Księga Aggeusza

Kto napisał tę księgę?

W 520 roku przed Chrystusem prorok Aggeusz wygłosił i spisał cztery mowy do Żydów zamieszkujących Jerozolimę. Miało to miejsce osiemnaście lat po powrocie z wygnania z Babilonu (538 r. przed Chr.). Werset 2,3 Księgi Aggeusza sugeruje, że prorok widział Jerozolimę przed zniszczeniem świątyni i uprowadzeniem mieszkańców w 586 r. przed Chr. do niewoli babilońskiej. Oznacza to, że wygłaszając swoje proroctwa, liczył ponad siedemdziesiąt lat. Dzięki tym faktom łatwiej jest nam sobie wyobrazić autora księgi. Aggeusz był człowiekiem w podeszłym wieku, który patrzył wstecz na okres świetności swojego narodu. Gorliwie pragnął zobaczyć, jak jego lud powstaje z kolan i będzie odtąd światłem dla narodów.

W jakich okolicznościach powstała?

Proroctwo Aggeusza pojawiło się w szczególnie trudnym okresie dla Judy. Upokorzeni wygnaniem do Babilonu, przez siedem dziesięcioleci żyli nadzieją powrotu. W końcu dane im było wrócić i podjąć dzieło odbudowy świątyni. Przerosło to jednak ich możliwości i wkrótce prace zostały zaniechane (zob. Ezd 4,24). Kilka lat później na scenie pojawił się Aggeusz i ogłosił, że trudności, z którymi się zmagali (brak pożywienia, ubrania i schronienia), są konsekwencją porzucenia odbudowy świątyni. Było to surowe przesłanie, ale Żydzi byli gotowi mu się podporządkować.

W odróżnieniu od większości proroków, Aggeusz podał szczegółowe daty swoich proroctw. Wygłosił cztery odrębne mowy: 29 sierpnia 520 r. przed Chr. (Ag 1,1), 17 października 520 r. przed Chr. (Ag 2,1) i dwie ostatnie − 18 grudnia tego samego roku (Ag 2,10; 2,20). Jego słowa pobudziły mieszkańców Judy do wznowienia prac przy świątyni. W zamian Bóg obiecał wylać na nich swoje błogosławieństwo.

Dlaczego Księga Aggeusza odgrywa tak ważną rolę?

Proroctwo Aggeusza jest wyjątkiem na tle starotestamentowych tekstów prorockich. Z jednego, zasadniczego powodu – lud Judy posłuchał Boga! Wezwanie Aggeusza było żarliwe, ale też proste i klarowne (Ag 1,8). Naród miał odpowiedzieć tylko „tak” lub „nie” i podjąć konkretne działanie. Podejmując trudną pracę przy odbudowie świątyni, ludzie stopniowo doświadczyli również duchowej przemiany. Przestali skupiać się na sobie i swoich problemach, by poświęcić się sprawom Bożym.

Jakie jest główne przesłanie księgi?

Aggeusz głosił ludziom, którzy dopiero co wrócili z wygnania. Szybko jednak zapomnieli o Bogu i zajęli się własnymi sprawami. Nadeszła jednak pora, by „rozważyli, jak się im wiedzie” (Ag 1,5.7). Mierząc się ponownie z wyzwaniem odbudowy świątyni, mieli pokazać, że Bóg jest w centrum ich uwagi.

Prorok nie zostawił ich jednak samych z tym przedsięwzięciem. W trakcie prac budowlanych dalej do nich przemawiał, pobudzając ich wyobraźnię wizją przyszłej chwały wypełniającej świątynię oraz zwycięstwa nad wrogami Bożego ludu (Ag 2,7-9.21-22). Przesłanie księgi pokazuje, że jeśli ludzie stawiają Boga na pierwszym miejscu, w samym centrum ich życia, doświadczą błogosławieństwa, jakie Bóg przeznaczył dla swojego ludu.

Jak to odnieść do siebie?

Powracający z wygnania Żydzi napotkali w ojczyźnie duże przeszkody, zarówno zewnętrzne (wrogie nastawienie sąsiadów) jak i wewnętrzne (problemy gospodarcze i społeczne). W Księdze Ezdrasza 4,1-5 znajdujemy opis sprzeciwu wrogów wobec zamiaru odbudowy Świątyni. Nieprzyjaciele Judy najpierw próbowali wniknąć w szeregi budowniczych, a kiedy to się nie powiodło, uciekli się do taktyki zastraszania. Aggeusz skupił się przede wszystkim na wewnętrznych przeszkodach, których źródłem był ich własny grzech. Żydzi postawili prywatne sprawy ponad wolę Boga. Zapomnieli o tym, jak ogromne znaczenie ma Dom Boży.

Proroctwo Aggeusza ma swoje analogie w Nowym Testamencie. Jest to napomnienie Apostoła Pawła, by chrześcijanie budowali swoje życie na fundamencie, którym jest Jezus Chrystus (1 Kor 3,10-17). Każdy wierzący jest świątynią Ducha Świętego. Czy twój fundament jest pewny? Czy jesteś całym sercem oddany Temu, który wybrał cię na swoje mieszkanie?

Źródło tekstu: iflpolska.pl