, Kościół tworzą grzesznicy. Świętość Kościoła polega właśnie na tym, że grzesznik może w nim oczyścić się ze swojego grzechu i osiągnąć pełnię doskonałości zarówno moralnej jak i religijnej.

Kościół jest święty, ponieważ dysponuje potężną mocą uświęcającą. Jest nią obecność Boga samego. Kościół jest święty nie dlatego, że nie ma w nim grzeszników, lecz dlatego, że w nim grzesznicy osiągają świętość.

Wielu ludzi chciałoby widzieć w Kościele wspólnotę bez zarzutu, grono ludzi wzajemnie się kochających, doskonałych pod każdym względem. takiego Kościoła oczekują i w imię tak rozumianej jego świętości krytykują rzeczywistość Kościoła, z jaką mają do czynienia.

Pokusa rozumienia Kościoła jako jego bezgrzeszności ma swe źródło w egoizmie. Nieliczni doskonali chcieliby patrzeć z góry na wszystkich grzeszników, którzy są pozbawieni prawa uczestniczenia w życiu świętych.

Świętość jest zawsze większa od wszystkich grzechów, bo jest w nim Chrystus.

Trzy koncepcje świętości Kościoła:

ontyczna: świętość – darem Boga, człowiekowi przywracany jest pierwotny obraz Boży, wg którego został stworzony i wezwany do przebóstwienia,
sakralna: świętość – „nadczłowieczeństwo”, święty to nadczłowiek, który imponuje, ale nie pociąga,
moralna: świętość – duchowa kulturystyka.

KKK 824: „Kościół zjednoczony z Chrystusem jest uświęcany przez Niego; przez Niego i w Nim staje się on również uświęcający”.

KKK 826: Miłość jest duszą świętości, do której wszyscy są powołani, kieruje wszystkimi środkami uświęcenia, formuje je i do celu prowadzi.

POWSZECHNY

KKK 830: Słowo „powszechny” („katolicki”) oznacza „uniwersalny”, czyli „cały” lub „zupełny”.

Powszechność Kościoła jest dziełem Boga. Zbudowanie wspólnoty obejmującej ludzkość przekracza możliwości człowieka. Kościół jest katolicki, czyli powszechny, w tym znaczeniu, że jest w nim miejsce dla każdego człowieka.

Kościół to jeden wielki dom, w którym każdy ma swoje miejsce przy ojcowskim stole.

Powszechność kościoła jest możliwa dzięki miłości, którą przakazał nam Chrystus. Wiedząc, że wielu ludzi do tej miłości jeszcze nie dorasta, Jezus ukazał trzy jej zasadnicze wymiary, by w ten sposób objąć możliwie wszystkich. Z miłością mamy się pochylić nad każdym czekającym na naszą pomoc. Miłością wzajemną mamy darzyć przyjaciół. Miło.cią nieprzyjaciół mamy ogarnąć wrogów. W tym ujęciu nie ma człowieka, którego by miłość nie objęła.

APOSTOLSKI

KKK 857: Kościół jest apostolski, ponieważ jest zbudowany na Apostołach. Jest on apostolski w potrójnym znaczeniu:

był i pozostaje oparty na „fundamencie Apostołów” (Ef 2,20; Ap 21,14), świadków wybranych i posłanych przez samego Chrystusa;
zachowuje i przekazuje, z pomocą Ducha Świętego, który w nim mieszka, nauczanie, dobry depozyt i zdrowe zasady usłyszane od Apostołów;
w dalszym ciągu – aż do powrotu Chrystusa – jest nauczany, uświęcany i prowadzony przez Apostołów dzięki tym, którzy są ich następcami w misji pasterskiej, to znaczy Kolegium Biskupów; są oni w tym wspomagani przez kapłanów w jedności z następcą Piotra, Najwyższym Pasterzem Kościoła.

Apostołowie: pierwsi świadkowie Zmartwychwstania, pierwsi patriarchowie nowego ludu.

KKK 858: Jezus jest Posłanym Ojca. Na początku swojego posłania „przywołał do siebie tych, których sam chciał… i ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki (Mk 3,13-14). Od tej chwili będą oni „posłani” (takie jest znaczenie greckiego słowa apostoloi). Jezus kontynuuje w nich swoje własne posłanie: „Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam” (J 20,21). Ich posłanie jest więc kontynuacją Jego posłania: „Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje” (Mt 10,40).

KKK 859: Jezus włącza Apostołów do swego posłania otrzymanego przez Ojca: jak „Syn nie mógłby niczego czynić sam z siebie” (J 5.19.30), ale otrzymuje wszystko do Ojca, który Go posłał, tak ci, których Jezus posyła, nie mogą nic uczynić bez Niego, od którego otrzymali nakaz misyjny i moc do jego wypełnienia.

KKK 860: W misji jest pewien element nieprzekazywalny: są oni wybranymi świadkami Zmartwychwstania i fundamentami Kościoła. Jest jednak także pewien element stały ich misji. Chrystus obiecał im, że pozostanie z nimi aż do skończenia świata.

Cały Kościół jest apostolski

KKK 863: (…) Cały Kościół jest apostolski, ponieważ jest „posłany” na cały świat. Wszyscy członkowie Kościoła, choć na różne sposoby, uczestniczą w tym posłaniu. Powołanie chrześcijańskie jest również ze swej natury powołaniem do apostolstwa.

KKK 864: Chrystus posłany przez Ojca jest źródłem i początkiem całego apostolstwa w Kościele, jest więc oczywiste, że skuteczność apostolstwa zarówno tych, którzy zostali wyświęceni, jak i świeckich, zależy od ich żywego zjednoczenia z Chrystusem.