Królestwo Boże – program Jezusa

Grupa docelowa: Dzieci Rodzaj nauki: Katecheza Tagi: Kazanie na górze, Królestwo niebieskie

PDF Druk

Wstęp. Ci, którym powierza się w społeczeństwie szczególne zadanie, przedstawiają swój program i swoje zasady przy wielce uroczystych okazjach. Na przykład premier Włoch, tworzący nowy rząd, wygłasza przed parlamentem <<mowę programową>>, w której przedstawia to, co jego rząd zamierza uczynić. Jezus po opuszczeniu pustyni, gdzie ze spokojem dokonał swojego wyboru /wybór Boga, odmowa współpracy z szatanem/, wrócił do przyjaznych pagórków Galilei, wśród których wyrósł. Rozpoczął swoją działalność – wygłasza pierwsze mowy, czyni pierwsze cuda. Czeka jednak na <<wielką okazję>>, aby w pełni przedstawić swój mesjański program. Znalazł ją, kiedy schodząc z góry, na której się modlił i na której wybrał Dwunastu Apostołów, otoczył Go wielki tłum, nadchodzący z różnych stron, z północy i południa. Wygłosił wtedy swoje wielkie kazanie zwane KAZANIEM NA GÓRZE. Stało się ono Jego mową programową.

Aktywizacja. Uczestników zajęć prosimy o utworzenie grup 5-6 osobowych. Grupom rozdajemy wybrane zdania z kazania na górze (na podst. Łk 6, 17-36). Zadaniem grup jest zaszyfrowanie tego zdania w formie rebusu. Po wykonaniu pracy zapraszamy do odszyfrowywania rebusów. Następnie wywieszamy na tablicy odszyfrowany program Królestwa Bożego proponowany przez Jezusa i prosimy jednego ucznia o jego głośne odczytanie. Rozdajemy uczniom cały tekst Kazania na Górze. Praca w dalszym ciągu przebiega w grupach. Stawiamy przed grupami zadanie uważnego zapoznania się z jego treścią, a następnie na pojedynczych, małych kartkach z bloczku wypisanie 5-6 kluczowych słów, które oddają istotę Królestwa Bożego i ułożenie tych słów w wybraną przez grupę figurę (tak jak w metodzie słowa-klucze). Po wykonaniu zadania efekty pracy wywieszamy w celu prezentacji. Dodatkowo polecamy podać najważniejsze przesłanie, to, co szczególnie intryguje (jedno zdanie).

Puenta. Jezus głosi, że nadeszło KRÓLESTWO BOŻE. Wymienia tych, którzy są na drodze do Jego przyjęcia i tych, którzy są na drodze do jego odrzucenia. Tym, którzy je przyjmują mówi, co należy czynić, mówi, czego Bóg żąda od nas, aby wejść w nasze życie:

miłości, czynienia dobra także tym, którzy czynią nam zło,
odrzucenia przemocy,
czynienia innym tego, co chcielibyśmy, aby nam czyniono.

Ten, kto tak postępuje, pozwala, aby Bóg rządził jego życiem. A Bóg da mu nasycenie, radość i wielką nagrodę w niebie. Wypełni go dobrocią i prawdziwie uczyni go swoim dzieckiem.

Komentarz Klemensa Stocka SJ:

„Nie stawiajcie oporu złemu.

Nie możemy się zniżać do poziomu złoczyńcy, odpowiadając na zło złem, które rodzi się ze złego serca. Serce ma być wolne od wszelkich złych uczuć, od ducha zemsty. Przepis nie oznacza, że nie można sprzeciwić się temu, kto czyni zło, że nie można mu przeszkodzić, że należy przyglądać się z założonymi rękami, jak złoczyńca szaleje bezkarnie. Nie można jednak na zło odpowiadać złem…

Uderzenie w prawy policzek jest ciężkim grzechem i poważną obrazą. Wezwanie do nadstawienia drugiego policzka oznacza, jak daleko należy oddalić od siebie – nawet w takiej sytuacji – myśl o zemście.”

2. NAJISTOTNIEJSZY PUNKT KAZANIA.

Wstęp. Od tej chwili KRÓLESTWO BOŻE BĘDZIE ZAWSZE W SAMYM CENTRUM, będzie najistotniejszym punktem nauczania i działań Jezusa. Wkrótce po kazaniu na górze Jezus zebrał Apostołów i wysłał ich, aby głosili Królestwo Boże i uzdrawiali. Wyszli więc i chodzili po wsiach, głosząc Ewangelię i uzdrawiając wszędzie – polecamy jednemu z uczniów odczytanie fragmentu Łk 9, 1-6.

Ludzie w tamtym czasie byli przyzwyczajeni do tego rodzaju informacji. Za każdym razem, kiedy umierał król, wybuchała rewolucja lub przeprowadzano zamach stanu, na placach miast pojawiały się konne oddziały uzbrojonych żołnierzy. Sprawnie gromadzili ludzi i jeden z nich krzyczał:

– Nadchodzi królestwo Heroda! Albo: nadchodzi królestwo Antypasa! Lub: nadchodzi królestwo Rzymian!

Dla biednych ludzi początek nowego królestwa oznaczał nowe podatki, kolejny pobór do wojska młodych chłopców, bezlitosne polowanie na „przyjaciół” poprzedniego króla.

Teraz biedacy patrzyli na przychodzących do nich na piechotę uczniów, którzy nie mieli ani broni, ani koni, a ich twarze były spokojne i uśmiechnięte jak twarz kogoś, kto przynosi Dobrą Nowinę. Zastanówmy się, jak mogli oni przeżywać wizytę tych niespotykanych wcześniej pielgrzymów, jakie były ich reakcje, o czym rozmawiali, gdy już pożegnali odwiedzającego ich Apostoła.

Aktywizacja. Polecamy uczniom przygotowanie krótkich scenek improwizowanych, przedstawiających reakcję ludzi oraz treści ich rozmów po usłyszeniu wiadomości o nadejściu Królestwa Bożego i wezwaniu ich do życia Dobrą Nowiną. Scenka ma się zakończyć podjęciem konkretnej decyzji. Po krótkim przygotowaniu prosimy o prezentację scenek na forum.

Puenta. Jezusowy program z Kazania na Górze, program błogosławieństw, stanowiący źródło i propozycję chrześcijańskiego życia, rzeczywiście różni się od tego, co proponuje świat. Realizacja błogosławieństw, realizacja miłości – miłości nieprzyjaciół, miłości tych, którzy nas nienawidzą, miłości ludzi odrzuconych przez innych, ludzi grzesznych i tych, „którzy się źle mają” – to sprawa niezwykle trudna, nieraz niezrozumiała, wymagająca wysiłku i nieraz zaparcia się siebie, ofiary czy wyrzeczeń.

3. WSPÓŁCZESNY CHRZEŚCIJANINIE – CO TY NA TO?

Wstęp. Dziś także jako chrześcijanie, słyszymy wezwania do tego, by realizować Dobrą Nowinę na co dzień. Niejednokrotnie już słyszeliśmy w naszej ojczyźnie nawoływanie największego Pielgrzyma naszych czasów, a jednocześnie Wysłannika samego Jezusa, papieża Jana Pawła II. Może nawet uczestniczyliśmy w którejś z pielgrzymek, cieszyliśmy się i zachwycali papieskimi słowami, przenikał nas entuzjazm związany z chwilą, momentem… A co potem? Jak realizujemy te wezwania na co dzień? Wyobraźmy sobie, że właśnie przybył do nas sam Ojciec Święty (nie takie to trudne, przecież jeszcze niedawno gościliśmy go na polskiej ziemi). Posłuchajmy, jaką wiadomość ma nam do przekazania:

odtwarzamy z kasety jedną z wypowiedzi Papieża, nawołującą do realizacji Dobrej Nowiny w codziennym życiu…

(ewentualnie przygotowujemy ten fragment jako list przysłany uczniom przez Jana Pawła II i prosimy jednego ucznia o odczytanie go wszystkim)

JP II, Warszawa 11. 06. 1999

„Życie chrześcijańskie jest ciągłym zmaganiem się o realizację Królestwa Bożego, które wkroczyło w dzieje świata i zostało definitywnie zapoczątkowane przez Chrystusa w tym świecie. (…) Ludzie zaś mają być podatną glebą, na której będzie się ono rozwijać i wzrastać. Czasem trzeba dla Królestwa ponosić wielkie ofiary i prześladowania. (…) Powinniście odważnie podjąć się wielkich wyzwań, jakie stoją dzisiaj stoją przed wami.:

Jak możemy odpowiedzieć na to nawoływanie Jana Pawła II?

Aktywizacja. Prosimy uczestników zajęć o napisanie listu do Papieża, będącego ich konkretną odpowiedzią na głos Proroka naszych czasów, w którym wyrażą oni swoje uczucia, myśli, pragnienia, oraz konkretne postanowienia co do realizacji chrześcijańskiego programu Królestwa Bożego w codziennym życiu.

Wariant II: Indywidualna refleksja, zachęta do podjęcia konkretnego postanowienia, wysiłku, realizacji, któregoś z punktów programu; zapis na kartce (wyłącznie dla siebie). Rozdanie „nasionka konkretnego postanowienia” i zachęta do troski o jego wzrost na glebie swojego serca, troska, by wydało owoce. (może to być ziarenko fasoli, gorczycy, dowolnego zboża).

Puenta. Po odczytaniu listów zachęcamy, by postępować w swoim codziennym życiu tak, by już tu na ziemi rozszerzać Królestwo Boże:

czynić dobro temu, kto czyni zło,
zrezygnować z przemocy,
czynić innym to, co chcemy, aby i nam czyniono,
posiadać ufność i prostotę dziecka, „do takich bowiem należy Królestwo Boże”
modlić się „a On rzekł do nich: kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie twoje Królestwo!”

Propozycja pracy domowej.

Przygotowujesz się do udzielenia wywiadu redaktorowi lokalnej gazety, którego celem jest nakreślenie obrazu Królestwa Bożego głoszonego przez Jezusa. Otrzymałeś/aś pomocnicze pytania. Przygotuj na nie odpowiedzi.
Co to jest Królestwo Boże?
Kiedy przychodzi Królestwo Boże? (Mt 13, 1-9. 18-23)
Kto wchodzi do Królestwa Bożego? (Łk 6)
Kto do niego nie wejdzie? Kogo Jezus ma na myśli mówiąc o bogatych, sytych, chwalonych? (Łk 6)
Co powinien czynić ten, kto pragnie wejść do Królestwa Bożego? (Łk 6; Łk 18, 16; Łk 11, 2)
Jakie są początki Królestwa? (Łk 13, 18-21)
Jakie są jego cechy? (J 18, 36; Mt 16, 18; Mt 16, 19; Łk 13, 29)
Czy wstęp do Królestwa Bożego jest wolny? (Mt 13, 14)
Gdzie realizuje się Królestwo? (Mt 25, 31-46)
Proponowane przez Jezusa zasady postępowania są obecnie mało popularne, nie są „lubiane”. Wybierz jedną z nich i ułóż jej reklamę do lokalnego pisma tak, by zachęcić ludzi do postępowania zgodnie z tą zasadą. (praca domowa do kolejnej katechezy)

Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą.

Błogosławcie tym, którzy was przeklinają, i módlcie się za tych, którzy was oczerniają.

Jeśli cię kto uderzy w [jeden] policzek, nadstaw mu i drugi.

Jeśli ktoś bierze twój płaszcz, nie broń mu i szaty.

Daj każdemu, kto cię prosi, a nie dopominaj się zwrotu od tego, który bierze twoje.

Jak chcecie, żeby ludzie wam czynili, podobnie wy im czyńcie!

Wy natomiast miłujcie waszych nieprzyjaciół, czyńcie dobrze i pożyczajcie, niczego się za to nie spodziewając.

Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą.

Błogosławcie tym, którzy was przeklinają, i módlcie się za tych, którzy was oczerniają.

Jeśli cię kto uderzy w [jeden] policzek, nadstaw mu i drugi.

Jeśli ktoś bierze twój płaszcz, nie broń mu i szaty.

Daj każdemu, kto cię prosi, a nie dopominaj się zwrotu od tego, który bierze twoje.

Jak chcecie, żeby ludzie wam czynili, podobnie wy im czyńcie!

Wy natomiast miłujcie waszych nieprzyjaciół, czyńcie dobrze i pożyczajcie, niczego się za to nie spodziewając.

Błogosławieni jesteście wy, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże.

Błogosławieni wy, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni.

Błogosławieni wy, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie.

Błogosławieni będziecie, gdy ludzie was znienawidzą, i gdy was wyłączą spośród siebie, gdy zelżą was i z powodu Syna Człowieczego podadzą w pogardę wasze imię jako niecne: cieszcie się i radujcie w owym dniu, bo wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili prorokom.

Natomiast biada wam, bogaczom, bo odebraliście już pociechę waszą.

Biada wam, którzy teraz jesteście syci, albowiem głód cierpieć będziecie.

Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem smucić się i płakać będziecie.

Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą. Tak samo bowiem przodkowie ich czy fałszywym prorokom.

Lecz powiadam wam, którzy słuchacie: Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą; błogosławcie tym, którzy was przeklinają, i módlcie się za tych, którzy was oczerniają. Jeśli cię kto uderzy w [jeden] policzek, nadstaw mu i drugi. Jeśli bierze ci płaszcz, nie broń mu i szaty. Daj każdemu, kto cię prosi, a nie dopominaj się zwrotu od tego, który bierze twoje.

Jak chcecie, żeby ludzie wam czynili, podobnie wy im czyńcie!…

Wy natomiast miłujcie waszych nieprzyjaciół, czyńcie dobrze i pożyczajcie, niczego się za to nie spodziewając. A wasza nagroda będzie wielka, i będziecie synami Najwyższego; ponieważ On jest dobry dla niewdzięcznych i złych. Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny.