Biblia – sztuka kochania

1. Dlaczego?

WSTĘP

Często na ulicach, imprezach, w kościele widać ludzi, którzy czule na siebie spoglądają, obdarzają się buziakami, przytulają. Jedno spojrzenie na nich wystarczy za informację – „chodzą ze sobą”.

Dlaczego to robią? Najbardziej podstawowe motywy „chodzenia ze sobą” to:

• naturalny pociąg do przebywania z osobami płci odmiennej,
• presja środowiska,
• budowanie poczucia swojej wartości (jestem dla kogoś atrakcyjny),
• potrzeba posiadania bliskiej osoby,
• wybór człowieka na przyszłego współmałżonka (znalezienia tej jednej i niepowtarzalnej osoby na całe życie),
• kształtowanie samego siebie (przez chodzenie z kimś możemy najlepiej poznać siebie, zobaczyć własne myślenie i reakcje w różnych sytuacjach, rozwijamy zdolność rozumienia potrzeb i uczuć drugiej osoby.

Dlaczego o tym mówię? Ponieważ wyobrażam sobie związek między Bogiem i człowiekiem na wzór właśnie takiego „chodzenia ze sobą”. Ten związek powstaje z zachwytu i miłości Boga, który chce się podzielić z człowiekiem swoją miłością, chce człowieka nią otoczyć. Powołuje go więc do istnienia i zawiera z nim Przymierze miłości. Przyjrzyjmy się teraz początkowi tego związku.

AKTYWIZACJA

Praca w grupach. Metoda – praca w grupach z tekstem Rdz 1-2. Każda grupa otrzymuje tekst jednego z rozdziałów przyklejony na środku większego arkusza papieru oraz przybory do pisania. Zadanie jest nastepujące: w grupach odczytujemy tekst biblijny oraz odpowiadamy na pytanie: co w tym tekście mówi o miłości między Bogiem i człowiekiem. Odpowiedni fragment, słowo, podkreślamy lub zaznaczamy inaczej, prowadzimy od niego strzałkę do pola poza tekstem i tam opisujemy, dlaczego ten fragment kojarzy nam się z miłością między Bogiem i człowiekiem?

Prezentacja metodą karuzeli – na wyraźny znak prowadzącego podajemy sobie plansze z grupy do grupy i zapoznajemy się z tym, no na nich zostało wypisane. Czas na wykonanie zadania. Czas na dyskusję.

PUENTA

Możemy prześledzić rozwój tego Przymierza i jego losy wertując karty Biblii, która jest jakby pamiętnikiem związku Boga i człowieka, historią miłości, czy nawet podręcznikiem sztuki kochania Boga i człowieka. Zapraszam do przewertowania tego podręcznika w czasie naszego dzisiejszego spotkania.

2. Czas próby

WSTĘP

Biblia opowiada na pierwszych stronach o rajskiej sielance. Myślę, że do dzisiaj tęsknimy za takim miejscem, za rajem, gdzie można było cieszyć się w niezwykły sposób Bożą miłością. A także niczym nie zmąconą miłością drugiego człowieka.

Przez grzech pierworodny została one jednak poważnie zakłócona. Ponieważ grzech w prowadził rozłam między Bogiem i człowiekiem, między pierwszymi ludźmi a także później w konsekwencji między człowiekiem i światem.

Rozłamy te widać najbardziej w opisie poszukiwania ludzi przez Boga w ogrodzie po grzechu pierworodnym (Rdz 3, 8-13).

AKTYWIZACJA

Praca w grupach 3-osobowych. Metoda – scenka (drama). Zadanie jest następujące: wyobraźmy sobie, jak mogłaby wyglądać ta scena, gdyby mężczyzna stanął jednak na wysokości zadania?… wprawdzie nie powiedział nic złego, stwierdził fakt, że kobieta dała mu owoc, ale dzisiaj brzmi to jednak jak tchórzostwo i zwalanie winy właśnie na nią.

W grupkach czytamy raz jeszcze opis poszukiwania pierwszych ludzi przez Boga w raju, następnie przygotowujemy przez chwilę scenkę i gramy na forum. Podziękowaniem są oklaski. Efektownie będą wyglądały te scenki w przebrani ze starych gazet. Warto uwzględnić taką opcję, gdy pozwoli na to czas, dla lepszego przeżycia zabawy i zaangażowania uczestników. Czas na dyskusję na forum grupy.

PUENTA

Dramę trzeba koniecznie „zamknąć” przez omówienie ról i tego, jak uczestnicy się w nich czuli. Muszą oni wyrazić swoje uczucia i spostrzeżenia, które się narodziły w trakcie odgrywania scenki lub obserwowania innych osób.

Taka rozmowa pełna wrażeń będzie doskonałą puentą tego etapu spotkania. Ważne jest w tym momencie, aby postawić pytanie: co się dzieje nie tylko między kobietą i mężczyzną, ale także w związku między Bogiem a człowiekiem z powodu grzechu pierworodnego?

3. Granice i zasady

WSTĘP

W każdym związku między osobami w miarę kształtowania się znajomości,przyjaźni czy miłości coraz wyraźniejsze stają się pewne zasady, których osoby muszą przestrzegać. Przybierają one formę najczęściej zakazów lub nakazów. Ale i tak najpiękniej brzmią jako OCZEKIWANIA…

AKTYWIZACJA

Praca w grupach. Metoda – praca z tekstem lub plakat. Każda grupa ptrzymuje tekst dekalogu (Wj 20,1-21). Zadanie jest następujące: dla celów naszego spotkania zamieniamy sformułowania poszczególnych przykazań Bożych tak, aby zaczynały się od słów: „Oczekuję od ciebie, człowieku, że…” Po wypisaniu Dekalogu w takiej postaci odpowiadamy na pytanie, czego właściwie Bóg oczekuje od nas dając nam Dekalog? Jak wpłyną te oczekiwania na kształt miłości między Bogiem i człowiekiem? Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.

PUENTA

Granice i zasady są potrzebne, aby wyrażać w ten sposób szacunek dla drugiej osoby i jej tajemnic. Największym znakiem szacunku jest oczywiście rozumienie oraz mądre przestrzeganie Dekalogu. Dzięki temu miłość między Bogiem i człowiekiem może się rozwijać i wydawać na co dzień nowe owoce.

4. Poezja miłości

WSTĘP

W każdym poważnym związku przychodzi taki moment, że osoby wyznają sobie miłość. To wyznanie może mieć różna formę. Jedną z najprostszych, a jednocześnie najpiękniejszych jest… napisanie wiersza lub znalezienie takiego w czyjejś twórczości, aby uroczyście odczytany pasował dodanej sytuacji!

AKTYWIZACJA

Praca na forum. Czytamy wiersze o miłości, które przynieśliśmy ze sobą, rozmawiamy o nich. Na to warto przeznaczyć dużo czasu i nie spieszyć się. Niezbędny jest także stosowny klimat, aby treści tych wierszy właściwie „wybrzmiały”. Czas na czytanie wierszy. Czas na dyskusję.

PUENTA

W Biblii też jest sporo takich tekstów, które doskonale nadają się do wyznania miłości. pomódlmy się teraz o miłośc między Bogiem a każdym z nas, o prawdziwą miłość między ludźmi słowami Biblii.[1]

5. Nie tylko granice…

WSTĘP

Dekalog, choćby najsłodszy, będzie jednak stanowczy i wymagający. Tylko dojrzałym ludziom będzie się kojarzył od razu z pięknem miłości i jej właściwym kształtem. Będzie też zaproszeniem, aby w miarę dojrzewania miłości rozbudowywać oczekiwania i pragnienia z nią związane. W ten sposób w ciągu całego życia człowiek może nieustannie rozwijać się w miłości do Boga i jej doświadczać na co dzień.

Doskonałym rozbudowaniem oczekiwań i pragnień związanych z Dekalogiem, a także wskazaniem nowych kierunków dla rozwoju miłości, są zapisane w Ewangelii błogosławieństwa. Zatrzymajmy się na chwilę nad nimi…

AKTYWIZACJA

Praca w 8 grupach. Pomoce: słupek do znaków turystycznych[2], karton, przybory do pisania, farby, pędzle, woda, nożyczki. Zadanie jest następujące: każdej z grup przydzielamy jedno błogosławieństwo. Uczestnicy w grupie zastanawiają się, jak ono może wpływać na kształt miłości między Bogiem a człowiekiem, jaki kierunek rozwoju tej miłości może ono wskazywać? Po dyskusji w grupie i ustaleniu odpowiedzi na pytanie wyrażamy jej treść pod postacią znaków turystycznych – strzałek, które prowadzą po szlakach zycia, nie dadzą się zgubic człowiekowi w dążeniu do celu – do Boga samego.  Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum przez przyklejenie (przybicie) strzałek do słupka. Czas na dyskusję.

PUENTA

KKK 1716 – 1724.

[1] Odczytujemy na forum tekst. Musi in być wcześniej zaznaczony i przygotowany do odczytania w tym właśnie momencie.

[2] Może to być duży kij, może słupek ze zwiniętych ciasno w rulon starych gazet. W każdym razie musi być taki, aby można było do niego przykleić 8 dużych strzałek w postaci „znaków turystycznych miłości”.